Podejmujcie dzieło nowej ewangelizacji

Jan Paweł II

PODEJMUJCIE DZIEŁO NOWEJ EWANGELIZACJI

Spotkanie z delegatami krajowego synodu

Jednodniowy pobyt Ojca Świętego w Słowenii zakończyło spotkanie w mariborskiej katedrze, gdzie zgromadziło się 300 delegatów na krajowy synod Kościoła w Słowenii, zwołany w 1997 r. pod hasłem: «Wybierajcie życie» (por. Pwt 30, 19). Zwracając się do Papieża, ordynariusz Mariboru bp Franc Kramberger powiedział, że obrady synodalne mają na celu przestrzec naród przed «kulturą śmierci» i rozpalić w sercach ludzkich miłość do życia, aby wszyscy mogli się nim cieszyć, przyjmować je i troszczyć się o nie. W swoim przemówieniu Jan Paweł II nakreślił główne zadania stojące przed synodem.

Czcigodni Bracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie!

1. Z wielką radością spotykam się z wami w tej katedrze, gdzie spoczywają doczesne szczątki czcigodnego bpa Antoniego Marcina Slomška, którego dziś rano ogłosiłem błogosławionym. Dziękuję biskupowi Mariboru Francowi Krambergerowi za słowa, w których wyraził uczucia uczestników waszego zgromadzenia i przedstawił jego cele. Pozdrawiam wszystkich obecnych tu biskupów, a także kapłanów, zakonników, zakonnice i wiernych świeckich.

Witam także grupę rektorów uniwersytetów Europy Środkowej, zgromadzonych tu na obchodach 140. rocznicy założenia przez błogosławionego bpa Slomška szkoły, która z czasem miała się przekształcić w Wydział Teologiczny w Mariborze.

Z szacunkiem pozdrawiam też przewodniczącego parlamentu, wicepremiera i innych przedstawicieli władz oraz osoby, które brały udział w przygotowaniu mojej wizyty.

2. Dwa lata temu w maju, w obliczu zbliżającego się trzeciego tysiąclecia, Konferencja Episkopatu Słowenii postanowiła odbyć synod plenarny, którego celem jest refleksja nad drogą przebytą dotąd przez Kościół w Słowenii oraz przygotowanie przyszłości. Jako hasło synodu wybraliście, drodzy bracia biskupi, słowa napomnienia zaczerpnięte z Księgi Powtórzonego Prawa: «Wybierajcie życie» (por. Pwt 30, 19). Jest to hasło niezwykle doniosłe dla współczesnego człowieka, tak bardzo spragnionego życia, a zarazem dręczonego niepewnością co do jego sensu i wartości. Kwestia ta jest w istocie miarą kultury każdej epoki.

Poprzez synod Kościół w Słowenii przygotowuje się do obchodów Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, podejmując ponownie zobowiązanie wiernej realizacji Soboru Watykańskiego II. Jednym z zasadniczych elementów nauczania soborowego jest niewątpliwie nauka o Ludzie Bożym. Można ją zwięźle wyrazić słowem communio — wspólnota. To podstawowe pojęcie kieruje nas na powrót do samych źródeł Kościoła, do komunii trynitarnej, i w świetle tej niewyrażalnej tajemnicy pomaga nam zrozumieć rzeczywistość Kościoła jako głębokiej jedności wszystkich ochrzczonych. Niezależnie od indywidualnych powołań, mają oni udział w troistej posłudze Chrystusa: kapłańskiej, prorockiej i królewskiej. Życie Kościoła i relacje między jego członkami winny w pełni ukazywać, że mają oni równą godność mimo odmienności powołań.

Synod jest z pewnością doniosłym wyrazem tej komunii, jest w nim bowiem reprezentowana cała wspólnota: pasterze, zakonnicy, zakonnice i wierni świeccy. Od tych ostatnich zwłaszcza oczekuje się, że wniosą właściwy sobie wkład w dziedzinach, które najściślej dotyczą ich życia i misji w świecie (por. Lumen gentium, 30). Z kolei pasterze, świadomi swoich zadań jako przewodnicy troszczący się o dobro wiernych, winni uczynić wszystko co możliwe, aby połączyć w harmonijną całość różne charyzmaty i posługi, nie zapominając nigdy, że pierwszym i nieodzownym uczestnikiem życia Kościoła i jego odnowy jest Duch Boży. Powodzenie synodu zależy od tego, czy wszyscy, pasterze i wierni, będą umieli wsłuchać się w Jego głos, aby zrozumieć, czego On żąda od nas w obecnej chwili: «Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów» (Ap 2, 7).

3. Drodzy bracia i siostry, którzy bierzecie udział w synodzie, a dzisiaj zgromadziliście się przy grobie błogosławionego bpa Slomška! Udział w obradach synodalnych przynosi wam zaszczyt, a zarazem nakłada na was wielką odpowiedzialność. Już w fazie przygotowań okazaliście znaczną umiejętność słuchania siebie nawzajem oraz współpracy. Trzeba dalej iść tą drogą. Synod jest historyczną sposobnością dla Kościoła w Słowenii: w nowej sytuacji społecznej ma on wypracować skuteczny program duszpasterski, dostosowany do potrzeb współczesności. Pomocą w tym dziele będzie dla niego świadectwo wiary i oddania sprawie Ewangelii, jakie złożyli w przeszłości biskupi, kapłani, zakonnicy, zakonnice i wierni świeccy. Pasterze poświęcili wszystkie siły ludowi, zyskując sobie cześć i szacunek. To dziedzictwo wspólnoty należy wykorzystać także w zmienionych okolicznościach historycznych.

Wpatrujcie się, drodzy bracia i siostry, w przykład błogosławionego bpa Slomška! Miał on zawsze przed oczyma człowieka żyjącego w konkretnej sytuacji, potrafił dostrzegać jego trudności, lęki i ubóstwo, a także jego radości, zdolności i ideały. Teraz wy macie go naśladować. Czyńcie to idąc razem, czerpiąc siły do zachowania tej głębokiej komunii z wytrwałego słuchania słowa Bożego i z gorliwego uczestnictwa w Eucharystii, która jest źródłem życia Kościoła, a wręcz samym jego sercem. Bądźcie posłuszni Duchowi Świętemu, aby On «przyoblekał was mocą z wysoka» (por. Łk 24, 49), i podejmujcie z entuzjazmem, jak pierwsi uczniowie, dzieło nowej ewangelizacji.

Ewangelizować, głosić wszystkim radosną nowinę o zbawieniu w Chrystusie: niech to będzie waszą pierwszą i najważniejszą troską. Aby spełniać to zadanie, śmiało domagajcie się swobód niezbędnych do realizacji misji Kościoła. Skoro chrześcijanie jako obywatele mają obowiązek współtworzyć dobro całego społeczeństwa, to jako wyznawcy swojej wiary mają prawo do tego, by nie stawiano przeszkód ich uprawnionej działalności. W tym kontekście i w uznaniu fundamentalnej roli chrześcijaństwa i Kościoła katolickiego w kształtowaniu dziejów i kultury Słowenii wolno wyrazić życzenie, aby proces zmierzający do nawiązania owocnej współpracy między Kościołem i państwem jak najszybciej posuwał się naprzód, prowadząc do przezwyciężenia obecnych trudności, z pożytkiem dla wzajemnego współdziałania, które leży w interesie całego społeczeństwa.

4. Pragnę teraz zwrócić się w duchu do całego Kościoła w Słowenii, który tutaj godnie reprezentujecie. Chciałbym przemówić do serca każdego wierzącego we wszystkich zakątkach waszej ziemi.

Wszystkim i każdemu pragnę powiedzieć: Kościele, który żyjesz w Słowenii, «wybieraj życie»; ponad wszystkim innym postaw ten bezcenny dar Boga Stwórcy i Zbawiciela! Zanieś ten dar tym, którzy nie mają sił przebaczyć, mężczyznom i kobietom, którzy zaznali goryczy porażki w swoich małżeństwach; zanieś go młodym, którzy zbyt często stają się ofiarami fałszywych bożków; zanieś go słoweńskim rodzinom, aby ofiarnie i z ufnością realizowały swoją trudną misję; zanieś go wszystkim, którzy współpracują w dziele budowy Królestwa Bożego, aby nie zniechęcali się w obliczu trudności; zanieś go wszystkim, którzy swoją pracą, zwłaszcza na odpowiedzialnych stanowiskach publicznych, współtworzą wspólne dobro wszystkich obywateli.

Kościele, który jesteś w Słowenii pielgrzymem nadziei, idź dalej drogą rozpoczętą 1250 lat temu i przekrocz z odwagą i ufnością próg trzeciego tysiąclecia. Idź śladami Chrystusa; idź za przykładem św. Andrzeja Apostoła, patrona diecezji mariborskiej, i błogosławionego bpa Antoniego Marcina Slomška, który jest wzorem światłego i niestrudzonego pasterza.

Niech czuwa nad tobą i wszystkimi twoimi zamierzeniami Najświętsza Maryja Panna, Matka i Królowa Słowenii, którą twój lud czci pod imieniem Marija Pomagaj. Zapewniając cię, umiłowany Kościele w Słowenii, każdego z twoich członków i cały naród słoweński o pamięci w modlitwie, z serca udzielam wszystkim i każdemu mego błogosławieństwa.