Bądźmy świadkami ewangelicznej nadziei

W sobotę 17 listopada 2001 r. Jan Paweł II przyjął na audiencji 600 uczestników Międzynarodowej Konferencji zorganizowanej przez Papieską Radę ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia. W imieniu zgromadzonych, powitał Papieża przewodniczący Rady abp Javier Lozano Barragán, który nawiązał do tematu konferencji: «Władza i zdrowie». Podkreślił, że każdego roku na świecie umiera na skutek chorób zakaźnych 17 mln osób, 90% z nich pochodzi z krajów rozwijających się. 95% osób chorych na AIDS (których są 34 mln) nie posiada środków koniecznych na zakup niezbędnych lekarstw. Zauważył też, że spośród 1223 nowych rodzajów leków, które w latach 1975-1997 ukazały się na rynku, jedynie 13 wyprodukowano z myślą o walce z tropikalnymi chorobami zakaźnymi. W swoim przemówieniu Ojciec Święty wyraził nadzieję, że sprawujący władzę, podejmując decyzje dotyczące ochrony zdrowia, będą mieli na względzie godność człowieka i wspólne dobro.

Czcigodni Bracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy Bracia i Siostry!

1. Serdecznie i z radością witam was wszystkich, uczestników XVI Międzynarodowej Konferencji, której tematem jest «Władza i zdrowie», zorganizowanej przez Papieską Radę ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia.

Pozdrawiam serdecznie przewodniczącego waszej Rady, abpa Javiera Lozano Barragana, dziękując za uprzejme słowa, które do mnie skierował w imieniu obecnych. Myślą ogarniam was wszystkich, zaangażowanych w dziedzinę tak ważną dla jakości życia ludzkiego i głoszenia Ewangelii.

Problematyka, której poświęcacie swe obrady, jest aktualna i pilna; podjęcie jej szczególnie sprzyja odnowie kultury służenia zdrowiu i życiu, poczynając od zainteresowania osobami najsłabszymi i najbardziej potrzebującymi.

W encyklice Sollicitudo rei socialis przypomniałem, że «wśród działań i postaw przeciwnych woli Bożej, dobru bliźniego i wśród 'struktur', które z nich powstają, najbardziej charakterystyczne zdają się dzisiaj być dwie: z jednej strony wyłączna żądza zysku, a z drugiej pragnienie władzy z zamiarem narzucenia innym własnej woli (...) za wszelką cenę» (n. 37).

Cieszę się, że w tych dniach poprzez swe prace zamierzacie przyczynić się do tego, by zarządzaniem w świecie opieki zdrowotnej nie kierowała chęć panowania czy zysku, lecz by je ożywiał autentyczny duch służby. Tak jak w każdej dziedzinie, również w sferze ochrony zdrowia o właściwym zarządzaniu można mówić wtedy, gdy przyświeca mu właściwie rozumiane dobro człowieka i całej wspólnoty.

Ta zgodność realizuje się w pełni w tajemnicy Chrystusa, w którym Ojciec przybrał nas sobie za synów, a przez bogactwo swej łaski oznajmił nam «tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi» (Ef 1, 9-10).

2. Zorganizowaliście tę Międzynarodową Konferencję, gdyż pragniecie pogłębić w świetle Objawienia zagadnienia dotyczące ochrony zdrowia, i to w każdym jego aspekcie. W dziedzinie ochrony zdrowia krzyżują się i oddziałują na siebie różne rodzaje władzy związane z ekonomią, polityką, środkami przekazu, kompetencjami zawodowymi, przemysłem farmaceutycznym, a także wpływy organizacji krajowych, międzynarodowych i religijnych.

Wszystko to jest powodem całego szeregu działań interwencyjnych, w których — z jednej strony — ujawniają się ogromne możliwości doskonalenia służby zdrowiu i życiu, z drugiej zaś wyłania się niebezpieczeństwo posługiwania się władzą w sposób uchybiający szacunkowi dla ludzkiego życia i samego człowieka.

Wobec tej rozległej i złożonej rzeczywistości przez swą refleksję pragniecie wnieść cenne kryteria oceny etycznej i duszpasterskiej, doceniając równocześnie wkład prowadzonego z głębokim szacunkiem dialogu międzyreligijnego.

Ufam, że te dni obrad przyniosą pożyteczne wskazówki, szczególnie dla społecznej i duchowej działalności Kościoła w dziedzinie ochrony zdrowia traktowanej jako integralna całość.

Aby właściwie zrozumieć i pełnić wszelkiego rodzaju «władzę» w dziedzinie ochrony zdrowia, trzeba uważnie przyglądać się Chrystusowi. To On, Słowo, które stało się Ciałem, wziął na siebie nasze słabości, aby nas z nich uzdrowić. To On, który przyszedł nie po to, by Mu służono, lecz aby służyć, uczy nas sprawowania wszelkiego rodzaju władzy jako służby osobie, zwłaszcza tej delikatnej i słabej. To On przyjął na Siebie nasze umęczone człowieczeństwo, by mu przywrócić przemienione oblicze zmartwychwstania.

3. Kościół, pochylając się nad osobami chorymi, cierpiącymi czy niepełnosprawnymi, kieruje się pragnieniem głoszenia Ewangelii życia i świadczenia o niej. Postępując w ten sposób, przyczynia się zarazem do harmonijnego budowania społeczeństwa.

W sytuacji rozpowszechnionej kultury zobojętnienia, a czasem i pogardy dla życia, wobec bezwzględnych usiłowań zdobycia panowania jednych nad drugimi, a w konsekwencji usuwania na margines ubogich i słabych, bardziej niż kiedykolwiek potrzeba dostarczyć solidnych kryteriów, aby sprawujący władzę w zakresie ochrony zdrowia w każdych okolicznościach mieli na względzie godność człowieka i wspólne dobro.

Korzystając z tej okazji, pragnę skierować gorący apel do wszystkich, którzy w tym ważnym sektorze pełnią odpowiedzialne funkcje, aby w duchu twórczej współpracy przyczyniali się do szerzenia prawdziwej kultury solidarności, biorąc pod uwagę położenie ludzi żyjących w krajach dotkniętych niepokojącym ubóstwem materialnym, kulturalnym i duchowym.

W związku z tym pragnę być rzecznikiem każdego człowieka chorego i cierpiącego, jak również narodów dotkniętych ubóstwem i przemocą, aby także dla nich, jak i dla całej ludzkości nadeszło sprawiedliwe i solidarne jutro.

Niech wszyscy posiadający dar wiary poczują się szczególnie wezwani, by swym postępowaniem dawać świadectwo ewangelicznej nadziei. Jedynie bowiem w duchu miłości i służby możemy leczyć i uzdrawiać, kładąc w ten sposób podwaliny odrodzonego świata.

Wraz z mymi życzeniami powierzam prace waszej Konferencji i was samych macierzyńskiej opiece Najświętszej Dziewicy i każdemu z serca udzielam specjalnego Apostolskiego Błogosławieństwa.

opr. mg/mg