W poszukiwaniu prawdy o człowieku

Z okazji 25-lecia pontyfikatu Jana Pawła II na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim odbyło się międzynarodowe sympozjum na temat: «Kościół w służbie człowieka». 9 maja Ojciec Święty przyjął na audiencji uczestników sympozjum i wygłosił do nich przemówienie, w którym nawiązał do osobistego doświadczenia z lat pracy naukowej i duszpasterskiej w Krakowie. «W każdym okresie — powiedział — i na każdym etapie życia uniwersyteckiego i posługiwania pasterskiego jednym z głównych punktów odniesienia było dla mnie zainteresowanie osobą, stawianą w centrum wszelkich dociekań filozoficznych i teologicznych».

Księża Kardynałowie, czcigodni Bracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy Bracia i Siostry!

1. Cieszę się ze spotkania z wami z tej radosnej okazji, która zgromadziła tutaj wykładowców i studentów «Papieskiego Uniwersytetu». Pragnę pozdrowić obecnych księży kardynałów i biskupów, jak również uczestników kongresu zwołanego na tę okoliczność, profesorów i studentów różnych wydziałów.

Dziękuję Jego Magnificencji rektorowi ks. bpowi Rino Fisichelli za wyrażone uczucia i za wymowny dar w postaci dwóch publikacji, którymi Uniwersytet pragnie upamiętnić tę chwilę.

2. Myślą powracam do trzech wizyt na waszej uczelni, które Bóg pozwolił mi odbyć w ciągu tych lat. Każde tego rodzaju spotkanie budzi w moim sercu wspomnienie doświadczeń z czasów nauczania akademickiego w Krakowie i w Lublinie. Były to lata bogate — studiów, kontaktów, badań, ożywianych pragnieniem wytyczenia nowych szlaków ewangelizacji, uwzględniającej wyzwania współczesnej epoki. Nabyta wówczas wiedza była mi przydatna najpierw w mojej posłudze pasterskiej w Krakowie, a później w służbie całemu Ludowi Bożemu, którą wciąż pełnię jako Następca Piotra.

W każdym okresie i na każdym etapie życia uniwersyteckiego i posługiwania pasterskiego jednym z głównych punktów odniesienia było dla mnie zainteresowanie osobą, stawianą w centrum wszelkich dociekań filozoficznych i teologicznych.

3. Doceniam zatem fakt, że dla upamiętnienia 25-lecia pontyfikatu zorganizowaliście ten kongres, poświęcony jak najbardziej aktualnemu tematowi: «Kościół w służbie człowieka!», i zaprosiliście do wzięcia w nim udziału kompetentnych i reprezentatywnych przedstawicieli Kurii Rzymskiej i świata kultury.

W pierwszej Encyklice Redemptor hominis napisałem: «Kościół nie może odstąpić człowieka, którego 'los' — to znaczy wybranie i powołanie, narodziny i śmierć, zbawienie lub odrzucenie — w tak ścisły sposób zespolone są z Chrystusem (...) ten człowiek jest pierwszą drogą, po której winien kroczyć Kościół w wypełnianiu swojego posłannictwa, jest pierwszą i podstawową drogą Kościoła, drogą wyznaczoną przez samego Chrystusa, drogą, która nieodmiennie prowadzi przez Tajemnice Wcielenia i Odkupienia» (n. 14).

4. Orędzie Ewangelii jest przeznaczone dla ludzi wszystkich ras i kultur — ma być dla nich źródłem światła i zbawienia w różnych sytuacjach, w jakich żyją. Tej nieustannej służbie «prawdzie» o człowieku z pasją poświęcają się ci, którym na sercu leży troska o to, aby coraz lepiej poznawał on samego siebie i odczuwał — z coraz większą świadomością — pragnienie spotkania Chrystusa, w którym człowiek w pełni się realizuje. Oto szerokie pole działania również dla was, którzy przez wasz dynamizm misyjny pragniecie przyczynić się do znalezienia nowych dróg ewangelizacji kultur.

Chrystus jest prawdą, która wyzwala szukających Go szczerze i wytrwale. To On jest prawdą, którą Kościół głosi niestrudzenie i na różne sposoby, niosąc jedyną Ewangelię zbawienia aż po najdalsze krańce ziemi, zaszczepiając ją w kulturach rozmaitych regionów świata.

Św. Ireneusz uczenie pisał: «Jak Słońce, stworzenie Boga, jest jedyne w całym wszechświecie, tak głoszenie prawdy jaśnieje wszędzie i oświeca wszystkich ludzi, którzy pragną dojść do poznania prawdy... Czy to wielki orator, czy lichy mówca, wszyscy nauczają tej samej prawdy. Nikt nie umniejsza wartości tradycji. Jedyna i ta sama jest wiara. Dlatego ani człowiek elokwentny nie może jej wzbogacić, ani jąkający się zubożyć» (Adversus haereses, 1, 10, 3).

5. Wasz Uniwersytet, podobnie jak inne kościelne i religijne ośrodki studiów, jest szczególnym miejscem, gdzie kolejne pokolenia «apostołów» mogą osobiście spotkać się z Chrystusem, coraz lepiej Go poznawać i przygotowywać się do dawania świadectwa Jego miłości w posłudze duszpasterskiej. Niech wasze badania teologiczne, filozoficzne i naukowe pomagają współczesnemu człowiekowi wyraźniej dostrzegać tęsknotę za Bogiem, kryjącą się w głębi każdego serca!

Proszę Boga, aby przez swą łaskę uczynił owocną każdą waszą działalność. Maryja, Sedes Sapientiae, niech was otacza swą macierzyńską opieką. Ja ze swej strony zapewniam was o stałej pamięci w modlitwie i wszystkim udzielam specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego.

opr. mg/mg