Bądźcie Kościołem

Jan Paweł II

Bądźcie Kościołem

6 września 1993 - Kowno. Spotkanie z młodzieżą na Stadionie Dariusa i Girenasa

Pobyt Ojca Świętego w Kownie zakończyło spotkanie z młodzieżą na Stadionie Dariusa i Girenasa, gdzie zgromadziło się ok. 25 tyś. dziewcząt i chłopców, przybyłych z wszystkich sześciu diecezji Litwy. Po przemówieniu powitalnym bpa Sigitasa Tamkevičiusa rozpoczął się spektakl, złożony ze śpiewów, tańców ludowych oraz refleksji na temat wolności człowieka — obrazu Boga, a także konieczności pogodzenia «starego» z «nowym». W przemówieniu Jan Paweł II zachęcił młodych do pogłębiania osobistego kontaktu z Chrystusem poprzez udział w życiu i apostolstwie Kościoła. Na zakończenie spotkania podziękował im za wspaniały program artystyczny, w którym wyraźni swoją tęsknotę, cierpienie, całą duszę litewską.

Droga Młodzieży Litwy!

1. Gorąco pragnąłem tego spotkania. I oto w końcu jestem między wami jako pielgrzym Ewangelii. Jak Piotr przybywam, by głosić wamn Chrystusa i zachęcić do naśladowania Tego, który jest naszą jedyną prawdziwą nadzieją. Przybywam, by razem z wami wyznać: «Tylko Ty, Panie, masz słowa życia wiecznego» (por. J 6, 68).

Chrystus chce, byście byli szczęśliwi; dlatego także Papież pragnie, byście byli szczęśliwi. Przybywa w imię Chrystusa, by wskazać wam drogę prawdziwej radości.

Patrzcie z nadzieją przed siebie!

Skończyły się długie lata deptania podstawowych swobód. Dzisiaj wasz kraj wchodzi, nie bez trudności, w rzeczywistość bardziej pogodną. Gdzie panowała samowładza, teraz została otwarta przestrzeń dla odpowiedzialnej wolności; gdzie rozniecano nieufność wobec innych, rozwija się zrozumienie i tolerancja; gdzie próbowano zdusić wiarę, głosząc materializm, teraz utwierdza się wolność religijna, która niesie z sobą nie tylko uznanie Boga, lecz także szacunek dla człowieka.

Młodzi mieszkańcy Litwy — «otwórzcie drzwi Chrystusowi». Jako pierwsi przyjmijcie wezwanie do nowej ewangelizacji, której tak pilnie potrzebuje wasza ojczyzna, Europa i świat. Chrystus zna serce człowieka, serce każdego z was. Chrystus was zna i kocha. Tylko Jezus może w pełni zaspokoić potrzeby i najbardziej wewnętrzne i żywotne aspiracje ludzkiego ducha.

Ewangelia, orędzie nadziei i autentycznej odnowy, przeznaczona jest dla każdej epoki i każdego człowieka. Przyjmijcie ją jako dar zbawienia; uczyńcie ją normą codziennego życia. Głoście ją i dawajcie o niej świadectwo. Bądźcie świadkami Chrystusa!

2. Na próżno szuka szczęścia ten, kto wpatrując się w samego siebie i słuchając głosu fałszywych proroków, wchodzi na drogę konsumizmu, permisywizmu moralnego, egoizmu kultywowanego jako styl życia, obojętności religijnej. Na próżno szuka szczęścia i naraża się na wielkie rozczarowanie ten, kto ma nadzieję znaleźć je w sektach, które manipulują człowiekiem, proponując formy ezoteryzmu i magii.

Trudno też nie dostrzec zagrożeń, jakie niesie bezpłodny synkretyzm, który akceptuje tylko wybrane strony Ewangelii, pomijając inne, a także totalizujące ideologie, które roszczą sobie pretensję do posiadania całościowej wizji życia, a są pozbawione koniecznego i zbawczego odniesienia do Boga i do Jego wiecznej woli.

Owoce zbierane z drzew, które rosną na skraju tych błędnych ścieżek, mają gorzki smak. U podłoża niektórych zjawisk występujących współcześnie wśród młodzieży — jak handel i zażywanie narkotyków, poszukiwanie sztucznych rajów, handel seksem i pornografią, przemoc i przestępczość młodocianych, urojenia rasistowskie, samobójstwa — kryje się głęboka i alienująca pustka, kryzys wartości, który w sposób nieunikniony prowadzi do zagubienia moralnego.

Któż może nadać sens życiu, jeśli nie Ten, który — jako jedyny — posiada słowa życia wiecznego (por. J 6, 68)? Któż lepiej od Jezusa, który oddał życie za człowieka, może wskazać człowiekowi prawdziwą drogę do szczęścia?

3. We wszystkich kulturach młodość oznacza nadzieję, przyszłość, wyzwanie, wysiłek, poszukiwanie, wolę uczenia się. Na Litwie i w innych krajach, które przeżyły to samo długie doświadczenie ateistycznej utopii i odczłowieczenia, zakończone zaledwie przed kilku laty, słowo «młodość» wzywa do szczególnego poczucia odpowiedzialności.

Na was, młodzi litewscy przyjaciele, spoczywa niełatwe, lecz wzniosłe zadanie budowania przyszłości waszego kraju.

Kościół jest przy was, ponieważ istnieje po to, by współuczestniczyć w trudach i nadziejach waszych niełatwych poszukiwań (por. Gaudium et spes, 1).

Kościół daje wam przede wszystkim Ewangelię, wieczne słowo zbawienia.

Nie bójcie się prosić kapłanów o chleb prawdy chrześcijańskiej, o ten pokarm duchowy, który się wam należy i którego oni wam udzielą, traktując to jako swój najmilszy obowiązek. Nie obawiajcie się głodu Boga i Jego prawdy.

Już św. Augustyn — który przed nawróceniem osobiście doświadczył rzeczywistości grzechu i głodu Boga — zauważył, że serce człowieka jest niespokojne, dopóki nie spocznie w Bogu (Wyznania, 1,1,1). Lektura Pisma Świętego — szczególnie Nowego Testamentu i niedawno opublikowanego Katechizmu Kościoła Katolickiego — może się stać dla was źródłem światła i nadać kierunek waszemu życiu.

4. Młodzi mieszkańcy Litwy i krajów Bałtyku, niech w centrum waszego życia będzie słowo Boże. Pamiętajcie zawsze, jak to słusznie podkreśla Katechizm Kościoła Katolickiego, że «wiara chrześcijańska (...) nie jest religią Księgi. Chrześcijaństwo jest religią słowa Bożego, 'nie słowa napisanego i milczącego, lecz Słowa wcielonego i żywego'»(Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 108).

Starajcie się przede wszystkim pogłębiać osobisty kontakt z Chrystusem przez czytanie Ewangelii, rozważanie tajemnic wiary i modlitwę. Spotkanie z Chrystusem, wsłuchiwanie się w Jego głos i rozmowa z Nim przybliżają człowieka do Boga i czynią go «bliźnim» dla braci.

Miłość, przyjaźń, braterstwo, służba, mężczyzna, kobieta, małżeństwo, praca, chleb, radość — są to słowa, które rozumiane i wypowiedziane w perspektywie chrześcijańskiej, nabierają nowej mocy i głębi. Społeczeństwo, jakiego pragniecie, może się naprawdę odnowić, gdy te i inne słowa powszechnie używane nabiorą sensu głęboko zakorzenionego w ewangelicznym orędziu.

5. Inną posługą, którą Kościół chce wam ofiarować, jest tworzenie przestrzeni do dialogu i formacji. Po latach trudnych, a nawet niebezpiecznych, parafie i inne instytucje kościelne podejmują trud — czasami bardzo mozolny — tworzenia warunków sprzyjających spotkaniom i formacji indywidualnej lub grupowej.

Pojawiają się także na Litwie różne ruchy duchowości, powstałe w przededniu lub następstwie Soboru Watykańskiego II. Pod uważnym i gorliwym kierownictwem pasterzy takie ruchy i stowarzyszenia mogą być cenną pomocą służącą moralnemu i duchowemu dojrzewaniu młodzieży litewskiej.

Patrzcie z nadzieją i przyjmijcie z otwartym sercem opatrznościowe inicjatywy, podejmowane z myślą o formowaniu ludzi o dojrzałych osobowościach i prawdziwych chrześcijan, którzy będą umieli szerzyć w świecie misję Kościoła.

Znajdziecie w nich bodźce, by kształtować w sobie cechy, których często domagacie się od innych: uczciwość, lojalność, sprawiedliwość, braterstwo, usłużność, odwaga, troska o innych raczej niż o siebie, umiłowanie wolności jako okazji do postępowania zgodnie z sumieniem, a nie do ulegania egoizmowi, pracowitość, gotowość przyjęcia odpowiedzialności.

6. W Kościele znajdziecie też sakramenty, które są źródłami nowego życia, ofiarowanego nam przez Chrystusa.

Przede wszystkim sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego — chrzest, bierzmowanie. Eucharystia — ale także sakramenty pokuty i małżeństwa mogą wam pomóc na drodze duchowej, którą podążacie.

Znane trudności, na szczęście już przezwyciężone, nie pozwoliły wielu z was na umocnienie się w wierze wyznanej na chrzcie poprzez przyjęcie sakramentu bierzmowania. Teraz jest właściwa chwila, by uczynić ten krok, oznaczający podjęcie określonych obowiązków.

Wielką pomoc w waszej drodze wzrastania znajdziecie w sakramencie pojednania.

Wielu ludzi patrzy dzisiaj na ten sakrament z nieufnością i unika go. Ludzie uważają grzech za pojęcie «klerykalne» i próbują sobie wmówić, że jest to problem już przezwyciężony.

W istocie rzeczy grzech jest rzeczywistością głęboko antropologiczną i człowiek nie zna naprawdę samego siebie, jeżeli nie uzna grzechu, który nosi w sobie. Św. Jan stwierdza jednoznacznie «Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy» (1 J 1, 8).

W sakramencie pojednania Chrystus spotyka się z nami, by nas uwolnić od grzechu, który jest w nas. W przebaczeniu, które ofiaruje nam przez ten sakrament, każdy może doświadczyć prawdziwego wyzwolenia. Młodzi przyjaciele, jeżeli chcecie dowiedzieć się, czym jest wewnętrzne wyzwolenie i prawdziwa radość, nie zapominajcie o sakramencie pojednania. W nim kryje się tajemnica ciągłej młodości duchowej.

7. Drodzy młodzi przyjaciele, możecie liczyć na Kościół, lecz także Kościół liczy na was.

Bez waszego entuzjazmu i waszej żywotności oblicze Chrystusowej Oblubienicy nie jaśniałoby taką mocą i radością.

Historia Kościoła i społeczeństwa jest jak arras nigdy nie dokończony i znany jedynie Bogu, utkany z nici mocnych i wielobarwnych, którymi wy jesteście.

Wy sami bądźcie Kościołem! Bądźcie w nim aktywnymi członkami, mocnymi i pełnymi świętej gorliwości. Na mocy chrztu jesteście wezwani, by we wspólnocie chrześcijańskiej podejmować czynne apostolstwo, pełnić dzieła miłości i poszukiwać świętości.

Wsłuchując się w głos Pana, który ciągle powołuje robotników do winnicy, niektórzy z was postanowią—jestem tego pewien — służyć Kościołowi jako wyświęceni słudzy Eucharystii i sakramentów lub też jako osoby konsekrowane Bogu w życiu zakonnym. Inni, obierając drogę niełatwą, ale ważną dla życia chrześcijańskiego, przyjmą sakrament małżeństwa i będą się starali uczynić ze swej rodziny autentyczny «Kościół domowy».

Wszyscy uczcie się być Kościołem przez ofiarną służbę ludziom i odważne przepowiadanie — bardziej czynem niż słowem — Dobrej Nowiny o Jezusie. Maryja, która pierwsza uwierzyła, ponieważ jako pierwsza przyjęła wcielone Słowo, a będąc Jego Matką, stała się też Jego uczennicą, niech wam pomoże iść za Chrystusem w każdym momencie życia i czuć się Kościołem, być żywymi członkami Kościoła! Staniecie się w ten sposób światłem dla świata i solą dla ziemi: światłem jaśniejącym i solą nadającą smak Chrystusa waszej ojczyźnie w chwili, kiedy otwiera się ona na nowe horyzonty pokoju i nadziei.

W tym wielkim i trudnym programie życia niech was wspomaga moja pełna miłości zachęta i nieustanna modlitwa. Niech Bóg was błogosławi i wspiera, niech błogosławi i wspiera całą młodzież Litwy!

opr. mg/mg