Maryja w drodze do Ojca

1. Kontynuując nasze rozważania o Maryi, kończące cykl katechez poświęconych Ojcu, pragniemy dziś ukazać Jej rolę w naszym pielgrzymowaniu do Ojca.

On sam zapragnął, by Maryja była obecna w dziejach zbawienia. Kiedy zdecydował posłać swego Syna na świat, chciał, by On przyszedł do nas, rodząc się z niewiasty (por. Ga 4, 4). Pragnął, by ta niewiasta, przyjmująca jako pierwsza Jego Syna, przekazała Go całej ludzkości.

Maryja znajduje się zatem na drodze, która prowadzi od Ojca ku ludzkości, jako matka ofiarująca wszystkim Syna-Zbawiciela. Jednocześnie podąża Ona drogą, którą wszyscy ludzie muszą przemierzyć idąc do Ojca za pośrednictwem Chrystusa w Duchu Świętym (por. Ef 2, 18).

2. Jeśli chcemy zrozumieć znaczenie obecności Maryi na szlaku prowadzącym do Ojca, musimy uznać razem ze wszystkimi Kościołami, że Chrystus jest «drogą i prawdą, i życiem» (J 14, 6) oraz jedynym Pośrednikiem między Bogiem a ludźmi (por. 1 Tm 2, 5). Maryja włączona jest w jedyne pośrednictwo Chrystusa i pozostaje całkowicie na Jego służbie. Dlatego też, jak podkreślił Sobór Watykański II w Lumen gentium, «macierzyńska (...) rola Maryi w stosunku do ludzi żadną miarą nie przyćmiewa i nie umniejsza tego jedynego pośrednictwa Chrystusowego, lecz ukazuje jego moc» (n. 60). W żadnym wypadku nie zamierzamy mówić o roli Maryi w życiu Kościoła niezależnie od pośrednictwa Chrystusa lub obok niego, tak jakby chodziło o pośrednictwo równoległe lub konkurencyjne.

Jak napisałem w encyklice Redemptoris Mater, macierzyńskie pośrednictwo Maryi jest «pośrednictwem w Chrystusie» (n. 38). Sobór wyjaśnia: «Cały (...) wpływ zbawienny Błogosławionej Dziewicy na ludzi wywodzi się nie z jakiejś konieczności rzeczowej, lecz z upodobania Bożego i wypływa z nadmiaru zasług Chrystusowych, na Jego pośrednictwie się opiera, od tego pośrednictwa całkowicie jest zależny i z niego czerpie całą moc swoją; nie przeszkadza zaś w żaden sposób bezpośredniej łączności wiernych z Chrystusem, przeciwnie, umacnia ją» (Lumen gentium, 60).

Również Maryja jest odkupiona przez Chrystusa, co więcej, jest pierwszą z odkupionych, ponieważ łaska została Jej udzielona przez Boga Ojca na początku Jej egzystencji dzięki «zasługom Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego», jak stwierdza bulla Ineffabilis Deus Piusa IX (DS, 2803). Cała współpraca Maryi w dziele zbawienia opiera się na pośrednictwie Chrystusowym, które — jak uściśla Sobór — «nie wyklucza, lecz wzbudza u stworzeń rozmaite współdziałanie, pochodzące z uczestnictwa w jednym źródle» (Lumen gentium, 62).

Pośrednictwo Maryi rozważane w tej perspektywie jawi się jako największy owoc pośrednictwa Chrystusowego i ma na celu przede wszystkim doprowadzenie do osobistego i głębokiego spotkania z Nim: «Kościół nie waha się jawnie wyznawać taką podporządkowaną rolę Maryi; ciągle jej doświadcza i zaleca ją sercu wiernych, aby oni wsparci tą macierzyńską opieką, jeszcze silniej przylgnęli do Pośrednika i Zbawiciela» (tamże).

3. W rzeczywistości Maryja nie chce skupiać uwagi na sobie. Żyła na ziemi wpatrzona w Jezusa i Ojca niebieskiego. Jej najgłębszym pragnieniem jest skierować wzrok wszystkich ludzi w tym samym kierunku. Pragnie, by wszyscy patrzyli z wiarą i nadzieją na posłanego nam przez Ojca Zbawiciela.

Była wzorem postawy wiary i nadziei zwłaszcza wtedy, kiedy w trudnych chwilach męki Syna zachowała w swym sercu całkowitą wiarę w Niego i Ojca. Podczas gdy wiara uczniów, wstrząśniętych owymi wydarzeniami, była głęboko zachwiana, Maryja mimo swego cierpienia pozostała niezachwiana w pewności, że urzeczywistni się zapowiedź Jezusa: «Syn Człowieczy (...) trzeciego dnia zmartwychwstanie» (Mt 17, 22-23). Ta pewność nie opuściła Jej nawet wtedy, gdy trzymała w ramionach martwe ciało ukrzyżowanego Syna.

4. Tym spojrzeniem wiary i nadziei Maryja zachęca Kościół i wierzących, by wypełniali zawsze wolę Ojca objawioną przez Chrystusa.

Jej słowa skierowane do sług tuż przed cudem w Kanie Galilejskiej powracają echem w każdym pokoleniu chrześcijan: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie» (J 2, 5).

Słudzy poszli za Jej radą, kiedy napełnili stągwie kamienne aż po brzegi. To samo zaproszenie Maryja kieruje dziś do nas. Jest to zachęta do wejścia w nowy okres dziejów i do wypełnienia tego wszystkiego, co Chrystus powiedział w Ewangelii w imieniu Ojca i nadal mówi nam za sprawą Ducha w nas mieszkającego.

Jeśli uczynimy to, co każe Chrystus, nowe millennium być może będzie miało nowe oblicze, bardziej ewangeliczne i bardziej autentycznie chrześcijańskie, i zaspokoi najgłębsze pragnienia Maryi.

5. Słowa: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie», kierują nas do Chrystusa i przypominają nam również o Ojcu, do którego zmierzamy. Współbrzmią z głosem Ojca rozlegającym się na Górze Przemienienia: «To jest mój Syn umiłowany (...), Jego słuchajcie!» (Mt 17, 5). Tenże Ojciec, dzięki słowu Chrystusa i światłu Ducha Świętego, powołuje nas, prowadzi i na nas czeka.

Nasza świętość polega na tym, byśmy czynili wszystko, co nam mówi Ojciec. Oto wartość życia Maryi: spełnianie woli Bożej. Z Maryją i dzięki Jej wsparciu, z wdzięcznością przyjmujemy nowe millennium z rąk Ojca i zobowiązujemy się odpowiedzieć na Jego łaskę z pokornym i wielkodusznym oddaniem.

Do Polaków uczestniczących w audiencji generalnej:

Dzisiejsza katecheza w związku z Wielkim Jubileuszem poświęcona jest pośrednictwu Matki Bożej. Jest jedyny Pośrednik między Bogiem a ludźmi — Jezus Chrystus. Ale do tego jedynego Pośrednika Maryja w Kanie Galilejskiej zwraca się ze słowami: «Synu, wina nie mają» (por. J 2, 3). A potem do ludzi, do biesiadników, ze słowami: «Cokolwiek wam rzecze, to czyńcie» (por. J 2, 5). I w tym się zawiera cała prawda o pośrednictwie Maryi. Nie jest Jej pośrednictwo pośrednictwem własnym, tylko jest całkowicie przyporządkowane jedynemu pośrednictwu Chrystusa. I w takim duchu też i my zwracamy się do Maryi, i my również, jak ci w Kanie Galilejskiej, słyszymy od Niej: «Cokolwiek wam rzecze, to czyńcie». Wszystkim obecnym i wszystkim rodakom «Szczęść Boże» na nowy rok.

opr. mg/mg