W świecie nienawiści i przemocy głośmy "Ewangelię pokoju"

«Nie» terroryzmowi i logice wojny — powiedział Jan Paweł II w niedzielę 23 lutego do wiernych zebranych na placu św. Piotra. To kategoryczne i antykonformistyczne wezwanie, wypowiedziane w chwili, gdy świat stoi przed groźbą wojny na Bliskim Wschodzie, której zasięgu nikt nie może przewidzieć, przywraca nadzieję na pokojowe rozwiązanie kryzysu. Niczemu nie służą słowa potępienia czy rezygnacji. Papież zwraca się do wszystkich wierzących, «niezależnie od tego, jaką religię wyznają». Wie, że siła płynąca z wiary może otworzyć drogi do pokoju. Dlatego właśnie proponuje, by zacząć od modlitwy i postu, one bowiem łączą wierzących i zbliżają różniące się między sobą religie.

Bronią w ręku ludzi wierzących jest modlitwa — powtarza bez ustanku Papież. W porównaniu z zasobami światowych arsenałów broń ta wydaje się niepozorna. Ma ona jednak wielką moc duchową, która wyzwala się zwłaszcza wtedy, gdy włączają się w nią wszyscy wierzący w Boga. Wprowadza wówczas nowy klimat duchowy i moralny, jakby nową «ekologię» pokoju. W słowach Ojca Świętego zawiera się wyraźne wezwanie, aby ten udręczony i zalękniony świat czynić lepszym, bardziej ludzkim i szczęśliwszym. Dlatego trzeba przede wszystkim modlić się o pokój. Lecz także czuwać, «aby sumienia nie ulegały pokusie egoizmu, kłamstwa i przemocy». Jakże wielką odpowiedzialność uświadamia Jan Paweł II ludziom wierzącym!

Przekonany o mocy modlitwy i możliwości pokojowego rozwiązania konfliktu, Papież podejmuje konkretne działania, mające skłonić rządzących do podjęcia inicjatyw, które bez użycia siły przywrócą międzynarodowy ład i sprawiedliwość. W sposób szczególny służyły temu osobiste spotkania Ojca Świętego z mężami stanu, którzy w ostatnich tygodniach przybyli do Watykanu. 7 lutego Jan Paweł II spotkał się z niemieckim ministrem spraw zagranicznych Joschką Fischerem, 14 lutego z wicepremierem Iraku Tarikiem Azizem, 18 lutego z sekretarzem generalnym ONZ Kofim Annanem, 22 lutego z premierem Wielkiej Brytanii Tony Blairem, 27 lutego z premierem Hiszpanii José Marią Aznarem oraz z wiceprzewodniczącym irańskiego parlamentu Rezą Khatamim, 4 marca z premierem Włoch Silviem Berlusconim.

Niezwykle aktywna jest w tym okresie dyplomacja watykańska. 27 lutego sekretarz ds. relacji z państwami abp Jean-Louis Tauran zaprosił do Watykanu wszystkich ambasadorów akredytowanych przy Stolicy Apostolskiej, aby przedstawić im stanowisko Papieża w kwestii kryzysu irackiego. O pokojowe rozwiązanie konfliktu zabiegał również stały obserwator Stolicy Apostolskiej przy ONZ abp Celestino Migliore. 19 lutego zabrał on głos w tej sprawie podczas posiedzenia Rady Bezpieczeństwa.

10 lutego udał się do Bagdadu z pokojową misją specjalny wysłannik Ojca Świętego kard. Roger Etchegaray. Celem jego misji było — jak stwierdził dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej Joaquín Navarro-Valls — «zwrócenie uwagi władz Iraku na troskę Ojca Świętego o sprawy pokoju i potrzebę podjęcia poważnej refleksji na temat faktycznej współpracy międzynarodowej dla zapewnienia mieszkańcom tego kraju najwyższego dobra, jakim jest pokój». Jan Paweł II wysłał też swojego specjalnego wysłannika do Stanów Zjednoczonych. 5 marca kard. Pio Laghi został przyjęty przez amerykańskiego prezydenta George'a W. Busha, któremu wręczył list Papieża.

W ten sposób Ojciec Święty, a wraz z nim cały Kościół, stara się urzeczywistniać we współczesnym świecie słowa Chrystusa: «Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi» (Mt 5, 9). Świadectwem tej postawy są teksty zamieszczone w tym dziale: apele i przemówienia zarówno Papieża, jak i jego dyplomatycznych przedstawicieli i wysłanników.

Z okazji 35. rocznicy powstania Wspólnoty św. Idziego w Rzymie odbył się międzynarodowy kongres pod hasłem: «Ewangelia pokoju». W obradach uczestniczyło ok. 300 osób — biskupów, kapłanów, ludzi świeckich — przybyłych z 60 krajów. 7 lutego w bazylice św. Pawła za Murami kard. Giovanni Battista Re, prefekt Kongregacji ds. Biskupów, odprawił dla nich Mszę św., a nazajutrz, 8 lutego, zostali oni przyjęci na audiencji przez Ojca Świętego. W przemówieniu Papież zachęcił zebranych do szerzenia w świecie braterstwa oraz wezwał wszystkich wierzących do modlitwy o pokój dla świata. «Niech wspólnoty chrześcijańskie i wszyscy wierzący w Boga — powiedział Papież — biorą przykład z Abrahama, wspólnego ojca w wierze, który na górze prosi Pana, aby ocalił miasto i jego mieszkańców od zagłady (por. Rdz 18, 23 nn.). Równie usilnie winniśmy i my wciąż wypraszać dla ludzkości dar pokoju».

Czcigodni Bracia w biskupstwie i w kapłaństwie, drodzy Przyjaciele ze Wspólnoty św. Idziego!

1. Cieszę się ze spotkania z wami wszystkimi, którzy przybyliście do Rzymu z różnych stron świata, by spędzić kilka dni na modlitwie i refleksji z okazji międzynarodowego spotkania biskupów i kapłanów, przyjaciół Wspólnoty św. Idziego. Szczególnie serdecznie pozdrawiam obecnych tu przedstawicieli innych Kościołów i Wspólnot kościelnych.

Dziękuję bpowi Vincenzowi Paglii za uprzejme słowa, które do mnie skierował, wyrażając uczucia wszystkich; pozdrawiam również prof. Andreę Riccardiego, który od samych początków Wspólnoty św. Idziego szedł jej drogą i ją inspirował.

Celem tego kongresu jest upamiętnienie 35-lecia istnienia waszej wspólnoty, która w tych latach rozwinęła działalność w różnych krajach, tworząc sieć solidarności we wspólnocie chrześcijańskiej i obywatelskiej.

2. Zebraliście się w tych dniach, by rozważać temat: «Ewangelia pokoju». Jest to zagadnienie niezwykle ważne i aktualne w obecnym czasie, naznaczonym napięciami i groźbą wojny. Toteż staje się coraz bardziej nagląca potrzeba głoszenia «Ewangelii pokoju» ludzkości, wystawionej na silne pokusy nienawiści i przemocy.

Trzeba wzmagać wysiłki. Nie można biernie patrzeć na ataki terroryzmu czy zagrożenia pojawiające się na horyzoncie. Nie należy poddawać się rezygnacji, jak gdyby wojna była nieunikniona. Służcie sprawie pokoju, drodzy przyjaciele, waszym doświadczeniem — doświadczeniem prawdziwego braterstwa, pozwalającego rozpoznać w innym brata, którego trzeba kochać bezwarunkowo. Oto droga prowadząca do pokoju — droga dialogu, nadziei i szczerego pojednania.

3. W Orędziu na Światowy Dzień Pokoju 1 stycznia br. upamiętniłem 40. rocznicę ogłoszenia encykliki Pacem in terris mojego czcigodnego poprzednika bł. Jana XXIII. Dziś, podobnie jak wówczas, pokój jest zagrożony. Dlatego trzeba potwierdzić z mocą, że «pokój jest nie tyle kwestią struktur, co osób. Struktury i procesy pokojowe — prawne, polityczne i gospodarcze — są niewątpliwie konieczne i na szczęście często się pojawiają. Wszelako są one jedynie owocem mądrości i doświadczenia nagromadzonego w ciągu historii przez niezliczone gesty pokoju, czynione przez ludzi, którzy nie tracili nadziei i nigdy nie ulegali zniechęceniu. Gesty pokoju rodzą się z życia osób, w duszach których stale mieszka pokój» (n. 9).

Dzięki odnowionej świadomości misyjnej także wy jesteście wezwani, dziś bardziej niż kiedykolwiek, by być budowniczymi pokoju. Pozostając wierni historycznemu dziedzictwu waszej zbiorowej tradycji i konsekwentnie postępując w tym duchu, wciąż dokładajcie starań, aby wszędzie trwała gorąca modlitwa o pokój oraz by towarzyszyły jej konkretne działania na rzecz pojednania i solidarności między ludźmi i między narodami.

4. Niech wspólnoty chrześcijańskie i wszyscy wierzący w Boga biorą przykład z Abrahama, wspólnego ojca w wierze, który na górze prosi Pana, aby ocalił miasto i jego mieszkańców od zagłady (por. Rdz 18, 23 nn.). Równie usilnie winniśmy i my wciąż wypraszać dla ludzkości dar pokoju.

Z ufnością wpatrujmy się w Chrystusa, «Księcia Pokoju», który głosi nam dobrą nowinę o zbawieniu — «Ewangelię pokoju»: «Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię» (Mt 5, 5). On wzywa swoich uczniów, aby byli świadkami i sługami Ewangelii, przekonanymi, że o owocności ich działania w świecie bardziej niż wszelki ludzki wysiłek decyduje Duch Święty.

Raz jeszcze dziękuję wam za to spotkanie i proszę Najświętszą Maryję Pannę, Królową Pokoju, o niebieską opiekę nad każdym z was i nad podejmowanymi przez was przedsięwzięciami. Zapewniając was o swej duchowej bliskości, z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa tu obecnym, wszystkim członkom Wspólnoty św. Idziego żyjącym na całym świecie oraz tym, których spotykacie w swej codziennej działalności.

opr. mg/mg