Wielki apostoł miłosierdzia

18 maja wieczorem Papież Franciszek skierował do młodych Polaków następujące przesłanie wideo, które zostało wyemitowane przez telewizję.

Drodzy Młodzi!

W roku bieżącym obchodzimy stulecie urodzin św. Jana Pawła ii. Jest to dla mnie wspaniała okazja, by zwrócić się do was, młodych z Krakowa, myśląc o tym, jak bardzo miłował on ludzi młodych, i wspominając mój pobyt wśród was z okazji Światowego Dnia Młodzieży 2016 r.

Św. Jan Paweł II był niezwykłym darem Boga dla Kościoła i dla waszej ojczyzny, Polski. Jego ziemska pielgrzymka, która rozpoczęła się 18 maja 1920 r. w Wadowicach, a zakończyła 15 lat temu w Rzymie, naznaczona była umiłowaniem życia i zafascynowaniem tajemnicą Boga, świata i człowieka.

Wspominam go jako wielkiego apostoła miłosierdzia — myślę o encyklice Dives in misericordia, o kanonizacji s. Faustyny i ustanowieniu Niedzieli Miłosierdzia Bożego. W świetle miłosiernej miłości Boga uchwycił on specyfikę i piękno powołania kobiet i mężczyzn, rozumiał potrzeby dzieci, młodzieży i dorosłych, uwzględniając także uwarunkowania kulturowe i społeczne. Wszyscy mogli tego doświadczyć. Również i wy możecie dzisiaj tego doświadczyć, poznając jego życie i nauczanie, dostępne dla wszystkich także dzięki internetowi.

Każdy z was, drodzy chłopcy i dziewczęta, nosi rys swojej rodziny, z jej radościami i smutkami. Miłość i troska o rodzinę jest szczególną cechą Jana Pawła II. Jego nauczanie jest pewnym punktem odniesienia, by znaleźć konkretne rozwiązania trudności i wyzwań stojących dziś przed rodzinami (por. przesłanie do uczestników kongresu na temat «Jan Paweł II, Papież rodziny», Rzym, 30 października 2019 r.).

Ale problemy osobiste i rodzinne nie są przeszkodą na drodze do świętości i szczęścia. Nie były nią również dla młodego Karola Wojtyły, który jako chłopiec stracił matkę, brata i ojca. Jako student doświadczył okrucieństw nazizmu, który odebrał mu wielu przyjaciół. Po wojnie, jako kapłan i biskup, musiał stawić czoła ateistycznemu komunizmowi.

Trudności, nawet poważne, są próbą dojrzałości i wiary; próbą, którą przechodzi się, jedynie opierając się na mocy Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał. Jan Paweł II przypomniał o tym całemu Kościołowi w swojej pierwszej encyklice Redemptor hominis, w której mówi: «Człowiek, który chce zrozumieć siebie do końca (...) musi ze swoim niepokojem, niepewnością, a także słabością i grzesznością, ze swoim życiem i śmiercią przybliżyć się do Chrystusa. Musi niejako w Niego wejść z sobą samym» (n. 10).

Drodzy młodzi, oto czego życzę każdemu z was: wejścia w Chrystusa z całym swoim życiem. I życzę, aby obchody stulecia urodzin św. Jana Pawła II tchnęły w was pragnienie odważnego podążania z Jezusem, który jest «Panem ryzyka, jest Panem wychodzenia zawsze ‘poza'. (...) Pan, jak w dniu Pięćdziesiątnicy, chce dokonać jednego z największych cudów, jakiego możemy doświadczyć: sprawić, aby twoje ręce, moje ręce, nasze ręce stały się znakami pojednania, jedności, tworzenia. Pragnie On twoich rąk, młodzieńcze i dziewczyno, pragnie twoich rąk, by nadal budować dzisiejszy świat» (przemówienie podczas czuwania modlitewnego z młodzieżą na «Campus Misericordiae» w Brzegach, 30 lipca 2016 r.).

Zawierzam was wszystkich wstawiennictwu św. Jana Pawła II i z serca wam błogosławię. I proszę was, byście nie zapominali modlić się za mnie. Dziękuję!

opr. mg/mg