Apel do Posłów i Senatorów Rzeczpospolitej Polskiej

Kraków, 29 listopada 2002 r.

APEL DO POSŁÓW I SENATORÓW RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ

My, przedstawiciele niżej podpisanych organizacji pozarządowych i ośrodków dla osób niepełnosprawnych protestujemy przeciwko działaniom Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministra — Pełnomocnika Rządu ds. Niepełnosprawnych, mającym na celu pozbawienie od 1 stycznia 2003 r. prawie 1000 niepełnosprawnych mieszkańców różnych domów pomocy społecznej prawa do uczestnictwa w Warsztatach Terapii Zajęciowej, finansowanych z środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Protestujemy przeciwko rozporządzeniu Ministra Pracy z dnia 30 września 2002 r. i przeciwko niektórym zapisom rządowego projektu ustawy o rehabilitacji społecznej i zawodowej /druk nr 826 — na stronie internetowej www.sejm.gov.pl /.

Szczególnie chodzi o zapis w rozdz. 3, pkt 10 b: „Ze środków Funduszu nie mogą być dofinansowane koszty uczestnictwa w warsztacie osób niepełnosprawnych, będących stałymi podopiecznymi jednostek organizacyjnych prowadzących terapię zajęciową na podstawie odrębnych przepisów”.

Protestujemy także przeciwko argumentacji, że wyrzucanie jednych osób niepełnosprawnych z Warsztatów Terapii Zajęciowej ma stworzyć miejsca dla innych. Nie można bowiem budować dobra na krzywdzie innych osób. Poza tym, działania te są zabronioną przez Konstytucję RP dyskryminacją, gdyż dzielą osoby niepełnosprawne na „lepszych”, żyjących w domach rodzinnych, i na „gorszych”, mieszkających w Domach Pomocy Społecznej. Jest to tym bardziej bulwersujące, że ta dyskryminacja ma się stać faktem w roku 2003, który w Unii Europejskiej i w krajach do niej kandydujących ogłoszono Rokiem Niepełnosprawnych.

Protestujemy również przeciwko temu, że kontrowersyjny zapis w projekcie ustawy jest wprowadzany bez jakiejkolwiek konsultacji społecznej z nami, a więc z tymi, którzy na co dzień ponoszą ciężar prowadzenia Domów Pomocy Społecznej i Warsztatów Terapii Zajęciowej. Jest to złamanie zasady dialogu społecznego, zasady pomocniczości państwa i innych norm obowiązujących w Unii Europejskiej.

Trzeba też wyraźnie zaznaczyć, że przez wspomniany zapis ustawodawca po raz kolejny udowodnił, iż problematyka dotycząca funkcjonowania osób niepełnosprawnych w społeczeństwie jest mu zupełnie obca. Przecież zgodnie z obecnym stanem prawnym (Dz. U. 2000, nr 82, poz. 929) do domów pomocy kierowane są osoby, nie ze względu na konieczność prowadzenia względem nich terapii zajęciowej, tylko z powodu braku możliwości samodzielnego funkcjonowania w tymże środowisku. Względem tych podopiecznych domy pomocy zobowiązane są do świadczenia usług w zakresie potrzeb bytowych, opiekuńczych, edukacyjnych i wychowawczych oraz w zakresie UMOŻLIWIENIA udziału w terapii zajęciowej.

Dla wypełnienia tego obowiązku przy ogromnym wysiłku dyrektorów placówek dla niepełnosprawnych i wolontariuszy z organizacji pozarządowych, tworzono Warsztaty Terapii Zajęciowej. Ich powstawanie odbywało się zgodnie z prawem i w oparciu o kwalifikację ze strony Wojewódzkich Ośrodków Zatrudnienia i Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Jeszcze rok temu ówczesny Minister — Pełnomocnik Rządu ds. Niepełnosprawnych potwierdził to prawo.

Wyrzucanie więc z warsztatów mieszkańców Domów Pomocy Społecznej jest działaniem prawa wstecz, a termin 1 stycznia 2003 r. nie daje organizacjom pozarządowym i dyrektorom domów żadnych szans na stworzenie jakiejkolwiek zastępczej terapii zajęciowej. Wypowiedzi urzędników państwowych, że przepełnione domy pomocy, cierpiące na chroniczny brak środków nawet na podstawowe nawet potrzeby, stworzą po raz kolejny nową formę terapii świadczy na o absolutnym oderwaniu władz ministerialnych od rzeczywistości.

Pismo to jest wyrazem protestu na kolejne zmiany, które władza państwowa pod przykrywką dostosowania naszego prawa do standardów europejskich chce zafundować osobom niepełnosprawnym. W rzeczywistości zmiany te tylko oddalają nas do standardów Unii Europejskiej, w której mieszkaniec domu pomocy społecznej ma możliwość korzystania na równi z każdym członkiem społeczeństwa ze wszelkich i nieograniczonych form pomocy i rehabilitacji.

Szanowni Państwo Parlamentarzyści ! W odczuciu odpowiedzialność za osoby niepełnosprawne, które będąc osobami znacznie upośledzonymi umysłowo same nie mogą się bronić, apelujemy od odrzucenie w głosowaniu wspomnianego zapisu w całości.

Nasza determinacja jest ogromna, dlatego też, gdyby nasz apel nie znalazł zrozumienia, będziemy rozsyłać to pismo do największych organizacji pozarządowych, zajmujących się osobami niepełnosprawnymi na terenie Unii Europejskiej, wzywając je do braterskiej solidarności z nami i do nagłośnienia tej sprawy w mediach Unii Europejskiej.

Dyrektorzy i Kierownicy

Warsztatów Terapii Zajęciowej Fundacji „Arka” w Śledziejowicach i Wieliczce

Warsztatów Terapii Zajęciowej i Domu Pomocy Społecznej w Zebrzydowicach

Warsztatów Terapii Zajęciowej i Domu Pomocy Społecznej w Harbutowicach

Warsztatów Terapii Zajęciowej i Schroniska dla Niepełnosprawnych Fundacji im. Brata Alberta w Radwanowicach

Warsztatów Terapii Zajęciowej i Domu Pomocy Społecznej w Krakowie, ul. Łanowej 41

Warsztatów Terapii Zajęciowej w Chełmku

Warsztatów Terapii Zajęciowej i Domu Pomocy Społecznej w Borowej Wsi-Mikołowie

Warsztatów Terapii Zajęciowej i Domu Pomocy Społecznej w Gnojnie k. Buska Zdroju.

Warsztatów Terapii Zajęciowej i Domu Pomocy Społecznej w Zgórsku k. Kielc

Warsztatów Terapii Zajęciowej w Krakowie, ul. Królowej Jadwigi