Kościołowi i ludowi Rzymu

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Ojcowie Kościoła lubili porównywać świętych apostołów Piotra i Pawła do dwóch filarów, na których opiera się widzialna budowla Kościoła. Obydwaj przypieczętowali własną krwią świadectwo dawane Chrystusowi przez głoszenie i służbę dla rodzącej się wspólnoty chrześcijańskiej. To świadectwo ukazują czytania biblijne dzisiejszej liturgii, czytania, które pokazują, dlaczego ich wiara, wyznawana i głoszona, została następnie ukoronowana najwznioślejszą próbą męczeństwa.

Księga Dziejów Apostolskich (por. 12, 1-11) opowiada o uwięzieniu, a następnie uwolnieniu Piotra. Spotkał się on z niechęcią do Ewangelii już w Jerozolimie, gdzie został zamknięty w więzieniu przez króla Heroda, który zamierzał «po Święcie Paschy wydać go ludowi» (w. 4). Ale został ocalony w cudowny sposób, a tym samym mógł doprowadzić do końca swoją misję ewangelizacyjną, najpierw w Ziemi Świętej, a następnie w Rzymie, oddając całą swoją energię na służbę wspólnoty chrześcijańskiej.

Również Paweł doświadczył wrogości, z której został wyzwolony przez Pana. Posłany przez Zmartwychwstałego do ludów pogańskich w wielu miastach, spotkał się z silnym oporem zarówno ze strony swoich współwyznawców, jak i władz cywilnych. Pisząc do swego ucznia Tymoteusza, zastanawia się nad swoim życiem i nad swoją drogą misyjną, jak również nad prześladowaniami doznanymi z powodu Ewangelii.

Te dwa «wyzwolenia», Piotra i Pawła, ukazują wspólną drogę dwóch apostołów, którzy zostali posłani przez Jezusa, aby głosić Ewangelię w środowiskach trudnych, a w niektórych przypadkach wrogich. Obydwaj poprzez swoje dzieje osobiste i kościelne ukazują nam dziś i mówią, że Pan jest zawsze z nami, idzie z nami, nigdy nas nie opuszcza. Szczególnie w chwilach próby Bóg wyciąga do nas rękę, przychodzi nam z pomocą i uwalnia nas od zagrożenia ze strony wrogów. Ale pamiętajmy, że naszym prawdziwym wrogiem jest grzech i Zły, który nas do niego popycha. Kiedy jednamy się z Bogiem, zwłaszcza w sakramencie pokuty, przyjmując łaskę przebaczenia, zostajemy wyzwoleni z więzów zła i uwolnieni od ciężaru naszych błędów. Możemy zatem kontynuować naszą drogę radosnych głosicieli i świadków Ewangelii, ukazując, że sami jako pierwsi otrzymaliśmy miłosierdzie.

Do Dziewicy Maryi, Królowej Apostołów, kierujemy naszą modlitwę, dzisiaj przede wszystkim za Kościół żyjący w Rzymie i za to miasto, którego patronami są Piotr i Paweł. Niech oni wyjednują mu dobrobyt duchowy i materialny. Niech dobroć i łaska Pana wspiera cały lud rzymski, aby żył w zgodzie i braterstwie, ukazując blask wiary chrześcijańskiej, o której świadczyli z nieustraszoną gorliwością święci apostołowie Piotr i Paweł.

Po modlitwie «Anioł Pański» Papież powiedział m.in.:

Drodzy bracia i siostry! Dziś rano tu na placu celebrowałem Eucharystię z pięcioma kardynałami, których ustanowiłem podczas wczorajszego Konsystorza, i poświęciłem paliusze arcybiskupów metropolitów mianowanych w ciągu ostatniego roku, pochodzących z różnych krajów. Ponawiam moje pozdrowienia i najlepsze życzenia dla nich i dla wszystkich, którzy im towarzyszyli w tej pielgrzymce. Zachęcam ich, by kontynuowali swoją misję z radością w służbie Ewangelii, w komunii z całym Kościołem. Podczas tej celebracji serdecznie powitałem członków delegacji przybyłej do Rzymu w imieniu Patriarchy Ekumenicznego, drogiego brata Bartłomieja. Również ta obecność jest znakiem braterskich więzi istniejących między naszymi Kościołami. (...)

Moje pozdrowienia kieruję dziś zwłaszcza do was, wierni mieszkańcy Rzymu, w dzień świętych patronów miasta! Wielkie oklaski dla wszystkich wiernych z Rzymu! Z tej okazji rzymska organizacja Pro Loco przygotowała tradycyjny dywan kwiatowy, w którego realizacji udział wzięło wielu artystów i wolontariuszy służby cywilnej. Dziękuję za tę inicjatywę i piękne kompozycje kwiatowe! Pragnę też przypomnieć o pokazie sztucznych ogni, który odbędzie się dziś wieczorem na Piazza del Popolo.

Życzę wszystkim udanego święta. I proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Dobrego obiadu i do widzenia!

opr. mg/mg