Każde prawdziwe nawrócenie ma na celu nową przyszłość

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

W tę piątą niedzielę Wielkiego Postu liturgia przedstawia nam historię kobiety cudzołożnej (J 8, 1-11). Są w niej przeciwstawione dwie postawy — uczonych w Piśmie i faryzeuszów z jednej strony, a Jezusa z drugiej. Ci pierwsi chcą potępić kobietę, ponieważ uważają się za stróżów Prawa i jego wiernego stosowania. Natomiast Jezus pragnie ją ocalić, ponieważ uosabia On miłosierdzie Boga, który przebaczając dokonuje odkupienia, a jednając odnawia.

Przyjrzyjmy się więc przebiegowi zdarzeń. Gdy Jezus nauczał w świątyni, uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę przyłapaną na cudzołóstwie; postawili ją na środku i zapytali Jezusa, czy powinna zostać ukamienowana, jak nakazuje Prawo Mojżeszowe. Ewangelista uściśla, że zadali to pytanie, «wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć» (w. 6). Można przypuszczać, że taki był ich cel — zobaczcie niegodziwość tych ludzi: Jego niezgoda na ukamienowanie byłaby powodem do oskarżenia Jezusa o nieposłuszeństwo Prawu; natomiast zgoda — powodem, by donieść na Niego do władz rzymskich, które zastrzegły dla siebie wydawanie wyroków i nie pozwalały na zbiorowy lincz. A Jezus musi dać odpowiedź.

Rozmówcy Jezusa są zamknięci w ciasnocie legalizmu i chcą zamknąć Syna Bożego w swojej perspektywie osądu i potępienia. Ale On nie przyszedł na świat, aby sądzić i potępiać, ale żeby zbawiać i dać ludziom nowe życie. Jak reaguje Jezus w obliczu tej próby? Przede wszystkim pozostaje przez chwilę w milczeniu i pochyla się, by pisać palcem na ziemi, jakby chciał przypomnieć, że jedynym Prawodawcą i Sędzią jest Bóg, który zapisał Prawo na kamieniu. A potem mówi: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem» (w. 7). W ten sposób Jezus odwołuje się do sumienia tych ludzi: czuli się «obrońcami sprawiedliwości», ale On przypomina ich sumieniu, że są ludźmi grzesznymi, i dlatego nie mogą rościć sobie prawa, aby decydować o życiu lub śmierci osoby do nich podobnej. W tym momencie jeden po drugim, zaczynając od najstarszych — czyli najbardziej świadomych swojej nędzy — wszyscy odeszli, rezygnując z ukamienowania kobiety. Ta scena zachęca również każdego z nas do uświadomienia sobie, że jesteśmy grzesznikami, i wypuszczenia z naszych rąk kamieni oczerniania i potępiania, oskarżania, obmawiania, którymi czasami chcielibyśmy rzucić w innych. Kiedy oczerniamy innych, rzucamy kamienie, jesteśmy jak tamci.

W końcu pozostają tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku: «potrzebująca miłosierdzia i miłosierdzie», mówi św. Augustyn (In Joh 33, 5). Jezus jest jedynym bez winy, jedynym, który mógłby rzucić w nią kamieniem, ale nie czyni tego, ponieważ Bóg «nie chce śmierci grzesznika, ale aby się nawrócił i żył» (por. Ez 33, 11). I Jezus żegna się z kobietą takimi zdumiewającymi słowami: «Idź i odtąd już nie grzesz» (w. 11). I tak Jezus otwiera przed nią nową drogę, stworzoną przez miłosierdzie, drogę, która wymaga jej starania, by już więcej nie grzeszyć. To wezwanie dotyczy każdego z nas — kiedy Jezus nam przebacza, zawsze otwiera nową drogę, byśmy szli naprzód. W obecnym okresie Wielkiego Postu jesteśmy wezwani, abyśmy uznali siebie za grzeszników i prosili Boga o przebaczenie; a przebaczenie z kolei, dokonując naszego pojednania, obdarza nas pokojem, pozwala nam rozpocząć odnowioną historię. Każde prawdziwe nawrócenie ma na celu nową przyszłość, nowe życie, życie piękne, życie wolne od grzechu, życie szczodre. Nie lękajmy się prosić Jezusa o przebaczenie, ponieważ On otwiera nam drzwi do tego nowego życia. Niech Dziewica Maryja pomaga nam świadczyć wszystkim o miłosiernej miłości Boga, który w Jezusie nam przebacza i czyni nasze życie nowym, ofiarowując nam stale nowe możliwości.

Po modlitwie maryjnej Papież powiedział m.in.:

Drodzy bracia i siostry, serdecznie pozdrawiam was wszystkich tutaj obecnych, wiernych z Rzymu i z licznych krajów świata. Dzisiaj przybyło wielu uczniów ze szkół! (...)

Życzę wszystkim udanej niedzieli. Proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Dziękuję.

opr. mg/mg