O kościelną solidarność na całym świecie

Wielkie dzieło charytatywne Kościołów niemieckich ADVENIAT od 40 lat wspomaga ubogie Kościoły partykularne w Ameryce Łacińskiej, przyczyniając się wydatnie do umocnienia i pogłębienia ewangelizacji na tym kontynencie. W przesłaniu skierowanym do przewodniczącego Akcji Episkopatu ADVENIAT, bpa Franza Grave, Jan Paweł II wyraził «uznanie dla współpracy między niemieckimi i latynoamerykańskimi diecezjami, która zrodziła się dzięki ADVENIAT i która przynosi obfite owoce solidarności poprzez wzajemną wymianę darów».

Do czcigodnego
Brata w biskupstwie Franza Grave
Przewodniczącego Akcji Episkopatu ADVENIAT

1. Przed czterdziestu laty Niemiecka Konferencja Episkopatu, podczas swojego posiedzenia plenarnego, postanowiła w święta Bożego Narodzenia przeprowadzić zbiórkę na rzecz Kościołów w Ameryce Łacińskiej. Ta decyzja, podjęta 30 sierpnia 1961 r., zapoczątkowała wielkie dzieło współpracy i solidarności między Kościołami partykularnymi w Niemczech i na kontynencie latynoamerykańskim, które później otrzymało nazwę Akcji Episkopatu ADVENIAT i przez wszystkie lata swej działalności wnosiło ogromny wkład w umacnianie i pogłębianie ewangelizacji w Ameryce Łacińskiej.

2. Pragnę dołączyć się do tych wszystkich, którzy dziękują Bogu za wielkoduszność, z jaką niemieccy katolicy odpowiedzieli na apel mojego czcigodnego poprzednika, błogosławionego papieża Jana XXIII. Przekazali oni Kościołom w Ameryce Łacińskiej środki finansowe, dzięki którym zrealizowały one wiele swoich projektów.

Ze szczególnym uznaniem i wdzięcznością wspominam wybitnych kardynałów Josepha Fringsa, arcybiskupa Kolonii, i Franza Hengsbacha, biskupa Essen, których w pewnym sensie możemy uważać za twórców dzieła pomocy Episkopatu. Wyrażam też swoje uznanie całej Niemieckiej Konferencji Episkopatu, która podjęła i kontynuowała tę ważną akcję. Dziękuję również wszystkim dobroczyńcom i niezliczonym «zwykłym» wiernym, którzy co roku skutecznie wspomagają swoimi datkami braci i siostry w Ameryce Łacińskiej. Niech Pan Bóg, który widzi również to, co ukryte, hojnie wynagrodzi wam tę dobroć (por. Mt 6, 2-4).

3. Po czterdziestu latach owocnej współpracy w Kościele możemy dziś z radością patrzeć na wielkie żniwo, zrodzone z głębokiej i niezmiennej miłości niemieckich katolików do siostrzanych Kościołów w Ameryce Łacińskiej. Zebrali oni środki na wykształcenie księży, braci i sióstr zakonnych, katechistów oraz na dofinansowanie budowy kościołów, kaplic, seminariów duchownych, ośrodków parafialnych i klasztorów; przekazali samochody osobowe i inne pojazdy oraz różne urządzenia, które służą dziełu ewangelizacji i pracy duszpasterskiej.

W ten sposób katolicy niemieccy wraz ze swymi pasterzami odpowiedzieli na wielkie duszpasterskie wyzwanie, jakie stanowią materialne potrzeby ubogich Kościołów lokalnych Ameryki Łacińskiej, które wprawdzie bogate są w wiarę, ale cierpią na brak kościelnej infrastruktury. Prócz tego niemieccy katolicy podzielają w pewnym sensie szczególną troskę, jaką Następca św. Piotra otacza braci i siostry w Ameryce Łacińskiej, i stają się coraz bardziej świadomymi członkami Kościoła powszechnego.

4. Konkretne przejawy więzi z Kościołami siostrzanymi, pomoc gospodarcza i inne znaki solidarności wyrażają tajemnicę Kościoła jako wspólnoty: wszyscy są członkami tego samego Ciała, a Chrystus jest jego Głową. Chciałbym zatem wyrazić uznanie dla współpracy między niemieckimi i latynoamerykańskimi diecezjami, która zrodziła się dzięki ADVENIAT i która przynosi obfite owoce solidarności poprzez wzajemną wymianę darów.

Dzięki wytrwałej pracy ADVENIAT zacieśniły się więzy jedności między Kościołem w Niemczech i Kościołami partykularnymi w Ameryce Łacińskiej, której kraje przed ponad pięciuset laty otrzymały światło Chrystusa, a dziś zamieszkiwane są przez ponad połowę wszystkich katolików świata. Mieszkańców tego kontynentu wyróżnia tożsamość kulturowa głęboko przepojona Ewangelią; istnieje tam żywy Kościół, który niecierpliwie czeka na rozpoczęcie dzieła ewangelizacji (por. przemówienie do Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej, 23 marca 2001 r.).

5. Bogactwo i żywotność Kościoła na «kontynencie nadziei» powinny pobudzać katolików niemieckich, by przeżywali swą wiarę coraz głębiej i z coraz większym przekonaniem, jak w swoim czasie zalecał św. Paweł Kościołowi w Koryncie, wskazując na Kościół w Jerozolimie: «Teraz więc niech wasz dostatek przyjdzie z pomocą ich potrzebom, aby ich bogactwo było wam pomocą w waszych niedostatkach i aby nastała równość» (2 Kor 8, 14).

Życzę wam z serca, aby mocne więzy jedności między Kościołami lokalnymi w waszym kraju i w Ameryce Łacińskiej przyniosły również w Niemczech obfite owoce odnowy Kościoła, tak aby kierował się on «'wysoką miarą' zwyczajnego życia chrześcijańskiego», o którym pisałem w Liście apostolskim Novo millennio ineunte (por. n. 31).

6. Na początku trzeciego tysiąclecia wzywam pasterzy i wiernych w Niemczech, aby «czerpali ze skarbca otrzymanej łaski» w Roku Jubileuszowym i «przełożyli ją z entuzjazmem na język postanowień i konkretnych programów działania» (Novo millennio ineunte, 3), tak aby ważne i skuteczne dzieła, jak ADVENIAT, mogły coraz bardziej się rozwijać i przyczyniać do wzrostu kościelnej solidarności na całym świecie.

Niech Bóg za wstawiennictwem Matki Bożej z Guadalupe, patronki Ameryki, napełni wasze serca darem miłości i wspomaga wasze działania na rzecz najuboższych braci i sióstr w wierze.

Do tych życzeń dołączam płynące z serca Apostolskie Błogosławieństwo.

Castel Gandolfo, 30 sierpnia 2001 r.

opr. mg/mg