Dążmy do zjednoczenia naszych Kościołów w wierze

W związku z obchodzonym 30 listopada, we wspomnienie św. Andrzeja apostoła, świętem patronalnym Ekumenicznego Patriarchatu w Konstantynopolu, Jan Paweł II skierował do Patriarchy Bartłomieja I specjalne przesłanie. Papież przypomina w nim, że jedność obu Kościołów jest przykazaniem i dlatego powinniśmy do niej dążyć w imię wierności samemu Chrystusowi. Apostołowie Piotr i Andrzej, którzy o swej wierności Chrystusowi zaświadczyli męczeńską śmiercią, są dla nas przykładem i zachętą, abyśmy i my byli «gotowi do poświęceń dla jedności, której chce Pan». Przesłanie papieskie zostało wręczone Patriarsze podczas głównych uroczystości patronalnych w kościele św. Jerzego w Stambule przez kard. Waltera Kaspera, przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, stojącego na czele oficjalnej delegacji Stolicy Apostolskiej, która co roku odwzajemnia wizytę, jaką w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła składa w Rzymie delegacja Patriarchatu Ekumenicznego. Podczas wizyty w Konstantynopolu kard. Kasper spotkał się również z Komisją Synodalną Patriarchatu ds. Kontaktów z Kościołem Katolickim oraz ze zwierzchnikami innych Kościołów chrześcijańskich obecnych w tym mieście.

Jego Świątobliwość Bartłomiej I Arcybiskup Konstantynopola Patriarcha Ekumeniczny

«Łaska i pokój niech będą wam udzielone obficie!», wam, którzy zostaliście wybrani «zgodnie z tym, co przewidział Bóg Ojciec, uświęceni w Duchu, do posłuszeństwa Jezusowi Chrystusowi» (por. l P l, 2).

Tymi słowami pozdrawiał apostoł Piotr chrześcijan Pontu, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii. To samo życzenie pokoju kieruję dziś do Waszej Świątobliwości w tych radosnych okolicznościach święta patronalnego Patriarchatu Ekumenicznego.

Dziś życzenie to staje się modlitwą. Delegacja, na której czele stoi kard. Walter Kasper, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, która na moją prośbę udała się do was, aby razem z Waszą Świątobliwością, ze Świętym Synodem i całym Kościołem Konstantynopola w jednym duchu zwrócić się do Boga, naszego Ojca, w modlitwie uwielbienia, w której spotykają się tradycje Wschodu i Zachodu, w dniu wspomnienia Andrzeja apostoła — brata Piotra.

Braterstwo Piotra i Andrzeja, dwóch apostołów, oraz to samo wezwanie, które usłyszeli, kiedy wykonywali swą codzienną pracę (por. Mk l, 16-17), jest dla nas zachętą, abyśmy dzień po dniu razem dążyli do pełnej jedności, a tym samym mogli wypełnić naszą wspólną misję pojednania w Bogu i szerzenia prawdziwie pokojowego i chrześcijańskiego ducha w świecie naznaczonym dramatycznymi podziałami i konfliktami zbrojnymi.

Wierność Chrystusowi, którą ci dwaj święci bracia Piotr i Andrzej okazali w największej ofierze męczeńskiej śmierci, wzywa nasze wspólnoty, zrodzone z nauczania apostołów i cieszące się nieprzerwaną sukcesją apostolską, do zaangażowania się w przezwyciężanie trudności, które wciąż jeszcze uniemożliwiają nam wspólne odprawianie Eucharystii.

To właśnie ta wierność, wyrastająca z ofiary męczeństwa, jest wzorem, do którego naśladowania powinniśmy nieustannie i zdecydowanie dążyć. Ona musi kierować naszymi krokami i nauczyć nas pokory i pełnej gotowości do poświęceń dla jedności, której chce Pan.

Wszystkie nasze kontakty i rozmowy, jak i doświadczenia współpracy służą jednemu celowi: jedności, którą przykazał nam Chrystus i która jako zasadnicza cecha powinna charakteryzować relacje między Jego uczniami. Kościół katolicki ze swej strony zaangażował się w ten proces z pełnym przekonaniem, pragnąc przyczyniać się do rozwijania wszelkich inicjatyw, które mogą pomóc w odnalezieniu pełnej jedności wszystkich uczniów Chrystusa. Uważamy zatem, że należy wypracować formy częstszych kontaktów między nami oraz regularnej i wzajemnej wymiany informacji, aby nasze relacje stały się bardziej zgodne, a nasze wspólne wysiłki były lepiej koordynowane. Jak nie wspomnieć w tym kontekście o sprawie, która zarówno mnie, jak i Waszej Świątobliwości tak bardzo leży na sercu. Myślę tu o wznowieniu dialogu teologicznego i rozpoczęciu jego nowego etapu po wahaniach, trudnościach i braku jasnych perspektyw, które wystąpiły w ubiegłym dziesięcioleciu.

O tym wszystkim myślę i rozważam to w swym sercu w uroczystość św. Andrzeja, brata Piotra. Mam przed oczyma ikonę, którą Jego Świątobliwość Atenagoras I podarował papieżowi Pawłowi VI na pamiątkę ich pierwszego i jakże szczęśliwego spotkania w Jerozolimie. Przedstawia ona obydwu apostołów, Piotra i Andrzeja, złączonych w braterskim uścisku. Jest ona symbolem rzeczywistości, do której powinniśmy dążyć: zjednoczenia naszych Kościołów w pełnej komunii.

Dzieląc się tymi myślami oraz żywiąc nadzieję, że relacje między naszymi Kościołami ożywiać będzie wciąż nowy zapał, przez co otworzą się przed nimi nowe perspektywy rozwoju, zapewniam Waszą Świątobliwość o mojej braterskiej miłości w Panu.

Watykan, 25 listopada 2002 r.

opr. mg/mg