Przemówienie podczas spotkania z chorymi w Bazylice Watykańskiej, 11.02.2004
Drodzy Bracia i Siostry!
1. Po raz kolejny Bazylika św. Piotra otwarła swoje bramy przed chorymi — przed wami, którzy jesteście tu dziś obecni, a symbolicznie przed wszystkimi chorymi na świecie. Witam was bardzo serdecznie. Od samego rana modliłem się w sposób szczególny właśnie za was, a teraz cieszę się, że mogę się z wami spotkać. Witam również waszych bliskich, przyjaciół i wolontariuszy, którzy wam towarzyszą. Pozdrawiam członków UNITALSI oraz władze i pracowników Opera Romana Pellegrinaggi, która w tym roku obchodzi 70-lecie swego istnienia. Szczególne pozdrowienia i podziękowanie kieruję do kard. Camilla Ruiniego, który przewodniczył Mszy św., do biskupów i kapłanów, którzy z nim koncelebrowali, do zakonników, zakonnic i wszystkich zgromadzonych tu wiernych.
2. Dokładnie przed dwudziestu laty, w liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes opublikowałem List apostolski Salvifici doloris o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia. Datę ogłoszenia tego dokumentu wybrałem z myślą o szczególnym przesłaniu, które Maryja Dziewica skierowała z Lourdes do chorych i wszystkich cierpiących.
Również dziś zwracamy nasze spojrzenia ku otaczanej czcią figurze Maryi, która znajduje się w grocie Massabielle. U Jej stóp widnieją słowa: «Ja jestem Niepokalane Poczęcie». W tym roku słowa te mają szczególną wymowę tu, w Bazylice Watykańskiej, gdzie przed 150 laty bł. papież Pius IX uroczyście ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi. Właśnie Niepokalane Poczęcie, ta prawda, która wprowadza nas w samo serce tajemnicy stworzenia i odkupienia, była dla mnie natchnieniem przy pisaniu Orędzia na dzisiejszy Światowy Dzień Chorego.
3. Gdy patrzymy na Maryję, nasze serca otwierają się na nadzieję, bo widzimy, jak wielkich rzeczy dokonuje Bóg, gdy w pokorze zgadzamy się na wypełnienie Jego woli. Niepokalana jest wspaniałym znakiem zwycięstwa życia nad śmiercią, miłości nad grzechem, zbawienia nad wszelką chorobą ciała i duszy. Jest Ona znakiem niezachwianej nadziei i pociechy (por. Lumen gentium, 68). To, co w Niej już się dokonało i co teraz podziwiamy, jest rękojmią tego, co Bóg chce dać każdemu ludzkiemu stworzeniu: pełni życia, radości i pokoju.
Niech kontemplacja tej niewypowiedzianej tajemnicy napełnia otuchą was, drodzy chorzy; niech oświetla waszą pracę, drodzy lekarze, pielęgniarze i pracownicy służby zdrowia; niech wspiera waszą cenną działalność, drodzy wolontariusze, którzy w każdym potrzebującym macie rozpoznawać Chrystusa i Jemu służyć. Niech Najświętsza Maryja Panna z Lourdes otacza wszystkich swą matczyną opieką. Dziękuję wam za modlitwy i ofiary składane wielkodusznie w mojej intencji. Zapewniam was o mojej stałej pamięci i z serca wam wszystkim błogosławię.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (4/2004) and Polish Bishops Conference