Żaden ruch nie może wykluczać innych

Cieszę się, że mogę zwrócić się dzisiaj do Was, przedstawicieli różnych ruchów międzynarodowych, uczestników sesji w Rocca di Papa, której celem jest refleksja nad życiem duchowym ludzi świeckich. Pozdrawiam serdecznie kardynała Opilio Rossi, przewodniczącego Papieskiej Rady do Spraw Świeckich, inicjatora tego spotkania i Was wszystkich, drodzy przyjaciele, których z radością przyjmuję tego ranka.

Wasze spotkanie ma dla Kościoła wartość szczególną, ponieważ "odnowa duchowa", której jesteście znakiem pomiędzy wieloma innymi doświadczeniami kościelnymi, jest fundamentem i żywą siłę jedności Kościoła i jego ewangelizacji.

Wy wszyscy, poprzez różne duchowości, które Was ożywiają i które stanowią bogate dziedzictwo duchowe Kościoła i ludzkości, szukacie, jak żyć życiem autentycznie chrześcijańskim, a zatem ewangelicznym, będąc jako świeccy i jako; chrześcijanie "na świecie" (J 17, 14), nie będąc "ze świata" (J 17, 14).

Od was, świeckich, życie apostolskie wymaga skutecznego otwarcia się na rozmaite środowiska, aby sprawić, że przeniknie tam "ferment" ewangeliczny. Zawiera ono różne formy działalności i podejmowanie odpowiedzialności we wszystkich dziedzinach ludzkiego istnienia; rodzinnej, zawodowej, społecznej, kulturalnej, politycznej. I podejmując tę odpowiedzialność z kompetencją i w głębokim związku z Bogiem, odpowiecie na Wasze powołanie świeckich i chrześcijan, uświęcicie siebie i świat. Zjednoczenie z Bogiem jest niezastąpionym warunkiem świadczenia o Jego miłości. Zjednoczenie to pogłębia się jedynie przez życie sakramentalne i życie modlitwy. Głębokie życie chrześcijańskie wymaga, by znajdować czas na modlitwę, by modlitwę i działanie wzbogacać przez studia biblijne, teologiczne i doktrynalne, by żyć Chrystusem i Jego łaską przystępując do sakramentów Pojednania i Eucharystii. W ten sposób Duch Św. będzie źródłem tak Waszej aktywności, jak i kontemplacji, one zaś będą się wzajemnie przenikać i wspierać przynosząc obfity owoc.

Ta głęboka jedność modlitwy i działania jest podstawą wszelkiej odnowy duchowej, szczególnie dla świeckich. Jest podstawą wielkich przedsięwzięć ewangelizacji i budowy świata według planu Boga. Ma również podtrzymywać życie Waszych ruchów i metody wychowawcze w duchu ewangelizacyjnym. Musi być ona przeżywana w Kościele, nie dotyczy bowiem tylko jednostek czy wyizolowanych ruchów, których duchowa i doktrynalna autarkia prowadzi do sektaryzmu i frustracji. Jedność ta wyraża jedność Chrystusa i Kościoła.

Dlatego też nie można zapominać, że każda z Waszych organizacji jest żywą komórką Kościoła i że wszystkie członki, aby wykonywać swoją funkcję, muszą być związane z ciałem Chrystusa i potrzebują siebie nawzajem (por. 1 Kor 12, 12 - 27). Różne są inspiracje i cele Waszych organizacji, lecz wzajemnie się uzupełniają. Żaden ruch nie może wykluczać innych, nie może zadowalać się sobą, ani pretendować do roli posiadacza jedynej drogi odnowy, groziłoby to bowiem utratą żywotnych soków, wyjałowieniem i niepowodzeniem.

Na zakończenie tego spotkania zachęcam Was, abyście żyli we wspólnocie kościelnej, która pozwoli Wam realizować pod przewodnictwem Waszych pasterzy misję wspólną z tymi wszystkimi, których doświadczenia życia kościelnego różne są od waszych. Kościół potrzebuje Was, aby pomóc światu w odkryciu na nowo prymatu wartości duchowych, aby odpowiedzieć na najgłębsze pytania ludzkiej duszy, które nie mogą pozostawać bez odpowiedzi; aby otworzyć nowe, pełne nadziei perspektywy w dziedzinach społecznej i ideologicznej, brnących w kryzysie sekularyzmu; aby obalić różne idole władzy, bogactwa, przyjemności; aby odnaleźć na nowo, oczyścić i umocnić, poprzez objawienie Dobrej Nowiny Zbawienia, mądrość ludzką i religijną narodów; aby utrwalić najwyższą godność człowieka i wszystkich ludzi przez uznanie Boskiego Ojcostwa, fundamentu naszego wspólnego pochodzenia i prawdziwego braterstwa, które radykalnie wyklucza jakąkolwiek formę niewolnictwa i nacisku, rozumiejąc panowanie człowieka nad stworzeniem jako dążenie do tego, aby uczynić świat bardziej ludzkim.

Bądźmy pewni, że "stworzenie gorąco oczekuje objawienia się chwały synów Bożych... jęczy i wzdycha w bólach rodzenia" (Rz 8, 19, 22) i dąży do "nieba nowego i ziemi nowej" (Ap 21, 1), którą Bóg nam da, ustanawiając swoje wieczne trwanie.

Prosząc Ducha Św., w jedności z Chrystusem Zmartwychwstałym i Jego Matką, obecną przy zesłaniu Ducha Św., o prowadzenie Was w Waszych poszukiwaniach form życia duchowego, odpowiednich dla współczesnego laikatu, w szacunku dla różnych form duchowości, udzielam Wam wszystkim, członkom ruchu i współpracującym duszpasterzom, mojego Apostolskiego Błogosławieństwa.

Źródło: L`Osservatore Romano - n. 4 (3)/ 1980

opr. kkk/kkk/mg