Przemówienie podczas spotkania z Jubileuszową Pielgrzymką Litwinów 4.03.2000
W pierwszych dniach marca przybyła do Rzymu wraz biskupami narodowa pielgrzymka katolików litewskich, licząca ok. 3 tys. osób. We wspomnienie liturgiczne św. Kazimierza pielgrzymi spotkali się z Ojcem Świętym w Auli Pawła VI. W imieniu zgromadzonych powitał Następcę św. Piotra przewodniczący Konferencji Episkopatu Litwy arcybiskup Kowna Sigitas Tamkevičius SJ. Ojciec Święty wygłosił przemówienie w języku litewskim, którego polski przekład zamieszczamy poniżej.
Drodzy Bracia i Siostry Litwini!
1. Witajcie w «domu Piotra», który jest celem waszej jubileuszowej pielgrzymki! Niemal co tydzień podczas audiencji generalnych pozdrawiam grupy wiernych przybywające z Litwy. Dziś jest was bardzo wielu i reprezentujecie cały naród. Pozdrawiam arcybiskupa Kowna Sigitasa Tamkevičiusa, przewodniczącego Konferencji Episkopatu i dziękuję mu za serdeczne słowa, które skierował do mnie w imieniu wszystkich. Pozdrawiam również arcybiskupa Wilna oraz pozostałych obecnych tu biskupów, serdeczne życzenia kierując do kard. Vincentasa Sladkevičiusa, który musiał zostać w domu ze względów zdrowotnych. Witam również kapłanów, zakonników i zakonnice, jak również was wszystkich.
Przychodzi mi na myśl wizyta duszpasterska, którą odbyłem do waszego umiłowanego kraju we wrześniu 1993 r., jak również sześćsetna rocznica jego «chrztu», która w 1987 r. była obchodzona uroczyście w Bazylice Watykańskiej z udziałem licznych biskupów z całej Europy. Litwa przyjęła chrześcijaństwo jako ostatni z krajów nadbałtyckich, ale była jedynym, który pozostał wierny Kościołowi katolickiemu w okresie reformy luterańskiej.
Dziękujemy Bogu za to, że naród litewski pozostał wierny Kościołowi i Następcy Piotra oraz za świadectwo wiary złożone przez tak licznych biskupów, kapłanów, zakonników i świeckich, wielokrotnie nawet za cenę męczeństwa, zwłaszcza podczas tragicznych pięćdziesięciu lat okupacji i prześladowań komunistycznych.
2. Dziś, po odzyskaniu wolności oraz prawa swobody religijnej, Litwa odnalazła swe miejsce w łonie rodziny europejskiej. Wolność pociąga za sobą odpowiedzialność: wasz naród, drodzy Litwini, ze swym dziedzictwem kulturowym, okupionym cierpieniami, które zniósł w duchu heroicznej wierności chrześcijańskiemu powołaniu, jest wezwany, by wnieść wkład w duchową odnowę Europy oraz w pojednanie między narodami. Wasz patron, św. Kazimierz, którego święto przypada właśnie dzisiaj, był wielkim budowniczym jedności w imię Chrystusa i Ewangelii. Niech jego przykład was oświeca i prowadzi. Niech świadectwo przeszłości będzie zachętą do nowego wysiłku ewangelizacyjnego.
U zarania trzeciego tysiąclecia chrześcijanie słyszą w swoich sercach rozbrzmiewające z nową siłą słowa apostoła Pawła: «Caritas Christi urget nos — miłość Chrystusa przynagla nas» (2 Kor 5, 14). Człowiek współczesny bowiem bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje Ewangelii, aby iść drogami prawdy, wolności, sprawiedliwości i pokoju. Potrzebuje jej przede wszystkim po to, aby poznawać Boga i samego siebie oraz by ożywiać poczucie własnej godności i poszanowanie wartości życia odkupionego przez ofiarę Chrystusa.
3. Z całego serca życzę, aby ta jubileuszowa pielgrzymka do Rzymu w większym stopniu otworzyła wasze wspólnoty na wymiar powszechny Kościoła. Niech nawiedzenie miejsc upamiętniających obecność apostołów i męczenników, spotkanie z Następcą Piotra, modlitwa zanoszona do Boga wraz z licznymi wiernymi ze wszystkich kontynentów ożywią w was, moi drodzy, miłość do Kościoła i pragnienie służenia mu. Z zaangażowaniem studiujcie dokumenty Soboru Watykańskiego II, aby wprowadzać jego naukę w praktykę życia kościelnego i społecznego, poczynając od waszych rodzin i waszych parafii.
Niech wyróżniają was miłosierdzie i przebaczenie, miłość do maluczkich i do ubogich, wielkoduszna i bezinteresowna posługa. Niech one staną się wymownym dowodem, że w Chrystusie stanowicie braterską jedność.
Niech Chrystus, ten sam wczoraj, dziś i zawsze, towarzyszy wam i kieruje waszymi krokami. Chrystus jest z wami. Niech ta podnosząca na duchu pewność nigdy was nie opuszcza. Bądźcie odważnymi głosicielami i radosnymi świadkami Jego żywej obecności w świecie!
Papież modli się za was i z miłością wszystkim wam błogosławi.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (5/2000) and Polish Bishops Conference