Europa nie może zagubić chrześcijańskiego bogactwa

Od 10 do 14 lutego przebywała w Atenach delegacja Stolicy Apostolskiej, odwzajemniając pierwsza, wizytę oficjalną Świętego Synodu Prawosławnego Kościoła w Grecji, która odbyła się w dniach 8-13 marca 2002 r. w Rzymie. Na czele delegacji Stolicy Apostolskiej stał kard. Walter Kasper, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, a w jej skład wchodzili: bp Brian Farrell, sekretarz tejże dykasterii, abp Paul Fouad Tabet, nuncjusz apostolski w Grecji, i ks. prał. Johan Bonny, pracownik sekcji wschodniej Rady. Podczas spotkania z Arcybiskupem Aten i całej Grecji Christodoulosem kard. Kasper wręczył mu odręczne przesłanie Jana Pawła II.

Wielce Błogosławiony Christodoulos Arcybiskup Aten i całej Grecji

«Niech trwa braterska miłość. Nie zapominajcie też o gościnności» (Hbr 13, 1-2).

Przypominając powyższe wezwanie z Listu do Hebrajczyków, by budować nasze więzi na miłości braterskiej, do jakiej jesteśmy zobowiązani, z radością przekazuję Wielce Błogosławionemu Arcybiskupowi to przesłanie za pośrednictwem kard. Waltera Kaspera i delegacji Stolicy Apostolskiej, udającej się z wizytą do Kościoła prawosławnego w Grecji. Przedstawiciele Stolicy Apostolskiej, zaproszeni przez Wielce Błogosławionego Arcybiskupa do Aten, pragną odwzajemnić wizytę, jaką delegacja Świętego Synodu Prawosławnego Kościoła w Grecji złożyła w Rzymie w marcu ub.r. Jest to również konkretny znak naszej woli trwania w braterskiej miłości. Nie zapominamy o obowiązku gościnności, która powinna cechować relacje między chrześcijanami. Gdziekolwiek się oni spotykają, mogą się odnaleźć i rozpoznać jako bracia w Chrystusie. Mogą wspólnie na nowo rozpoczynać od Chrystusa.

Delegacja Stolicy Apostolskiej może więc podjąć zagadnienia, które jako temat do refleksji razem zaproponowaliśmy Europie w naszej wspólnej deklaracji na ateńskim Areopagu 4 maja 2001 r., oraz kontynuować owocne kontakty między przedstawicielami Świętego Synodu Prawosławnego Kościoła w Grecji a kierownikami różnych dykasterii i instytucji Stolicy Apostolskiej, nawiązane w marcu ub.r. w Rzymie. Wszystko to jest dla mnie źródłem radości i satysfakcji. Kościół katolicki zdaje sobie sprawę, że w tym historycznym momencie ma istotne zadanie do spełnienia na kontynencie europejskim i spoczywa na nim odpowiedzialność, do której poczuwa się również Kościół prawosławny w Grecji. Odpowiedzialność ta stanowi wspólną płaszczyznę, na której powinna się rozwijać wzajemna współpraca. Przyszłość Europy jest tak bardzo ważna, że musimy wznieść się ponad podziały, nieporozumienia i wzajemne oddalenie się, będące spuścizną przeszłości. Od tego będzie zależało szerzenie w Europie, hic et nunc, wszystkich wartości ludzkich oraz religijnych, uznanie Kościołów i Wspólnot kościelnych, obrona świętości życia i ochrona stworzenia. Kieruje nami głębokie przekonanie, że «stary kontynent» nie powinien zaprzepaścić chrześcijańskiego bogactwa swego dziedzictwa kulturowego oraz nie powinien zagubić nic z tego, co stanowiło o wielkości jego przeszłości. Czujemy, że nasze świadectwo wiary powinno stać się bardziej wyraziste, aby chrześcijańskie korzenie Europy mogły ożyć dzięki nowym, silnym bodźcom płynącym z naszego bardziej zgodnego świadectwa. Współpraca ta, którą powinniśmy rozwijać i rozszerzać, mogłaby stać się jednym ze skutecznych środków zaradczych, potrzebnych, by przeciwstawić się tak rozpowszechnionemu w Europie relatywizmowi ideologicznemu, pomijającemu odwieczne wartości pluralizmowi etycznemu oraz tej formie globalizacji, która nie zadowala człowieka, ponieważ zaciera uprawnione różnice, dzięki którym powstało tyle bogactw na europejskim Wschodzie i Zachodzie. Musimy wspólnie działać, by osiągnąć te ważne i nie cierpiące zwłoki cele. .

Wielce Błogosławiony Arcybiskupie, pragnę, aby to spotkanie zaowocowało konkretnymi formami naszego wspólnego działania. Kościół Rzymu gotów jest do wzajemnej współpracy, ze świadomością, że integracja greckiej, łacińskiej i słowiańskiej tradycji w dzisiejszej Europie jest niezbędna dla harmonii całości.

W tym duchu zapewniam Wielce Błogosławionego Arcybiskupa o mojej braterskiej miłości.

Watykan, 8 lutego 2003 r.

opr. mg/mg