Modlitwa w Wilnie przy grobach poległych w obronie niepodległości, 5.09.1993 - Podróż apostolska do krajów bałtyckich, 4-10.09.1993
Rano Ojciec Święty nawiedził cmentarz wojskowy na Antokolu w Wilnie, gdzie znajduje się kilkanaście mogił poległych w walce o wolność Litwy w 1991 r. Po złożeniu kwiatów pod krzyżem cmentarnym zatrzymał się na krótkiej rozmowie z członkami rodzin pomordowanych. W modlitwie, którą odmówił po litewsku i polsku, wezwał do przebaczenia i miłości oraz odrzucenia nienawiści i pokusy odwetu.
1. Panie życia i śmierci,
który zechciałeś stać się człowiekiem, aby odkupić
człowieka
przez swoją śmierć na krzyżu; Chryste, umarły i zmartwychwstały, niezrozumiany,
prześladowany i potępiony przez możnych; który przeszedłeś wśród nas
świadcząc wszystkim dobro swoim słowem i czynem, uzdrawiając chorych i karmiąc głodnych, a potem pozwoliłeś przybić się do krzyża, z wyżyn Twojej chwały skieruj wzrok ku tym krzyżom, które przypominają synom Litwy o ostatnich ofiarach bolesnych doświadczeń niedawnej przeszłości.
Doświadczeń naznaczonych przez cierpienie, przymus i represje, ale i bogatych w nadzieję, której nic nie zdołało zniszczyć,
w nigdy nie stłumione pragnienie wolności, w świadectwa głęboko zakorzenionej chrześcijańskiej wiary, która nie uległa wielokrotnym atakom przemocy, ignorującej Boga i poniżającej człowieka.
2. Drewno tych krzyży, o Panie, jest jeszcze świeże,
ponieważ postawiono je tu niedawno,
nazajutrz po 13 stycznia 1991 roku.
Przypominają one Twój krzyż
w pierwszych dniach po Twoim zmartwychwstaniu.
Przywodzą na myśl Kalwarię i pusty grób.
Te krzyże, Panie, otoczone są przez inne krzyże,
przyniesione tu na znak wiary i zroszone łzami.
Wiele z nich upamiętnia bliskie osoby,
które zasnęły w pokoju z Tobą,
poświęciwszy życie rodzinie i pracy,
jako ludzie głębokiej i czynnej wiary.
Inne krzyże przypominają o ofierze poległych żołnierzy:
ich krew zrosiła pola bitewne, które miały być przecież
polami zbóż, dojrzewających w promieniach słońca i nadziei.
Są też na tym cmentarzu
pomniki nagrobne pozbawione krzyży.
Po polsku:
3. Jako pielgrzym pokoju i nadziei przybywam, o Panie,
aby przy grobach ostatnich męczenników Litwy,
ich przodków i ich dawnych nieprzyjaciół
głosić wiarę w Twoje i nasze zmartwychwstanie.
Modlę się także za tych, którzy na grobie
nie mają znaku Twojego krzyża.
Wraz z litewskimi braćmi i siostrami
pragnę się modlić i przebaczać,
odnawiając wiarę w moc miłości
i odrzucając pokusę zemsty,
która zawsze prowadzi na zgubne manowce nienawiści.
4. Spraw, o Panie, aby te krzyże,
przypominające niedawne jeszcze czasy
brutalnej przemocy i zaciekłej wrogości,
były cichą, ale stanowczą przestrogą
przed nowymi złowrogimi doświadczeniami,
do których popycha ślepa moc
ideologii i narodowej pychy
oraz świadome lekceważenie godności człowieka.
Niech krzyże na grobach żołnierzy
poległych w bratobójczych wojnach
staną się naglącym wezwaniem
do zgody i braterstwa.
Nie dopuść już nigdy, by bracia w wierze stali się wrogami,
podzieleni przez odmienne interesy, język, narodowe
sztandary,
tradycje i gwałtowne namiętności. Dla przychodzących na ten cmentarz, aby modlić się
i wspominać, niech groby pozbawione krzyżów będą dramatyczną
przestrogą pozostawioną przez historyczne doświadczenie
wyrosłe z próby życia bez Ciebie, o Panie,
i stworzenia nowego człowieka, który żyjąc z dala od Ciebie
znów się przekonał, jak bardzo jest słaby, ułomny i smutny.
Po litewsku:
5. Krzyże postawione dla uczczenia pamięci ukochanych
osób
— najliczniejsze tu i najtrwalsze —
niech staną się bodźcem ożywiającym chrześcijańską wiarę
ich krewnych i przyjaciół.
Niech te krzyże
kształtują postawy miłości, nadziei i przebaczenia.
Niech światłość Twojego krzyża, o Panie,
opromieni wszystkie te krzyże i nada im sens.
Niech każdy syn Litwy patrząc na nie pamięta,
że godność człowieka
— jego własna i braci —
znajduje pierwsze i ostateczne uzasadnienie w Tobie,
Chryste umarły i zmartwychwstały, Panie czasu i historii,
początku i końcu ludzkiego życia.
Amen!
Na zakończenie Papież dodał po włosku:
Modliliśmy się i pobłogosławiliśmy wszystkie groby: katolickie i niekatolickie, chrześcijańskie, litewskie, polskie, rosyjskie, wszystkie.
Przed obliczem Boga, w tej wielkiej tajemnicy śmierci, stanowimy jedno, jesteśmy Jego ludem, jesteśmy wspólnotą świętych.
Niech światło tej wspólnoty świętych opromieni ziemskie życie nas wszystkich, którzy pielgrzymujemy do Królestwa Niebieskiego.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (12/1993) and Polish Bishops Conference