Zjednoczeni w służbie wspólnemu dobru

W czwartek 24 października 2002 r. nowy ambasador Węgier przy Stolicy Apostolskiej, Gábor Erdödy, złożył Papieżowi listy uwierzytelniające. W przemówieniu Jan Paweł II podkreślił znaczenie wychowania młodzieży, której trzeba przekazywać wartości obywatelskie, moralne i duchowe, aby umiała żyć «w świecie otwartym i zsekularyzowanym, naznaczonym przez indywidualizm i pożądanie dóbr materialnych». Ojciec Święty nawiązał także do procesu jednoczenia się Europy, podzielonej przez wiele lat na mocy postanowień jałtańskich.

Panie Ambasadorze!

1. Witam pana z radością z okazji przedstawienia listów uwierzytelniających, na mocy których zostaje pan akredytowany jako ambasador nadzwyczajny i pełnomocny Węgier przy Stolicy Apostolskiej, i dziękuję panu za miłe słowa. Uprzejmie proszę podziękować w mym imieniu panu Ferencowi Mádlowi, prezydentowi Republiki, oraz członkom rządu za skierowane do mnie serdeczne pozdrowienia. Bardzo mile wspominam niedawną wizytę pana prezydenta w Watykanie i pragnę mu przekazać moje najserdeczniejsze życzenia, które kieruję do niego, władz państwowych oraz do całego węgierskiego narodu.

Religijne korzenie narodu

2. Panie ambasadorze, mówił pan przed chwilą o bogatej historii pańskiego kraju i więziach łączących go ze Stolicą Apostolską. Po okresie bolesnych podziałów, spowodowanych w minionym stuleciu przez dwie wojny światowe, i po mrocznych latach panowania komunistycznego reżimu Węgrzy odzyskali możliwość swobodnego kształtowania swej przyszłości. W roku jubileuszowym uroczyście obchodzili tysiąclecie narodzin swego państwa i przyjęcia chrztu za panowania św. króla Stefana I. Była to wyjątkowa okazja do ukazania jedności narodu i przypomnienia, w jak wielkim stopniu jego religijne korzenie są dla niego źródłem siły pozwalającej budować społeczeństwo, w którym każdy może liczyć na uznanie i szacunek oraz możliwość udziału w demokratycznym życiu kraju. Jak słusznie pan zauważył, Kościół podziela nadzieje i cierpienia węgierskiego narodu; towarzyszył mu też w wielu ciężkich chwilach, które naznaczyły jego dzieje. Dziś również i on może się cieszyć z odzyskanej wolności działania w węgierskim społeczeństwie, przede wszystkim dzięki umowom pomiędzy Kościołem katolickim i władzami państwowymi, które zostały podpisane przez kolejne rządy i są wyrazem serdecznych relacji, nacechowanych wzajemnym poszanowaniem i zaufaniem.

Dzieło reformy

3. Węgry rozpoczęły wielkie dzieło reformy i odbudowy życia narodu. Jest nim objęte całe społeczeństwo, również rodziny, podstawowe komórki życia społecznego, którym należy udzielić wsparcia i pomocy, zwłaszcza gdy najuboższe z nich doświadczają ekonomicznych trudności. Kościół, za pośrednictwem swych rozmaitych instytucji, uczestniczy w dziele pomocy i dzieli się z najuboższymi członkami społeczeństwa. Konsekwentnie wspiera też instytucję rodziny, zwłaszcza poprzez swe nauczanie o znaczeniu małżeństwa i rodziny, które stale przypomina.

Naród już teraz kształtuje swoją przyszłość, troszcząc się o najmłodszych i ich wychowanie. Rzeczą szczególnie ważną jest przekazywanie młodym wartości obywatelskich, moralnych i duchowych, które ukształtowały duszę tak wielu pokoleń węgierskiego narodu, oraz przygotowywanie ich do życia w świecie otwartym i zsekularyzowanym, naznaczonym przez indywidualizm i pożądanie dóbr materialnych. Dzieło wychowania, powierzone przede wszystkim rodzinie, jest również zadaniem narodu, z którego wywiązuje się on za pośrednictwem szkolnictwa i jego pracowników. Kościół, który zawsze otaczał młodych szczególną troską, posiada w waszym kraju szeroką sieć szkół, poprzez które uczestniczy w tym dziele wychowania. Zawsze możecie liczyć na jego współpracę w tej dziedzinie.

Na drodze do Unii Europejskiej

4. Pański kraj, panie ambasadorze, odnowił relacje gospodarcze, polityczne i kulturalne ze wszystkimi swoimi sąsiadami w Europie i już niebawem ma wejść do Unii Europejskiej. Stolica Apostolska patrzy z zadowoleniem na plany rozszerzenia Unii, które powinno umożliwić stopniowe przywrócenie jedności kontynentu europejskiego, przez wiele lat podzielonego przez układy jałtańskie i zamknięcie obozu radzieckiego. Jedynie swobodny przepływ osób i dóbr, jak również dialog kulturowy i wymiana duchowych bogactw pomiędzy narodami mogą przezwyciężyć lęk, nieufność, nacjonalistyczne ograniczenia, które wzbudziły, i to całkiem niedawno, tak wiele wrogości na kontynencie europejskim oraz — w jeszcze większej mierze — na całym świecie.

Pański kraj dobrze o tym wie. Jego niedawne dzieje w sposób szczególny uwrażliwiły go na poszanowanie praw mniejszości, ponieważ wielu ludzi urodzonych i wychowanych w węgierskiej kulturze żyje dzisiaj w innych krajach. Troska o ich losy coraz bardziej skłania rządzących do dialogu z krajami sąsiednimi, aby zapewnić swym rodakom jak najlepsze warunki życia i poszanowanie ich kultury. Z tych samych powodów powinno się pamiętać o konieczności poszanowania rozmaitych mniejszości kulturowych żyjących na węgierskiej ziemi. Stolica Apostolska, wrażliwa na zjawisko kulturowej różnorodności, nieustannie wzywa rządzących narodami oraz zwierzchników religijnych do odważnego dialogu, który jest jedyną drogą do przezwyciężenia konfliktów pomiędzy ludźmi i zapewnienia wszystkim w przyszłości sprawiedliwości i pokoju.

Życzę wam, aby dając świadectwo o swej historii i bogatej tożsamości kulturowej, wasz kraj przyczynił się do budowania Europy jutra, która będzie nie tylko wielkim rynkiem dóbr materialnych, ale i żywym wyrazem tak wielu bogactw kulturowych i duchowych, właściwych każdemu narodowi, połączonych w służbie wspólnego dobra całej Unii. Wynikają z tego poważne zobowiązania dla krajów europejskich względem krajów innych kontynentów, które również pragną połączyć swe bogactwa i siły, aby mogły one służyć rozwojowi i pokojowi.

Świadectwo Kościoła

5. Pragnę pozdrowić za pana pośrednictwem wspólnotę katolicką na Węgrzech oraz jej pasterzy. Zapewniam ich o modlitwie i duchowej bliskości Następcy św. Piotra. Zachęcam również, aby nie szczędząc sił świadczyli o wyzwaniach Ewangelii, zwłaszcza wśród młodych, którzy szukają sensu swego życia i pragną poświęcić się służbie braciom. Wiem, że katolicy, zgodnie ze swym powołaniem, w pełni uczestniczą w życiu narodu. Niech wiernie naśladują wzór wielkich świętych, którzy kształtowali jego dzieje, takich jak św. Stefan, św. Elżbieta, bp Vilmos Apor, którego niedawno beatyfikowałem, oraz wszyscy świadkowie wiary w czasach prześladowań reżimu komunistycznego, wśród których wyróżnia się postać śp. kard. Józsefa Mindszentyego!

6. W chwili gdy rozpoczyna pan tę szlachetną misję, pragnę pana zapewnić, że wszyscy moi współpracownicy są gotowi służyć panu pomocą. Życzę panu owocnej pracy, służącej tworzeniu dobrych relacji między Węgrami a Stolicą Apostolską.

Panu, pana rodzinie i współpracownikom oraz całemu węgierskiemu narodowi życzę obfitego Bożego błogosławieństwa.

opr. mg/mg