Siłaczka z "Home of Peace"

Jednym z najważniejszych darów, które możemy otrzymać, jest odnalezienie swojego miejsca w życiu i swojego powołania

Czy po przybyciu do Jerozolimy, wiele lat temu, bo w 1961 r., s. Rafała Włodarczak, elżbietanka, domyślała się, że to już misja na całe życie? Już od 50 lat bowiem związana jest z „Domem Pokoju” dla dzieci — ofiar toczącego się od dziesięcioleci konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Placówka ta powstała dokładnie 8 grudnia 1967 r. jako „Home of Peace” na Górze Oliwnej w Jerozolimie.

Niezwykłe powołanie

Często wspominam s. Rafałę, jak w ciężkich gumiakach na nogach nosiła na własnych plecach materiały budowlane i ciężkie stalowe elementy, aby zbudować dom dla swoich podopiecznych. To jedna z wielu historii pracy i zmagań zakonnicy, która chciała stworzyć normalne warunki życia dla wojennych sierot. A także dla arabskich chrześcijan w Ziemi Świętej. Pomimo wielu trudności udało jej się wybudować dwa sierocińce: w Jerozolimie i Betlejem.

Ta niezwykła historia zaczęła się w chwili, gdy po izraelsko-palestyńskiej „wojnie sześciodniowej” wiele dzieci zostało sierotami. — Pozostawione same sobie mieszkały dosłownie na ulicy, często przy śmietnikach, a nawet na cmentarzach — wspomina s. Rafała. — Żywiły się przede wszystkim resztkami żywności znalezionymi na śmietniskach. To straszne, ale tak było... Niektóre z nich były pozornie w lepszej sytuacji — miały jedzenie w zamian za pracę. Ale to były ciężkie prace, ponad ich dziecięce, wątłe siły. Można powiedzieć, że były niesprawiedliwie wykorzystywane.

Postanowiłyśmy z siostrami przygarnąć je i stworzyć dla nich dom — kontynuuje siostra. Wraz z s. Imeldą Płotką zaczęła „zbierać” osierocone dzieci z ulicy, dosłownie z różnych zakamarków. Na początku ich domem było kilka wynajętych pokoi, dzięki wsparciu jezuity o. Ludwika Semkowskiego (pracował m.in. w Radiu Watykańskim). Aby zdobyć jedzenie dla podopiecznych, siostry grały na gitarze i śpiewały polskie piosenki. Co ciekawe, zawsze udawało im się zebrać potrzebne pieniądze. A s. Rafała do dziś żartuje, że gitara, na której grała, nie miała wszystkich strun, więc nie jest pewna, czy darczyńcom bardziej zależało na sierotach, czy na tym, by ona przestała grać...

Z krzyżem przez wojenne zasieki

Kiedy w marcu 2000 r. do Ziemi Świętej udał się Jan Paweł II, spotkał się w patriarchacie Jerozolimy m.in. z elżbietankami, z s. Rafałą i wychowankami „Home of Peace”. Krótko po tym wydarzeniu Ariel Szaron w prowokacyjny sposób wszedł na teren dawnej świątyni jerozolimskiej (na którym znajduje się słynny meczet Al-Aksa), co zapoczątkowało falę rozruchów w Ziemi Świętej. W odwecie izraelskie wojsko otoczyło kordonem Betlejem. Nikt nie mógł wejść do miasta ani z niego wyjść. Niestety, wcześniej siostry zawiozły kilkoro dzieci do ich rodzin w Betlejem; do sierocińca przygarniane są również dzieci z rodzin niepełnych i biednych. Nikt nie mógł przewidzieć, że sytuacja stanie się niebezpieczna. Po kilku dniach zadzwoniła jedna z matek dzieci i błagała, aby zakonnice zabrały je z powrotem, bo w Betlejem nie ma już co jeść. S. Rafała i s. Kryspina (wtedy już ponad 70-letnie!) wyruszyły pieszo z Jerozolimy do Betlejem. W ręku niosły tylko krzyż i watykańską flagę. — W tym samym czasie trwała manifestacja przeciwko blokadzie Betlejem. Dziennikarze na nasz widok zaczęli pytać, po co pchamy się do oblężonego miasta, mówili, że przecież nikt nas tam nie wpuści, a jeszcze możemy oberwać — wspomina s. Rafała.

Kiedy z s. Kryspiną przedarły się do kordonu wojska, naprzeciw im wybiegł żołnierz z gotowym do wystrzału karabinem. — Krzyczał i rozkazał nam zawracać. Tłumaczyłyśmy, że idziemy do Betlejem na pomoc głodnym dzieciom. Nasze negocjacje jednak na nic się zdały, więc poprosiłam o rozmowę z przełożonym żołnierza, ale niestety on też był nieustępliwy — kontynuuje siostra. Zdenerwowana, a raczej zdesperowana zapytała, czy rozmawiał ze swoimi dziadkami o obozach koncentracyjnych i dzieciach, którym nikt nie pomógł w czasie wojny. — Na te słowa oficer zbladł i pozwolił nam przejść — opowiada s. Rafała. — Dodał, że mamy tylko dwie godziny. Na szczęście wystarczyło czasu, aby odnaleźć dzieci i bezpiecznie wrócić do domu w Jerozolimie.

„Home of Peace” za murami w Betlejem

S. Rafale razem ze współsiostrami i przy pomocy wielu życzliwych osób z całego świata, zwłaszcza Polonii, udało się dokonać po raz drugi niemożliwego — zbudować kilka lat temu drugi sierociniec, w Betlejem. Tym razem blisko otaczającego miasto separacyjnego muru, posępnie „stojącego” w pobliżu placówki. To miejsce — „Dom Pokoju” — okazało się oazą w udręczonym i izolowanym mieście narodzin Jezusa.

— „Home of Peace” — sierociniec w Jerozolimie istnieje dokładnie 50 lat — mówi s. Rafała. — Przez te wszystkie lata uczyłyśmy dzieci tego, co najważniejsze, czyli aby potrafiły wybaczać i kochać. Pomimo wszystko... Wielu naszych wychowanków skończyło studia i znalazło dobrą pracę. Część założyła rodziny. Mam nadzieję, że wniosą w życie spotkanych ludzi dużo światła, nie tylko w swoich rodzinach, ale też w pracy czy nawet w życiu publicznym — raduje się siostra.

Zaszczytne wyróżnienie

W pełni doceniając bohaterskie życie i pracę Heleny Józefy Włodarczak, czyli s. Rafały, prezydent RP Andrzej Duda uhonorował ją Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi w niesieniu pomocy osobom potrzebującym”. Ale Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski to niejedyne odznaczenie, którym s. Rafała została uhonorowana za wieloletnią pracę misyjną na Bliskim Wschodzie. Tego samego dnia — 28 czerwca br. z rąk przewodniczącego KEP abp. Stanisława Gądeckiego bohaterska siostra otrzymała Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice, przyznany przez samego papieża Franciszka. W czasie uroczystości powiedziała, że otrzymane odznaczenie jest zachętą do życia według wartości ewangelicznych, ale też patriotycznych. A zapytana o dalsze plany wyraziła swoje największe marzenie: nadzieję na powrót do Ziemi Świętej. — Trzeba się modlić, żeby przełożeni jeszcze mnie tam posłali, bo ja wciąż jestem pełna zapału! — powiedziała licząca sobie 86 „wiosenek” niezwykła zakonnica. W odpowiedzi na pytanie dziennikarza o tak zaszczytne wyróżnienia charyzmatyczna s. Rafała, znana z wyrazistego charakteru i temperamentu, uśmiechnęła się i powiedziała: — Dobrze, że to krzyże, bo mogę je nosić na habicie.

Dzieło s. Rafały z wielkim oddaniem kontynuują siostry elżbietanki. W Jerozolimie pieczę nad sierocińcem „Dom Pokoju” na Górze Oliwnej sprawuje s. Benigna Okupniak, a w Betlejem „za murami” — s. Szczepana Hrehorowicz, które razem ze współsiostrami ofiarowują podopiecznym to, co najważniejsze dla każdego dziecka: miłość, poczucie bezpieczeństwa i wymarzony, rodzinny dom.

Warto w tym miejscu wspomnieć, jak pomoc dla dzieła i dzieci z „Home of Peace” otworzyła i poruszyła serca wielu, wielu ludzi na całym świecie. Jednym z nowszych projektów jest „Opalenica dla Betlejem” (http://www.archpoznan.pl/content/view/4515/107/). 22 października br. w Opalenickiej Auli Kulturalno-Rozrywkowej (ul. Zamkowa 3a) odbędzie się w ramach cyklu „Ludzie Ziemi Świętej” spotkanie z s. Rafałą Włodarczak.

Iwona Flisikowska, Dziennikarka, współpracuje z Aleteia.pl i Catholic Journalists Association. Z zamiłowania fotograf, autorka wystawy zdjęć, m.in. „Dzieci z Betlejem” i „Shalom Salam, Pokój w oczach dziecka”.

opr. mg/mg