Miraculorum maximum

Dekret «Urbis et Orbis» dotyczący odpustów związanych ze szczególnymi aktami kultu i czci Najświętszego Sakramentu Ołtarza w Roku Eucharystii

Największy z cudów (por. uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, Godzina czytań, II Czytanie) i największa pamiątka odkupienia, którego nasz Pan Jezus Chrystus dokonał dzięki swojej Krwi, Eucharystia jako ofiara i jako sakrament niezmiennie tworzy jedność Kościoła Bożego, podtrzymuje go mocą łaski nadprzyrodzonej, przenika niepojętą radością i w sposób nadprzyrodzony pomaga ożywiać pobożność wiernych, i skłania ich do rozwijania, a nawet doskonalenia życia chrześcijańskiego.

Biorąc to pod uwagę i kierując się troską o Kościół, Ojciec Święty Jan Paweł II Listem apostolskim Mane nobiscum Domine z 7 października 2004 r. ustanowił, że w całym Kościele obchodzony będzie specjalny rok, zwany Rokiem Eucharystii, sprzyjający szerzeniu kultu, zarówno publicznego, jak i prywatnego, Najświętszego Sakramentu.

Ponadto dla zachęcenia wiernych, by w ciągu tego roku starali się głębiej poznawać niepojętą «tajemnicę wiary» i wzbudzić w sobie większą miłość do niej oraz aby uzyskiwali z niej coraz obfitsze owoce duchowe, Ojciec Święty podczas audiencji udzielonej niżej podpisanym kierownikom Penitencjarii Apostolskiej 17 grudnia br. poinformował, że opatrzył odpustami niektóre określone akty kultu i pobożności związane z Najświętszym Sakramentem, które wymieniamy poniżej.

1. Udziela się odpustu zupełnego wszystkim i poszczególnym wiernym, pod zwykłymi warunkami (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego, z sercem całkowicie wolnym od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu), ilekroć z powagą i pobożnie uczestniczą w świętym obrzędzie lub w nabożeństwie ku czci Najświętszego Sakramentu, wystawionego uroczyście lub przechowywanego w tabernakulum.

2. Ponadto, na warunkach wyżej wspomnianych, zostaje udzielony odpust zupełny duchowieństwu, członkom Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz innym wiernym zobowiązanym przez prawo do odmawiania Liturgii Godzin, a także tym, którzy zwykli odmawiać Divinum Officium z czystej pobożności, za każdym razem, gdy u schyłku dnia wspólnie lub indywidualnie odmówią Nieszpory i Kompletę przed Najświętszym Sakramentem, wystawionym do adoracji wiernych lub przechowywanym w tabernakulum.

Wierni, którzy z powodu choroby lub innych słusznych powodów nie mogą nawiedzić Najświętszego Sakramentu Eucharystii w kościele lub oratorium, mogą uzyskać odpust zupełny w swoim domu lub gdziekolwiek znajdują się z powodu przeszkód, całkowicie wyrzekając się jakiegokolwiek grzechu, zgodnie z tym, co zostało powiedziane powyżej, z zamiarem spełnienia — gdy tylko będzie to możliwe — trzech zwykłych warunków, i z wiarą w rzeczywistą obecność Jezusa Chrystusa w Sakramencie Ołtarza odbędą duchowe nawiedzenie Najświętszego Sakramentu oraz odmówią Modlitwę Pańską i Skład Apostolski, dodając jakieś pobożne wezwanie do Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie (np. «Niechaj będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen»).

Gdyby i tego nie mogli uczynić, uzyskają odpust zupełny, jeśli duchowo zjednoczą się z tymi, którzy spełniają w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu uzyskania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu choroby i trudy swego życia, postanawiając, że i oni spełnią trzy przepisane warunki, gdy tylko będzie to możliwe.

Kapłani pełniący posługę duszpasterską, zwłaszcza proboszczowie, mając na względzie sugestie i propozycje Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z 15 października 2004 r., winni informować w najwłaściwszy sposób wiernych o tych zbawiennych rozporządzeniach Kościoła, gorliwie i ofiarnie słuchać ich spowiedzi, a w dniach, które zostały ustalone, dla pożytku wiernych przewodzić w sposób uroczysty publicznym modlitwom zanoszonym do Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie.

Niech wreszcie, głosząc katechezy, zachęcają wiernych, by często dawali otwarte świadectwo wiary i czci dla Najświętszego Sakramentu, zgodnie ze wskazaniami IV ogólnej koncesji udzielania odpustu, zawartej w Enchiridion Indulgentiarum, mając na uwadze również inne formy udzielania odpustu według tegoż Enchiridion: n. 7 — Adoracja i procesja eucharystyczna; n. 8 — Komunia eucharystyczna i duchowa; n. 27 — Msza św. prymicyjna nowo wyświęconych kapłanów oraz obchody jubileuszu świeceń kapłańskich i biskupich.

Powyższy Dekret zachowuje moc w Roku Eucharystii, poczynając od dnia jego publikacji w dzienniku «L'Osservatore Romano», bez względu na jakiekolwiek przeciwne rozporządzenia.

Rzym, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 25 grudnia 2004 r., w uroczystość Narodzenia Pana naszego Jezusa Chrystusa

Kard. James Francis Stafford Penitencjarz Większy

Gianfranco Girotti OFMConv Regens

opr. mg/mg