Spotkanie naznaczone cierpieniem z powodu wojen na Bliskim Wschodzie

Przemówienie do Katolikosa Patriarchy Asyryjskiego Kościoła Wschodu Mara Dinkhy IV podczas spotkania 2.10.2014

Spotkanie naznaczone cierpieniem z powodu wojen na Bliskim Wschodzie

W czwartek 2 października rano Papież Franciszek spotkał się z Katolikosem Patriarchą Asyryjskiego Kościoła Wschodu Marem Dinkhą IV oraz z delegacją tego Kościoła. Katolikos Patriarcha kilkakrotnie odwiedzał Jana Pawła II — był obecny m.in. na uroczystości rozpoczęcia jego pontyfikatu 22 października 1978 r. Papież i Katolikos Patriarcha ustanowili wówczas Komisję Mieszaną do Dialogu Teologicznego między Kościołem Katolickim i Asyryjskim Kościołem Wschodu. 21 czerwca 2007 r. Mar Dinkha IV złożył wizytę także Benedyktowi XVI. Podczas spotkania przemówienia wygłosili Katolikos Patriarcha i Papież Franciszek.


Wasza Świątobliwość, umiłowani Bracia w Chrystusie!

To, że mogę was przyjąć tutaj, przy grobie apostoła Piotra, jest dla mnie łaską i prawdziwą radością. Serdecznie witam Waszą Świątobliwość i dziękuję za uprzejme słowa, które Wasza Świątobliwość do mnie skierował także w imieniu szanownych członków delegacji. Za waszym pośrednictwem pragnę przekazać pozdrowienia w Panu biskupom, duchowieństwu i wiernym Asyryjskiego Kościoła Wschodu. Słowami apostoła Pawła modlę się, aby «pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie» (por. Flp 4, 7).

Nasze spotkanie naznaczone jest przez wspólne cierpienie z powodu wojen toczących się w różnych regionach Bliskiego Wschodu, a szczególnie z powodu przemocy wymierzonej w chrześcijan i osoby należące do mniejszości religijnych, zwłaszcza w Iraku i w Syrii. Jakże liczni nasi bracia i siostry znoszą na co dzień prześladowania! Gdy myślimy o ich cierpieniu, w sposób naturalny wznosimy się ponad różnice rytów i wyznań: w nich jest ciało Chrystusa, które jeszcze dzisiaj jest ranione, bite, upokarzane. Nie istnieją żadne powody religijne, polityczne czy ekonomiczne, które mogłyby usprawiedliwiać to, co spotyka setki tysięcy mężczyzn, kobiet i niewinnych dzieci. Czujemy się głęboko zjednoczeni w modlitwie wstawienniczej i w dziełach miłości na rzecz cierpiących członków ciała Chrystusa.

Wizyta Waszej Świątobliwości jest kolejnym krokiem na drodze wzrastającej bliskości i jedności duchowej między nami, po wiekach gorzkich nieporozumień. Już dwadzieścia lat temu Wspólna deklaracja chrystologiczna, podpisana przez Waszą Świątobliwość i mojego poprzednika papieża Jana Pawła II, stała się kamieniem milowym na naszej drodze ku pełnej jedności. Poprzez nią uznaliśmy, że wyznajemy jedną wiarę apostołów, wiarę w bóstwo i człowieczeństwo naszego Pana Jezusa Chrystusa, złączone w jednej Osobie, bez pomieszania i zmiany, bez podziału i rozdzielenia. Cytując słowa tego historycznego dokumentu, «wyznajemy wspólnie tę samą wiarę w Syna Bożego, który stał się człowiekiem, abyśmy mogli stać się dziećmi Bożymi mocą Jego łaski». Pragnę zapewnić Waszą Świątobliwość o osobistym zobowiązaniu do tego, by nadal iść tą drogą, pogłębiając nieustannie relacje przyjaźni i jedności, jakie zawiązały się między Kościołem Rzymu a Asyryjskim Kościołem Wschodu.

Wspieram modlitwą pracę Komisji Mieszanej do Dialogu Teologicznego między Kościołem Katolickim i Asyryjskim Kościołem Wschodu, aby dzięki niej przybliżył się błogosławiony dzień, w którym będziemy mogli celebrować przy tym samym ołtarzu ofiarę uwielbienia, która uczyni nas jednością w Chrystusie. Oczekując na ten dzień, czujemy, że idziemy razem w obecności Pana, podobnie jak nasz ojciec Abraham podczas swojej pielgrzymki wiary ku Ziemi Obiecanej, świadomi, że nawet jeśli meta wydaje się daleka i możemy cieszyć się jedynie nadzieją na jej osiągnięcie, jest ona jednak darem obiecanym przez Pana, a zatem z pewnością się pojawi. Znacznie więcej jest już tego, co nas łączy, od tego, co nas dzieli, z tego powodu czujemy się pobudzani przez Ducha do dzielenia się już teraz duchowymi skarbami naszych kościelnych tradycji, aby żyć jak prawdziwi bracia, dzieląc się darami, które Pan nieustannie daje naszym Kościołom jako znak swej dobroci i miłosierdzia.

Wasza Świątobliwość, dziękuję za wizytę i proszę przez wstawiennictwo Całej Świętej Matki Boga o obfitość Bożych błogosławieństw dla Waszej Świątobliwości, dla duchowieństwa i wiernych powierzonych pasterskiej trosce Waszej Świątobliwości.

opr. mg/mg

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama

reklama