Przemówienie bpa Andrzeja Józefa Śliwińskiego

Umiłowany Ojcze Święty!

W swoim niestrudzonym Piotrowym nauczaniu Kościołów przybyłeś do nowej diecezji elbląskiej, a jednocześnie odwołującej się do dawnej tradycji pomezańskiej. Wszystkie diecezje są Twoje, ale elbląska jest szczególnie Twoja, bo powołałeś ją do istnienia przed ponad 7 laty. Chce być zawsze Twoja w czasie i po Twojej wizycie apostolskiej.

Witamy Cię, Ojcze Święty, najgoręcej i najserdeczniej jak tylko potrafimy. Witamy Cię wszyscy jako największego Polaka, jako Skałę, na której zbudowany jest Kościół Chrystusowy, witamy Cię jako Namiestnika Chrystusowego i Ojca. Składamy Tobie najgłębsze i synowskie oddanie. Bądź pozdrowiony!

Witamy Cię na kopcu — nie na Kopcu Kościuszki pod Twoim Krakowem, lecz na kopcu w Elblągu, na Kopcu im. Jana Pawła II.

Witamy Cię na górze, a największe sprawy w dziejach zbawienia dzieją się na górze. Na górze Chrystus wygłosił program Nowego Testamentu — osiem błogosławieństw. Na górze się przemienił, na górze oddał życie za zbawienie świata.

Przybyłeś do diecezji elbląskiej, której pierwszym patronem jest św. Wojciech, w roku milenium jego kanonizacji. Święty biskup i męczennik przybył do kraju Prusów i poniósł śmierć męczeńską w odległym stąd o około 20 km Świętym Gaju. Wpatrując się w świętą postać, przygotowaliśmy się na 1000-lecie jego śmierci. On, patron nowej ewangelizacji, w swoich relikwiach odwiedził przygotowane wcześniej przez rekolekcje i misje wszystkie parafie. Były to dni wielkiej łaski, modlitwy i nawrócenia. Krew św. Wojciecha, która wcześniej wpadła w ziemię jak ziarno, przynosi owoce ducha i świętości. Tej świętowojciechowej peregrynacji towarzyszyła modlitwa w Twojej, Ojcze Święty, intencji i nadzieja, że nas nawiedzisz. Nadzieja stała się faktem, gdyż jesteś teraz z nami.

Burzliwe i pełne dramatu są dzieje tej ziemi. One uczą nas otwartej postawy wobec wszystkich. W tym roku wspominamy 750-lecie Traktatu Dzierzgońskiego, który zakończył wieloletnią wojnę między plemionami pruskimi a krzyżakami. Pośrednikiem między stronami był archidiakon z Leodium Jakub, późniejszy Twój poprzednik, papież Urban IV. Stąd wynikają nasze dzisiejsze działania na rzecz jedności Kościoła. Dziś czujemy się wszyscy mieszkańcami i wiernymi świętego Kościoła elbląskiego.

Przed ponad 50 laty mieszkańcy tych ziem przybyli z różnych stron II Rzeczypospolitej, a zwłaszcza z Kresów. Wołyniacy zabrali ze sobą na wygnanie słynący cudami obraz Chrystusa Miłosiernego, który teraz czcimy w Zielonce Pasłęckiej. Wielu żołnierzy Armii Krajowej czy Powstania Warszawskiego szukało tu schronienia przed aresztowaniem i sądem. Liczną grupę stanowią wierni obrządku greckokatolickiego.

Wielką rolę w scalaniu społeczeństwa tych ziem odegrał Kościół. Powstanie diecezji dodało jeszcze nowe bodźce do budowania i wzrastania we wspólnocie. Cieszymy się już dzisiaj istnieniem wszystkich instytucji diecezjalnych.

Mając na uwadze perspektywę Roku 2000, wpatrujemy się w naszą patronkę bł. Dorotę z Mątowów. Ona to, gdy Twój poprzednik w posłudze Piotrowej Bonifacy IX ogłosił r. 1390 rokiem jubileuszowym, wybrała się do Rzymu, gdzie w poście i modlitwie przeżywała ten święty czas.

Na to spotkanie z Tobą, umiłowany Ojcze Święty, przybyli nie tylko wierni z naszej diecezji i pielgrzymi z Polski, ale również liczna grupa Polonii i Rosjan z odległego stąd o niecałe 100 km Kaliningradu oraz liczna grupa gości z Niemiec.

Odrębną grupę stanowią polscy sportowcy i działacze sportowi, zarówno aktualnie startujący, jak i dawni olimpijczycy. W ramach tej grupy znajdują się sportowcy zrzeszeni w Katolickim Stowarzyszeniu Sportowym Rzeczypospolitej. Nową propozycją Kościoła dla dzieci i młodzieży są kluby parafialne, których powstaje coraz więcej.

Diecezja elbląska jest piękna i zróżnicowana. To coraz piękniejszy Elbląg z odbudowywaną od wielu lat starówką, to piękne miasta i miasteczka Powiśla i Żuław, to wiele wsi z nowymi świątyniami, a także z licznymi średniowiecznymi Kościołami gotyckimi. To wspaniałe tereny nadmorskie i malownicze jeziora. Nad Jeziorakiem stoi Twój pomnik, upamiętniający tam Twoją obecność.

Diecezja to ludzie, którzy mimo różnych problemów myślą z nadzieją o przyszłości. Szczególnie trudny jest los ludzi wsi — rolników, a zwłaszcza mieszkańców dawnych pegeerów, nawet na urodzajnych ziemiach żuławskich.

Bodźcem w naszej drodze do świętości są osoby związane z tą ziemią, które w czasie tej pielgrzymki, Ojcze Święty, zaliczysz do grona błogosławionych, a mianowicie służebnicę Bożą Reginę Protmann i ks. Władysława Demskiego, jednego ze 108 męczenników. Trzeba tu wspomnieć ponadto sześciu kapłanów i siostrę zakonną, przyszłych błogosławionych, którzy cierpieli w obozie koncentracyjnym Stutthof, znajdującym się na terenie diecezji elbląskiej. Trzeba wspomnieć zmarłą tragicznie w opinii świętości przed ponad siedmiu laty śp. dr Aleksandrę Gabrysiak.

W oczekiwaniu na Ciebie, Ojcze Święty, uczestniczyliśmy we Mszy św. koncelebrowanej w Twojej intencji, której przewodniczył ks. kard. Henryk Gulbinowicz.

Najwyższemu Bogu składamy dziękczynienie za łaskę Twego nawiedzenia, za honor i zaszczyt, który nam uczyniłeś.

Umocnij nas, umiłowany Ojcze Święty, Twoim apostolskim Piotrowym słowem i błogosławieństwem.