Ochrona dzieci i młodzieży

Nikt nie może pozostać obojętny wobec cierpienia dzieci i naruszania ich ludzkiej godności — powiedział Jan Paweł II 18 października 2004 r. podczas audiencji dla uczestniczek światowej konferencji parlamentarzystek na temat ochrony dzieci i młodzieży, zorganizowanej z inicjatywy prezydium Parlamentu włoskiego. Jej celem była ocena realizacji zobowiązań podjętych przed dwoma laty przez ONZ na specjalnej sesji zgromadzenia ogólnego poświęconej dzieciom. Konferencja odbywała się w Rzymie; wzięło w niej udział 200 kobiet ze 107 parlamentów. Podczas audiencji przemówienie powitalne wygłosił przewodniczący włoskiej izby deputowanych Pier Ferdinando Casini. Powiedział m.in.: «26 lat po wyborze Ciebie, Ojcze Święty, na Stolicę Piotrową (...) każdy, kto na co dzień stara się służyć dobru wspólnemu, odczuwa silną, nieodpartą potrzebę, by szukać natchnienia w Twej wielkodusznej i niestrudzonej działalności duszpasterskiej. Każdy z nas wciąż czuje się zobowiązany, by odważnie odpowiadać na słowa, które skierowałeś do świata owego 22 października 1978 r.: 'Nie lękajcie się!' W tych trudnych i burzliwych latach to przesłanie nadziei rozbrzmiewało nieustannie w naszych sercach i naszych myślach. Dzięki niemu przezwyciężone zostały uprzedzenia, nieporozumienia, ideologiczne podziały. Wiele pozostaje jeszcze do zrobienia. Lecz niewiele będzie można uczynić, jeśli to wezwanie nie będzie nadal inspirować naszych myśli i czynów».

1. Z radością witam szanownych państwa i wszystkich z całego serca pozdrawiam. Za waszym pośrednictwem pragnę przekazać pozdrowienia licznym narodom świata należącym do Unii Międzyparlamentarnej. Szczególne pozdrowienie kieruję do przewodniczącego włoskiej izby deputowanych i łotewskiej parlamentarzystki, którzy stali się wyrazicielami uczuć wszystkich zebranych.

2. Nasze dzisiejsze spotkanie odbywa się przy okazji światowej konferencji parlamentarzystek poświęconej ochronie dzieci i młodzieży, zorganizowanej z inicjatywy prezydium Parlamentu włoskiego. Tematyka obrad, które dziś się kończą, dotyczy trudnych sytuacji, w jakich żyje niemała liczba dzieci i młodzieży w wielu częściach świata. Waszym celem jest m.in. znaleźć wspólnie skuteczne formy instytucjonalnej ochrony nieletnich. Wyrażam moje pełne uznanie dla tej godnej pochwały inicjatywy na rzecz najmłodszych warstw społeczeństwa i jednocześnie zachęcam was, abyście kontynuowali działania w tej dziedzinie, świadomi, że dzieci i młodzież są przyszłością i nadzieją ludzkości.

Są one najcenniejszym skarbem rodziny ludzkiej, który zarazem jest kruchy i delikatny. Dlatego nieustannie trzeba wsłuchiwać się uważnie we wszystkie ich słuszne potrzeby i pragnienia. W szczególności nikt nie może milczeć ani pozostawać obojętny, kiedy niewinne dzieci cierpią, są spychane na margines i rani się ich ludzką godność.

3. Przejmujący krzyk cierpienia dzieci opuszczonych i ofiar przemocy w licznych zakątkach ziemi musi przynaglać instytucje publiczne, stowarzyszenia prywatne i wszystkich ludzi dobrej woli do uświadomienia sobie na nowo, że wszyscy mamy obowiązek chronić te kruche istoty, bronić ich i wychowywać z szacunkiem i miłością.

Wszelkie działania w zakresie ochrony dzieci i młodzieży, jeżeli mają być skuteczne, muszą być podyktowane owym należytym poszanowaniem ich podstawowych praw, co trafnie wyraża znana maksyma Juwenalisa: maxima debetur puero reverentia («największy szacunek należy się dziecku») (por. Satyry, XIV, 47). Ponadto Jezus w Ewangelii wskazuje nam dzieci jako «wzór» życiowy i stanowczo potępia tych, którzy ich nie szanują.

4. Szanowni państwo, życzę, aby te dni obrad waszej konferencji zaowocowały pełnym sukcesem, i ufam, że dzięki staraniom wszystkich marzenie o zbudowaniu lepszej przyszłości dla nowych pokoleń stanie się rzeczywistością. Oby Bóg, przez wstawiennictwo Maryi, Matki nadziei, pozwolił ludzkości wkrótce doczekać urzeczywistnienia tego proroctwa pokoju!

Wyrażając to pragnienie, zapewniam o pamięci w modlitwie i wszystkim wam z serca błogosławię.

opr. mg/mg