Umacniajcie waszą wiarę - dziedzictwo narodu

W święto Cyryla i Metodego, współpatronów Europy, Jan Paweł II przyjął w Auli Pawła VI ponad 2 tys. pielgrzymów ze Słowacji, którzy przybyli do Rzymu z duszpasterzami i biskupami, aby podziękować za ubiegłoroczną podróż apostolską do ich kraju (11-14 września 2003 r.). W audiencji uczestniczyli także: kardynałowie Ján Chryzostom Korec i Jozef Tomko, nuncjusz apostolski w Słowacji abp Henryk Nowacki, liczna delegacja najwyższych władz państwowych z prezydentem Rudolfem Schusterem, przedstawiciele Ekumenicznej Rady Kościołów, Kościoła prawosławnego, Kościoła husyckiego i dwóch Wspólnot protestanckich. W imieniu zgromadzonych Papieża powitali przewodniczący Konferencji Episkopatu bp František Tondra oraz prezydent Słowacji. W przemówieniu Jan Paweł II wezwał pielgrzymów, by strzegli skarbu wiary, wyznawali ją w życiu osobistym i społecznym oraz przekazywali innym. «Wy, drodzy Słowacy — powiedział Ojciec Święty — możecie wnieść cenny wkład w budowanie jedności europejskiej, jeśli będziecie wcielać w życie ogólnoludzkie i duchowe wartości, które nadawały sens waszym dziejom. Trzeba, aby te ideały, którymi żyjecie, nieustannie przyświecały budowie Europy wolnej i solidarnej, łączącej harmonijnie różne tradycje kulturowe i religijne».

Czcigodni Bracia w biskupstwie, szanowni Państwo, drodzy Bracia i Siostry!

1. Z radością witam i serdecznie pozdrawiam was wszystkich, a przede wszystkim członków Konferencji Episkopatu Słowacji, którym dziękuję za zorganizowanie tej narodowej pielgrzymki. W sposób szczególny pozdrawiam księży kardynałów: Jána Chryzostoma Koreca i Jozefa Tomkę, oraz ks. bpa Františka Tondrę i dziękuję mu za życzliwe słowa, w których wyraził uczucia was wszystkich. Dziękuję też panu prezydentowi Republiki za obecność i serdeczne słowa powitania.

2. Podczas mojego pontyfikatu Boża Opatrzność pozwoliła mi trzy razy odwiedzić Słowację: w 1990 r., zaraz po upadku reżimu komunistycznego, w 1995 r. oraz w ubiegłym roku, w 10. rocznicę powstania Republiki Słowackiej i ustanowienia Konferencji Episkopatu Słowacji.

Dziś wy przybyliście do Rzymu, przede wszystkim po to, aby odwzajemnić moją wizytę, która odbyła się przed pięcioma miesiącami i głęboko zapadła w moją pamięć. Chcieliście być w Rzymie w święto Świętych Cyryla i Metodego, patronów Słowacji i współpatronów Europy. Ten szczególny kontekst liturgiczny pozwala nam uwydatnić pradawne więzy komunii łączące biskupa Rzymu z Kościołem w waszym kraju. Świadectwo tych dwóch wielkich apostołów Słowian pobudza też do przypomnienia europejskich korzeni waszego narodu, które łączą was z innymi narodami Europy.

3. Cieszę się, że mogę was powitać tu, w pobliżu grobu św. Piotra, do którego przybyliście, aby wyznać i umocnić swoją wiarę, będącą największym i najtrwalszym dziedzictwem waszego narodu.

Wzywam was, abyście strzegli integralności tej wiary, ożywiali ją modlitwą, odpowiednią katechezą i formacją stałą. Nie należy jej ukrywać, lecz ją głosić i odważnie dawać o niej świadectwo, z misyjnym i ekumenicznym zapałem. Tego uczą nas bracia Cyryl i Metody, których na przestrzeni wielu wieków waszych dziejów naśladowała wielka rzesza świętych. Wpatrzeni w krzyż Chrystusa, żyli według tego, czego uczył Boski Mistrz od początku swego przepowiadania: «Wy jesteście solą ziemi. (...) Wy jesteście światłem świata» (Mt 5, 13. 14).

4. Bycie «solą» i «światłem» w waszym przypadku oznacza, że w wyborach osobistych i społecznych, jakich dokonujecie każdego dnia musi się odzwierciedlać światło Ewangelii. Oznacza, że dziedzictwo świętych Cyryla i Metodego musi pozostać nienaruszone, nawet jeśli jest to sprzeczne z szeroko rozpowszechnioną tendencją do przyjmowania standardowych i jednolitych wzorców zachowań. W trzecim tysiącleciu Słowacja i Europa wzbogacają się wzajemnie w różnych dziedzinach. Szkodliwe byłoby jednak zapominanie, że to chrześcijaństwo w sposób decydujący przyczyniło się do kształtowania kontynentu. Wy, drodzy Słowacy, możecie wnieść cenny wkład w budowanie jedności europejskiej, jeśli będziecie wcielać w życie ogólnoludzkie i duchowe wartości, które nadawały sens waszym dziejom. Trzeba, aby te ideały, którymi żyjecie, nieustannie przyświecały budowie Europy wolnej i solidarnej, łączącej harmonijnie różne tradycje kulturowe i religijne.

Drodzy bracia i siostry, raz jeszcze dziękuję wam za wizytę. Pozwólcie, że pożegnam was wezwaniem, które Chrystus skierował do Szymona Piotra: «Duc in altum — Wypłyń na głębię» (Łk 5, 4). Wezwanie to nieustannie rozbrzmiewa w moim sercu. Teraz kieruję je do was.

5. Pielgrzymujący Ludu Boży w Słowacji, wypłyń na głębię i przemierzaj ocean tego nowego tysiąclecia, wpatrując się w oblicze Chrystusa. Gwiazdą w tej podróży niech ci będzie Najświętsza Maryja Panna, Matka Odkupiciela. Niech cię chronią twoi patroni Cyryl i Metody, czczeni z tak wieloma świadkami wiary, z których wielu zapłaciło własną krwią za wierność Ewangelii.

Tego wam życzę i z serca udzielam wam, waszym bliskim i całemu słowackiemu narodowi specjalnego Apostolskiego Błogosławieństwa.

opr. mg/mg