Prowadźcie dzieło nowej ewangelizacji

Ponad pięć wieków temu światło Ewangelii dotarło do krajów Ameryki, w których mieszka obecnie prawie połowa katolików świata. Problemy ewangelizacji tego kontynentu były przedmiotem obrad Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów (od 16 listopada do 12 grudnia 1997 r.), a następnie znalazły odbicie w adhortacji apostolskiej «Ecclesia in America», ogłoszonej 23 stycznia 1999 r. przez Jana Pawła II. Głęboką analizę dokumentu w świetle Listu apostolskiego «Novo millennio ineunte» podjęło zgromadzenie plenarne Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej, które obradowało w Watykanie od 20 do 23 marca pod przewodnictwem prefekta Kongregacji ds. Biskupów i przewodniczącego Komisji kard. Giovanniego Battisty Re. W ostatnim dniu obrad ok. 50 uczestników zgromadzenia spotkało się w Sali Klementyńskiej z Ojcem Świętym, który skierował do nich przemówienie poświęcone najpilniejszym zadaniom Kościoła w Ameryce Łacińskiej.

Księża Kardynałowie, drodzy Bracia w biskupstwie!

1. Z radością przyjmuję dziś doradców i członków Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej, którzy spotykają się na zgromadzeniu plenarnym swojej dykasterii, aby sformułować wskazania duszpasterskie, które pozwolą kontynuować nową ewangelizację kontynentu zwanego «kontynentem nadziei» ze względu na to, czym jest on dla Kościoła. Ziemie te, które przyjęły światło Chrystusa ponad pięć stuleci temu i które dziś zamieszkuje niemal połowa katolików świata, charakteryzuje tożsamość kulturowa głęboko naznaczona przez Ewangelię, a ich Kościół jest żywy i pełen dynamiki ewangelizacyjnej.

Z serca dziękuję za serdeczne słowa powitania, które skierował do mnie w imieniu wszystkich przewodniczący waszej dykasterii, kard. Giovanni Battista Re, przedstawiając mi tematy waszych obrad oraz cele przyświecające waszej działalności.

2. Przyjmując za punkt wyjścia mój List apostolski Novo millennio ineunte, analizowaliście posynodalną adhortację apostolską Ecclesia in America, by ocenić, w jakim stopniu została ona wprowadzona w życie w ciągu dwóch pierwszych lat, jakie upłynęły od jej ogłoszenia podczas pamiętnych uroczystości w sanktuarium Matki Bożej z Guadalupe w Meksyku.

Rozważaliście główne myśli adhortacji, analizując je w świetle aktualnej rzeczywistości, aby wyodrębnić problemy i wytyczyć cele duszpasterskie, a tym samym z większą skutecznością prowadzić ewangelizację pośród społeczności Ameryki Łacińskiej.

Pragnę was zachęcić i pobudzić do dalszych wysiłków duszpasterskich, liczne są bowiem stojące przed wami wyzwania, zaś by je podjąć w odpowiedni sposób, potrzebne jest zrozumienie spraw Kościoła i apostolska odwaga.

3. Jednym z wyzwań jest zachowanie, obrona i umacnianie nienaruszalnego depozytu wiary. Temu celowi ma służyć deklaracja Dominus Iesus o jedyności i powszechności zbawczej Jezusa Chrystusa i Kościoła, zatwierdzona przeze mnie, którą opublikowała Kongregacja Nauki Wiary w ubiegłym roku. Deklaracja wzywa chrześcijan, aby «odnowili swoją więź jedności z Chrystusem w radości wiary, składając jednomyślne świadectwo, że On jest, także dzisiaj i jutro, 'drogą i prawdą, i życiem' (J 14, 6)» (rozważanie przed modlitwą «Anioł Pański», 1 października 2000 r.).

W związku z tym należy koniecznie zwrócić szczególną uwagę na problem sekt, które stanowią «poważną przeszkodę w misji ewangelizacyjnej» (Ecclesia in America, 73). Zagadnienie sekt było wielostronnie badane i omawiane, jest to bowiem zjawisko, na które nie można patrzeć obojętnie. Aby stawić czoło temu poważnemu problemowi, należy podjąć zdecydowaną działalność duszpasterską — poddać ponownej analizie metody duszpasterskie, umocnić struktury jedności i misji oraz wykorzystywać «sposobności ewangelizacyjne, jakich dostarcza oczyszczona religijność ludowa» (Ecclesia in America, 73). Dobrze wiecie, jak wielkie znaczenie ma w tej dziedzinie obecność ewangelizatorów, gdyż tam, gdzie działają kapłani, zakonnicy i zakonnice lub świeccy oddani pracy apostolskiej, sekty się nie szerzą. Wiara, choć jest darem Boga, nie rodzi się ani nie pozostaje żywa bez pośrednictwa ewangelizatorów.

W procesie umacniania wiary szczególnie ważnym miejscem spotkania z żywym Jezusem Chrystusem jest Eucharystia. Niedzielna Msza św. musi być obowiązkiem i stałą praktyką wszystkich wiernych. Powinniście niestrudzenie zabiegać o to i włączać waszych kapłanów w działalność duszpasterską mającą na celu pielęgnowanie tego niezwykle ważnego aspektu życia Kościoła, do czego nawoływałem już w Liście apostolskim Dies Domini (por. rozdz. II). Dlatego, jak przypomniałem ostatnio, trzeba przywiązywać «szczególne znaczenie do Eucharystii niedzielnej i do samej niedzieli, przeżywanej jako specjalny dzień wiary, dzień zmartwychwstałego Pana i daru Ducha Świętego, prawdziwa Pascha tygodnia» (por. List apostolski Novo millennio ineunte, 35).

4. Innym doniosłym zadaniem jest budzenie i rozwój powołań. Ameryka Łacińska potrzebuje wielu więcej kapłanów. Radością napawa mnie fakt, że w licznych diecezjach powstają nowe seminaria, także seminaria niższe. Niezwykle przydatne są również kursy przygotowawcze dla formatorów, którzy muszą być przykładnymi kapłanami, doskonale pojmującymi Magisterium Kościoła, tak aby ich praca w seminariach była skuteczna i pozwalała spodziewać się dobrych wyników.

Biskupów proszę, aby nieustannie i niestrudzenie towarzyszyli seminarzystom, a zwłaszcza kapłanom, interesując się ich działalnością, dodając im otuchy i zachęcając do wielkodusznej pracy.

5. Spośród wielu tematów, które podobnie jak poprzednie omówiłem już szeroko w adhortacji apostolskiej Ecclesia in America, a do których teraz należy tu powrócić, pragnę przypomnieć w szczególności sprawę ewangelizacji młodzieży. Z nią bowiem wiążemy nadzieję na przyszłość, oczekując wzrostu jedności i solidarności Kościoła i społeczeństwa w Ameryce (por. Ecclesia in America, 47).

Ostatni Światowy Dzień Młodzieży, który odbywał się w sierpniu Roku Jubileuszowego, ukazał, że młodzi są potężną siłą ewangelizacyjną współczesnego świata. Potrzebna jest głęboka ewangelizacja młodzieży, w której należy wykorzystywać jej wielkoduszność, otwartość i intuicję.

Ufam, że najbliższy Dzień Młodzieży, który odbędzie się w Ameryce, a ściślej w Toronto w Kanadzie, będzie nowym, przełomowym krokiem naprzód w ewangelizacji młodych na tym kontynencie.

6. Rozpoczęliście to zgromadzenie Papieskiej Komisji — której «pierwszorzędnym zadaniem jest kompleksowe badanie zagadnień doktrynalnych i duszpasterskich dotyczących życia i rozwoju Kościoła w Ameryce Łacińskiej» (Motu proprio Decessores nostri, I) — od przedstawienia ikony Jezusa Chrystusa-Ewangelizatora, przez co uwydatniliście centralną rolę Zbawiciela w Kościele i w jego pracy ewangelizacyjnej. Istotnie, «podstawą wszystkich projektów w życiu Kościoła musi być Chrystus i Jego Ewangelia» (Ecclesia in America, 67). Tę podstawową myśl rozwinąłem szerzej w Liście apostolskim Novo millennio ineunte, w którym «zarysowałem główne kierunki życia Kościoła i jego misji ewangelizacyjnej w trzecim tysiącleciu» (homilia, 4 lutego 2001 r.).

7. Niedawno zakończony Jubileusz pozostawił nam w spuściźnie naglące wezwanie, abyśmy szli na spotkanie przyszłości, rozpoczynając na nowo od Chrystusa, stawiając Pana w centrum życia osobistego i społecznego.

Wysiłek odnowy i życia zgodnego z wiarą, podjęty w Roku Jubileuszowym, każe nam śmiało «wypłynąć na głębię», na rozległy ocean nowego tysiąclecia, licząc na Bożą pomoc.

«Duc in altum» (Łk 5, 4), powiedział Chrystus do apostoła Piotra na Jeziorze Galilejskim. «Duc in altum» — powtarza Papież wam, rybakom ludzi, na zakończenie waszego zgromadzenia plenarnego. Otwórzcie drzwi Ameryki Chrystusowi i Jego Ewangelii!

Wasze narody potrzebują dziś, tak jak i wczoraj, wielkich ewangelizatorów na miarę św. Turybiusza z Mogrovejo, którego wspomnienie właśnie obchodzimy. Ten święty, ogłoszony przeze mnie w 1983 r. patronem wszystkich biskupów Ameryki Łacińskiej, jest prawdziwym wzorem pasterza, który możemy i powinniśmy naśladować prowadząc dzieło nowej ewangelizacji. To dzieło jeszcze raz zawierzam opiece i kierownictwu Matki Bożej z Guadalupe, «niezawodnej drogi do spotkania z Chrystusem» (Ecclesia in America, 11).

W imię Chrystusa, który jest naszym życiem i nadzieją, wszystkich was błogosławię.

opr. mg/mg