Chrześcijaństwo w dziejach Rumunii

Jan Paweł II

CHRZEŚCIJAŃSTWO W DZIEJACH RUMUNII

Spotkanie z wiernymi przed katedrą patriarchalną

Po nawiedzeniu katedry patriarchalnej w Bukareszcie Ojciec Święty pozdrowił zgromadzone przed nią rzesze ludzi, życząc im, aby wiara w Chrystusa zakorzeniała się coraz głębiej w ich życiu i wydawała owoce jedności, miłości i zgody.

1. «Bóg pokoju niech będzie z wami wszystkimi» (Rz 15, 33).

Drodzy bracia i siostry, pragnę pozdrowić was słowami apostoła Pawła z Listu do Rzymian, aby okazać wam moją życzliwość oraz głęboką radość, jakiej doznaję, gdy wraz z Wielce Błogosławionym Patriarchą Teoktystem po raz pierwszy staję wśród was, tutaj w Rumunii. Dziękuję wam za uroczyste i serdeczne powitanie, wyrażające wiarę w Tego, który jest zawsze obecny tam, gdzie dwóch lub trzech spotyka się w Jego imię: w imię Jezusa Chrystusa, naszego Pana (por. Mt 18, 20).

2. Chrystus jest od początku obecny w dziejach narodu rumuńskiego. Czyż można bowiem zapomnieć, że ewangelizacja oraz narodziny pierwszych chrześcijańskich wspólnot zbiegły się w czasie z powstaniem waszego starożytnego i szlachetnego narodu? Czyż można nie przyznać z wdzięcznością, że Ewangelia od samego początku przeniknęła do głębi jego życie i obyczaje, stając się źródłem cywilizacji oraz zasadą łączącą różne nurty jego kultury? Dzięki wierze chrześcijańskiej wasz kraj, który zachowuje pamięć o cesarzu Trajanie i o kulturze rzymskiej, a samą nazwą przypomina Cesarstwo Rzymskie, zarazem jednak nosi na sobie znamię cywilizacji bizantyjskiej, w ciągu stuleci stał się pomostem między światem łacińskim a prawosławiem, a także między cywilizacją grecką a narodami słowiańskimi.

Znamiennym zapisem dziejów waszej wiary są malowidła, widoczne na fasadach licznych kościołów, które mimo wiatrów i deszczu nadal głoszą Bożą miłość do ludzi. Pośród tragicznych doświadczeń dziejowych, w odległej i niedawnej przeszłości, również Rumuni z odwagą chronili dar chrześcijańskiej wiary, stawiając czoło gwałtownym prześladowaniom i podstępnym wizjom życia bez Boga.

Dziękując Bogu za liczne wspaniałe świadectwa, jakie wyrosły na rumuńskiej ziemi, życzę wam, aby wiara w Chrystusa zakorzeniała się coraz głębiej w waszych sercach i jaśniała w waszym życiu, abyście mogli ją przekazywać w nienaruszonej postaci przyszłym pokoleniom.

3. Drodzy mieszkańcy Rumunii, niech Bóg towarzyszy waszemu narodowi w drodze ku trzeciemu tysiącleciu chrześcijaństwa! Niech wzbudzi w waszych sercach dobre postanowienia i nadzieje, niech da wam siły, abyście umieli budować cywilizację miłości, opartą na sprawiedliwości i solidarności, na dążeniu do wspólnego dobra i do prawdziwie braterskiego współistnienia.

Ufam zwłaszcza, że coraz głębsze porozumienie między wszystkimi, którzy chlubią się imieniem chrześcijan — prawosławnymi, katolikami różnych obrządków oraz protestantami z różnych Wspólnot — stanie się zaczynem jedności i zgody w waszej ojczyźnie i na całym kontynencie europejskim.

Niech pokój Chrystusowy będzie zawsze z wami. Amen!