Przybywam do was jako pielgrzym miłości i nadziei

Jan Paweł II

Przybywam do was jako pielgrzym miłości i nadziei

29 lipca 2002. Ceremonia powitalna na lotnisku

Głównym celem podróży apostolskiej Ojca Świętego do Gwatemali była kanonizacja bł. Piotra od św. Józefa de Betancur — ojca ubogich i potrzebujących. Podczas ceremonii powitalnej na lotnisku Papież wyraził radość, że po raz trzeci staje na «ukochanej ziemi gwatemalskiej».

Panie Prezydencie, drodzy Bracia w biskupstwie, szanowni Przedstawiciele Władz, Członkowie korpusu dyplomatycznego, drodzy Bracia i Siostry!

1. Pragnę przede wszystkim wyrazić ogromną radość, że po raz trzeci, jako pielgrzym miłości i nadziei, staję na umiłowanej ziemi gwatemalskiej. Składam dzięki Bogu, że pozwolił mi tu powrócić, aby dokonać kanonizacji osoby tak bardzo przez was umiłowanej i czczonej — br. Piotra od św. Józefa de Betancur, syna kanaryjskiej wyspy Teneryfa, który wiedziony wielkim zapałem misyjnym, przybył do Gwatemali i poświęcił się służbie ubogim i potrzebującym.

2. Miło mi pozdrowić przede wszystkim prezydenta Republiki pana Alfonso Antonio Portillo Cabrerę i wyrazić żywą wdzięczność za ciepłe, serdeczne słowa powitania, które zechciał do mnie skierować. Bardzo cenię sobie obecność prezydentów siostrzanych republik Ameryki Środkowej, Republiki Dominikany oraz premiera Belize. Dziękuję rządowi narodowemu, pozostałym władzom oraz przedstawicielom korpusu dyplomatycznego za uczestnictwo w tej ceremonii, jak też za współpracę w przygotowaniu mojej wizyty.

W sposób szczególny pozdrawiam moich braci w biskupstwie, zwłaszcza arcybiskupa Gwatemali i przewodniczącego Konferencji Episkopatu, a także pozostałych arcybiskupów i biskupów. Najserdeczniejsze braterskie pozdrowienie kieruję też do kapłanów, diakonów, zakonników, zakonnic, katechistów i wiernych, do wszystkich Gwatemalczyków; serdecznie pozdrawiam również ludność tubylczą, a także osoby przybyłe z innych krajów Ameryki Łacińskiej i z Hiszpanii.

3. Jutro z radością ogłoszę świętym br. Piotra de Betancur, w którym wyraziła się miłość Boga do swego ludu. Ta uroczystość powinna stać się dla Gwatemali prawdziwym czasem łaski i odrodzenia. Istotnie, przykład życia i wymowa jego przesłania są ważnym wkładem w budowanie społeczeństwa, które dziś otwiera się na wyzwania trzeciego tysiąclecia. Gorąco pragnę, aby szlachetny naród gwatemalski, spragniony Boga i wartości duchowych, jak też pokoju, pojednania, zarówno wewnętrznego, jak i z sąsiadami, i braterskimi narodami oraz solidarności i sprawiedliwości, mógł żyć i cieszyć się należną mu godnością.

4. Zawierzając się opiece Świętego Chrystusa z Esquipulas oraz czując się głęboko złączony z drogimi synami całej Gwatemali, rozpoczynam tę podróż apostolską, z serca wszystkich błogosławiąc, w sposób szczególny ubogich, ludy tubylcze, mieszkańców wiosek, chorych i zepchniętych na margines społeczeństwa, a zwłaszcza tych, którzy cierpią fizycznie i duchowo. Wszystkich serdecznie pozdrawiam.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

opr. mg/mg