Umacniajcie więź z Kościołem

W sobotę 1 kwietnia w Auli Pawła VI Jan Paweł II spotkał się z ok. 7 tys. uczestników narodowej pielgrzymki z Republiki Czeskiej, którzy przybyli do Wiecznego Miasta pod przewodnictwem arcybiskupa Pragi kard. Miloslava Vlka i przewodniczącego Konferencji Episkopatu Czech abpa Jana Graubnera. W swoim przemówieniu Ojciec Święty wskazał na pilną potrzebę prowadzenia katechezy we wszystkich środowiskach, szczególnie w rodzinach, szkole, pracy, w środkach społecznego przekazu i w świecie kultury.

Księże Kardynale, czcigodni Bracia w biskupstwie, szanowni Przedstawiciele życia politycznego, drodzy Pielgrzymi z Republiki Czeskiej!

1. Wasza obecność, tak bardzo liczna, napełnia mnie radością. Przybyliście tu z narodową pielgrzymką z okazji Wielkiego Jubileuszu. Witajcie w Rzymie, drodzy bracia i siostry!

Serdecznie pozdrawiam kard. Miloslava Vlka oraz abpa Jana Graubnera, przewodniczącego Konferencji Episkopatu Czech, któremu dziękuję za szlachetne słowa, w których zechciał wyrazić waszą jedność i przywiązanie do Następcy Piotra. Myślą ogarniam drogich mi biskupów, kapłanów, osoby konsekrowane, mężczyzn i kobiety, oraz was wszystkich przybyłych z Czech, Moraw i ze Śląska, jak również tych, którzy łączą się z nami za pośrednictwem Radia Proglas; pamiętam też w sposób szczególny o osobach starszych, chorych i cierpiących. Za waszym pośrednictwem pragnę na nowo zapewnić cały naród czeski, tak bardzo mi drogi, o mojej duchowej bliskości. Trzy wizyty pasterskie, które Opatrzność pozwoliła mi złożyć w waszym kraju, pozostawiły w mym sercu niezatarte wspomnienie.

2. Wielki Post, który przeżywamy, drodzy bracia i siostry, wzywa nas z mocą do nawrócenia. Jedynie serce świadome tego, że potrzebuje głębszego i ściślejszego zjednoczenia z Bogiem, jest gotowe, by przekroczyć próg Drzwi Świętych; jedynie ten, kto rzeczywiście się nawraca, może być w świecie wiernym i wiarygodnym świadkiem nowego życia w Chrystusie. Oto prawdziwe znaczenie Roku Świętego!

Zgromadzeni w tej Auli, dajecie dziś świadectwo tej jedności i tej miłości, które znamionują prawdziwych chrześcijan. Wzywam was, abyście wciąż żyli tą solidarnością i «byście byli jednego ducha i jednej myśli» (1 Kor 1, 10), to bowiem jest nieomylnym znakiem czynnej obecności Chrystusa w świecie.

W duchu pokory i posłuszeństwa budujcie porozumienie i nawiązujcie konkretną współpracę z waszymi biskupami, zgodnie z wezwaniem św. Ignacego Antiocheńskiego: «Zaklinam was, troszczcie się o to, by wszystko czynić w zgodzie z Bogiem, pod kierunkiem biskupa» (Ad Magn., 6, 1). Bądźcie także świadkami oraz twórcami jedności, aby wszyscy uczniowie Chrystusa jak najszybciej osiągnęli pełną komunię. Niech Pan, który jest «naszym pokojem» i «zburzył rozdzielający (...) mur» (Ef 2, 14), nadal wskazuje wam drogę.

3. Wasze społeczeństwo nareszcie cieszy się demokracją i wolnością. Jednakże postępująca sekularyzacja i rozpowszechniony relatywizm moralny stanowią problem dla waszej chrześcijańskiej wspólnoty. Słusznie uważacie, że obecna sytuacja wymaga znacznego wysiłku w zakresie katechezy we wszystkich środowiskach: dzieci, młodzieży, w rodzinach, w szkole, w środkach społecznego przekazu, w świecie pracy i kultury. Zachęcam was, abyście nie szczędzili sił w tak ważnej dziedzinie!

Na drodze wychowania ewangelicznego podstawową rolę odgrywa rodzina. Drodzy rodzice, umiejcie pomóc waszym dzieciom rozpoznawać wartości, na których należy budować życie. A wy, drodzy młodzi, nie dajcie się zwieść fałszywym mitom i iluzjom. Nie szukajcie łatwych sukcesów; przeciwnie, niech wasze serca dążą zawsze do wartości wyższych i niech nie wykluczają spośród waszych wyborów perspektywy złożenia z siebie całkowitego daru Bogu przez konsekrację kapłańską lub zakonną.

Zjednoczona rodzina jest niewątpliwie gwarancją pozwalającą budować odpowiedzialne społeczeństwo. Dlatego niech każdy zabiega — na płaszczyźnie religijnej, społecznej i politycznej — o obronę rodziny i ochronę życia ludzkiego od jego poczęcia aż po naturalny kres.

4. Na przestrzeni dziejów Kościół zawsze dokładał starań, by wnieść swój wkład w duchowy i społeczny rozwój kraju. Połączony żywotną więzią ze społeczeństwem, pragnie jedynie służyć człowiekowi, wskazując mu rozległe horyzonty godności i powołania, które otrzymał od Boga, Stwórcy i Odkupiciela. Przeszedłszy przez doświadczenie prześladowań, chce ofiarować swoje duchowe skarby całemu narodowi. Z pewnością oczekiwane porozumienie z państwem, które trwale i w harmonijny sposób ureguluje obopólne stosunki w duchu wzajemnego poszanowania i lojalnej współpracy, spowoduje, że działalność Kościoła na rzecz wszystkich obywateli Republiki Czeskiej będzie bardziej skuteczna.

5. Drodzy bracia i siostry, odnowieni i umocnieni przez tę pielgrzymkę w swym przywiązaniu do Chrystusa, wróćcie do Ojczyzny bogaci w osobistą, głęboką wiarę i gorącą miłość do Kościoła — Mistycznego Ciała Chrystusa.

Niech Matka Boża, szczególnie przez was czczona na «Świętej Górze» i na «Świętej Górce», kieruje waszymi krokami i niech was wspiera w codziennym życiu zgodnym z wartościami Ewangelii. Niech przykład wszystkich waszych świętych patronów wewnętrznie was umacnia, abyście byli w swej ojczyźnie «światłem świata i solą ziemi» (por. Mt 5, 13-14).

Z takimi uczuciami udzielam z całego serca wam tutaj obecnym, waszym rodzinom i umiłowanemu narodowi czeskiemu specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

opr. mg/mg