Pluralizm szansą i wyzwaniem

W poniedziałek 17 września 2001 r. nowy ambasador Kazachstanu przy Stolicy Apostolskiej Nurlan Danenow przekazał Janowi Pawłowi II listy uwierzytelniające. Dyplomata wyraził radość, że niebawem jego kraj będzie mógł gościć Głowę Kościoła rzymskokatolickiego. W swoim przemówieniu Ojciec Święty mówił o dobrych stosunkach między Stolicą Apostolską a Kazachstanem oraz o zawartych umowach gwarantujących prawa i określających obowiązki katolików mieszkających w tym kraju.

Panie Ambasadorze,

1. Miło mi powitać Waszą Ekscelencję na tym spotkaniu z okazji złożenia listów, które akredytują pana jako pierwszego nadzwyczajnego i pełnomocnego ambasadora Republiki Kazachstanu przy Stolicy Apostolskiej; dziękuję za życzliwe słowa. Będę panu wdzięczny za przekazanie prezydentowi Republiki Kazachstanu Nursułtanowi Nazarbajewowi moich podziękowań za serdeczne pozdrowienia.

2. Cieszę się, że za kilka dni będę mógł odwiedzić pana ojczyznę i w ten sposób nawiązać bardziej bezpośredni kontakt z władzami i wielonarodowym społeczeństwem. Jak pan podkreślił, kazachstańską ziemię zamieszkują różnorakie wspólnoty etniczne, należące do różnych kultur i religii oraz mówiące różnymi językami. Ów pluralizm stanowi wyzwanie i zarazem szansę. Jest wyzwaniem, ponieważ, jak powiedziałem w Orędziu na Światowy Dzień Pokoju 1 stycznia 2001 r., «w przeszłości różnice między kulturami były często źródłem nieporozumień między narodami oraz przyczyną konfliktów» (n. 8). Trzeba więc, aby każda lokalna grupa zobowiązała się szanować pozostałe, starając się lepiej je poznać, ażeby przezwyciężać ewentualne napięcia.

Szansę stanowi także tworzenie razem narodowej wspólnoty, wzbogaconej odmiennością każdej z grup. Wymaga to nabycia umiejętności życia we wspólnocie z innymi, co «nie oznacza nigdy bezbarwnej jednolitości ani przymusowej uniformizacji czy upodobnienia; jest raczej wyrazem zbieżności wielokształtnych i zróżnicowanych rzeczywistości i dlatego staje się znakiem bogactwa i zapowiedzią rozwoju» (tamże, 10). Oby pański kraj, który obchodzi 10-lecie uzyskania niepodległości, mógł dalej w pokoju zdążać do tego celu, troszcząc się w coraz większym stopniu o dialog między swymi kulturami, rozwijanie współpracy z krajami sąsiadującymi i integrację z międzynarodową wspólnotą!

3. Obok różnorodności kulturowej występuje w pańskim kraju różnorodność religijna i wyznaniowa. Podkreślił pan, panie ambasadorze, że pański rząd przywiązuje wielką wagę do religijnego pluralizmu, do dialogu pomiędzy różnymi religiami, a także do duchowego wymiaru ludzkiego życia, jaki one wyrażają. W związku z tym pragnę wyrazić zadowolenie z dobrych stosunków między Stolicą Apostolską a pana ojczyzną oraz z umów gwarantujących prawa i określających obowiązki wspólnoty katolickiej mieszkającej w Kazachstanie, jak również powinności państwa w stosunku do niej. W państwie prawa poszanowanie wolności religijnej jest bowiem cennym dobrem, wyrazem podstawowej godności osoby ludzkiej, która w sposób wolny, zgodnie ze swym sumieniem, wybiera religię, do której chce przynależeć. Bez wątpienia wolność taka zachęca pojedyncze osoby i wspólnoty religijne, by zabiegały o wspólne dobro, szanując każdego człowieka i przestrzegając praw panujących w danym kraju. Mam nadzieję, że Kazachstan odnajdzie w tej bogatej różnorodności solidną podstawę do swego materialnego i duchowego rozwoju.

4. Za pana pośrednictwem z radością pozdrawiam wspólnotę katolicką, jej pasterzy i wiernych; cieszę się, że wkrótce będę miał okazję do spotkań z nimi. Wzywam ich do tworzenia żywych i braterskich wspólnot, dających świadectwo o bogactwie Ewangelii i zabiegających o dialog z wszystkimi braćmi. Wiem, że wraz z wszystkimi swoimi rodakami już biorą oni aktywny udział w życiu kraju oraz w jego materialnym i duchowym rozwoju. Niech mi będzie wolno zwrócić się za pana pośrednictwem do wszystkich osób, które z upoważnienia władz cywilnych i religijnych z poświęceniem uczestniczyły w przygotowaniu mojej podróży. Składam im za to serdeczne podziękowanie!

5. Panie ambasadorze, rozpoczyna pan dzisiaj doniosłą misję, która polega na reprezentowaniu kraju w Stolicy Apostolskiej. Składam panu najserdeczniejsze życzenia pomyślności w jej wypełnianiu i zapewniam, że zawsze znajdzie pan u moich współpracowników zrozumienie i niezbędną pomoc! Z całego serca życzę obfitości Bożych łask panu, pańskiej rodzinie, wszystkim współpracownikom i wszystkim rodakom.

opr. mg/mg