Przygotujmy Chrystusowi miejsce w naszym sercu

1. «Kluczu Dawida, który otwierasz bramy wiecznego królestwa, przyjdź i wyprowadź z więzienia jeńca siedzącego w ciemnościach».

W dzisiejszej liturgii modlimy się słowami tej inwokacji patrząc na Tego, który rodzi się, by odkupić ludzkość. Boże Narodzenie jest już bardzo blisko i coraz usilniejsze staje się błaganie wyczekującego ludu: «Przyjdź, Panie Jezu», przyjdź, by wyzwolić «jeńca siedzącego w ciemnościach»!

Przygotowujemy się do obchodów wydarzenia stanowiącego kluczowy moment dziejów zbawienia: narodzenia Syna Bożego, który przyszedł i zamieszkał pośród nas, by przez swoją śmierć na krzyżu odkupić świat. W tajemnicy Bożego Narodzenia zawarta już jest tajemnica paschalna. Pośród nocy betlejemskiej zarysowuje się już Wigilia Paschalna. Światło jaśniejące w grocie przywołuje na pamięć blask zmartwychwstałego Chrystusa, zwyciężającego mroki grobu.

W tym roku przeżywamy szczególne Boże Narodzenie — rocznicę narodzenia Chrystusa dwa tysiące lat temu. Są to ważne «urodziny», które uczciliśmy Rokiem Jubileuszowym, rozważając nadzwyczajne wydarzenie Słowa odwiecznego, które stało się człowiekiem dla naszego zbawienia. Przygotowujemy się, by z odnowioną wiarą ponownie przeżyć bliskie już bożonarodzeniowe Święta i przyjąć w pełni ich duchowe przesłanie.

2. Boże Narodzenie w sposób naturalny kieruje nasze myśli ku Betlejem: «A ty, Betlejem Efrata — mówi prorok Micheasz — najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu» (5, 1). Do tych słów nawiązują słowa ewangelisty Mateusza. Mędrcom, którzy pragną się dowiedzieć od Heroda: «Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski?», arcykapłani i uczeni ludu mówią to, co o Betlejem napisał starożytny prorok: «z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela» (Mt 2, 6).

Kościół Wschodni tak modli się podczas oficjum órthros w uroczystość Bożego Narodzenia: «Betlejem, przygotuj się; śpiewaj, miasto Syjonu; ciesz się, pustynio, która sprowadziłaś radość: gwiazda przesuwa się, by wskazać na Chrystusa, który ma się narodzić w Betlejem; grota przyjmuje Tego, którego nic nie może objąć, i przygotowany jest żłób, by przyjąć życie wieczne» (stichirá idiómela, Anthologion).

3. W tych dniach Betlejem jest miejscem, do którego kierują się spojrzenia wszystkich wierzących. Obraz szopki, rozpowszechniony dzięki tradycji ludowej na całej ziemi, sprzyja głębokiej refleksji nad orędziem rozchodzącym się z Betlejem i docierającym do całej ludzkości. W nędznej grocie kontemplujemy Boga, który z miłości staje się dziecięciem. Przyjmującemu Go człowiekowi daje radość, a narodom pojednanie i pokój. Obchodzony przez nas Wielki Jubileusz zachęca nas, byśmy otwarli serca Temu, który otwiera nam «bramy Królestwa niebieskiego». Aby przygotować się na Jego przyjęcie, trzeba przede wszystkim przyjąć postawę głębokiej i ufnej modlitwy. Przygotowanie Mu miejsca w naszym sercu wymaga poważnego trudu, jakim jest nawrócenie się do Jego miłości.

To On wyzwala nas z mroków zła i wzywa nas, byśmy wnieśli konkretny wkład w urzeczywistnienie jego zamysłu zbawienia. Prorok Izajasz opisuje to sugestywnymi obrazami: «Wtedy pustynia stanie się sadem / a sad za las uważany będzie. / Na pustyni osiądzie prawo, /a sprawiedliwość zamieszka w sadzie. / Dziełem sprawiedliwości będzie pokój, / a owocem prawa — wieczyste bezpieczeństwo» (Iz 32, 15-17).

Oto dar, o który powinniśmy prosić z modlitewną ufnością, oto plan, który powinniśmy realizować z wytrwałą gorliwością! Jak podkreśliłem w orędziu do wierzących i ludzi dobrej woli na najbliższy Światowy Dzień Pokoju, «na drodze prowadzącej do głębszego porozumienia między narodami pozostaje jeszcze wiele wyzwań, którym świat musi stawić czoło» (n. 18), i właśnie dlatego przypomniałem, że «wszyscy powinni uświadomić sobie, że mają moralny obowiązek podjąć niezwłocznie konkretne decyzje, które służyć będą sprawie pokoju i porozumienia między ludźmi» (tamże).

Oby Boże Narodzenie ożywiło ponownie w każdym z nas pragnienie, byśmy stali się aktywnymi i odważnymi budowniczymi cywilizacji miłości. Tylko dzięki wspólnemu wysiłkowi proroctwo Micheasza oraz orędzie rozbrzmiewające w noc betlejemską przyniesie owoce, my zaś będziemy mogli przeżyć w całej pełni chrześcijańskie święta Bożego Narodzenia.

opr. mg/mg