Czytamy Ewangelię ... Mateusza (materiały pomocnicze)

Zgromadzeni na Łamaniu Chleba zanieśmy do Chrystusa Zmartwychwstałego ufne wołania:

1. Módlmy się za. Kościół powszechny, aby z mocą ukazywał Chrystusa zmartwychwstałego i uwielbionego.

Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Panie

2. Módlmy się za pasterzy Kościoła, aby ze swą posługą zawsze byli blisko najuboższych.
3. Módlmy się za naszą parafię, aby wszyscy jak najczęściej sięgali po Ewangelię.
4. Módlmy się za ludzi nie rozumiejących Eucharystii, aby doświadczyli na niej żywej obecności Jezusa.
5. Módlmy się w intencji sprawowanej Eucharystii ...
6. Módlmy się za nas samych byśmy na kartach Ewangelii rozpoznawali osobę Chrystusa.

Propozycja do ogłoszeń parafialnych:

W odpowiedzi na List Ks. Biskupa podjęliśmy zadanie przeczytania czterech ewangelii w ciągu bieżącego roku. Od kwietnia do czerwca jesteśmy zaproszeni do lektury Ewangelii wg św. Mateusza. Niech to będzie naszym zadaniem, ale i radością, by na nowo odkrywać osobę Chrystusa.

Zachęcamy do sięgnięcia po Słowo Boże.

EWANGELIA WG ŚW. MATEUSZA

SPOTKANIE W GRUPACH

Temat: Jezus Mateusza

Wprowadzenie

1. Etapy powstawania ewangelii.
2. Wielkie mowy u Mateusza.

Jezus Mateusza

Jezus jest Chrystusem (Mesjaszem, namaszczonym) wypełniającym zapowiedzi Proroków.

1. Syn Izraela — Syn Abrahama (wiara), Syn Dawida (władza) — obiecany król,
2. Syn Człowieczy — Zbawiciel całego rodzaju ludzkiego (Iz 53),
3. Syn Boży — Emmanuel, Bóg z nami, Syn Maryi (Boża rodzicielka)

Należy uczestnikom podać sygnatury starotestamentalnych zapowiedzi i polecić, aby odnaleźli ich wypełnienie u Mateusza.

Zapowiedzi do punktu 1 i 3 podać — NA PODSTAWIE ART. KS MALINY

Konkluzja: W Jezusie wypełniają się wszystkie Boże obietnice.

Aktualność obietnic + wierność Boga = doświadczenie działania Boga w codziennym życiu.

I my możemy stawać się uczestnikami Bożej historii zbawienia.

Potrzeba więc z naszej strony wiary (wzór w Abrahamie) jako odpowiedzi na Boże obietnice oraz oczekiwania na modlitwie wypełnienia słów Boga.

MODLITWA

Propozycje tekstów do Gazetki parafialnej.

EWANGELIA WG ŚW. MATEUSZA

Każda z czterech Ewangelii akcentuje inny aspekt misji Jezusa. Mateusz, pisząc dla swoich rodaków, Żydów, widzi w Jezusie przede wszystkim długo oczekiwanego Mesjasza, Chrystusa zapowiedzianego w Starym Testamencie. Wielu Żydów oczekiwało politycznego przywódcy, który wyzwoli ich spod rzymskiej dominacji. Mateusz więc skrupulatnie zapisuje to, co Jezus powiedział o swoim królestwie niebieskim. Przekazuje nam wiele nauk Jezusa, które grupuje w pięć większych części, przeplatanych fragmentami narracyjnymi. Jedną z nich stanowi słynne Kazanie na Górze. Ewangelia Mateusza, bardziej niż inne, jest ogniwem między Starym a Nowym Testamentem, Izraelem a powszechnym Kościołem ludu Bożego.

Ewangelia nie podaje imienia autora, ale od początku przypisywano ją Mateuszowi, apostołowi i byłemu poborcy podatkowemu. Nie wiemy o nim wiele. Ponadto nie wiemy, gdzie i kiedy Ewangelia została napisana, oprócz tego, że powstała między rokiem 60 a 80. W znacznej części jej treść jest prawie identyczna z treścią Ewangelii Marka, dla której źródłem informacji był Piotr. Większość egzegetów jest dzisiaj przekonana, że Mateusz opierał się na Marku, co oznaczałoby, iż ostatecznej redakcji dokonał „Mateusz”, uczeń Mateusza. (Choć nie brak zwolenników długoletniej tradycji utrzymującej, że Mateusz był pisany pierwszy — być może po hebrajsku!).

STRUKTURA MATEUSZA

Prolog. Przedstawienie tajemnicy Jezusa (1-2)

Część I. JEZUS GŁOSI WSZYSTKIM KRÓLESTWO BOŻE I PRZYGOTOWUJE KOŚCIÓŁ (3-16).

Część II. JEZUS PRZYGOTOWUJE KOŚCIÓŁ DO JEGO ROLI W KRÓLESTWIE BOŹYM (17-28).

Kilka cech charakterystycznych dla Mateusza

Mt jest nauczycielem. Zebrał słowa Jezusa w pięć wielkich mów, zapewne po to, by ukazać Go jako nowego Mojżesza. Podkreśla konieczność rozumienia, a nie tylko słuchania słowa (13,19-23). Skraca opowieści o cudach, często pozostawiajac tylko dwóch aktorów: Jezusa i osobę zainteresowana; w ten sposób opowiadanie traci coś ze swej barwności, staje się za to bardziej pouczające.

Jest on uczonym w Piśmie, dobrze obeznanym z żydowskimi metodami interpretacji Biblii, umiejącym wydobywać ze swego skarbca rzeczy nowe i stare (13,52).

W Jezusie z Nazaretu jego chrześcijańska wiara pozwala mu widzieć Pana uwielbionego. Od samego początku i często także później ogłasza Go Synem Bożym, którego majestatu i władzy nie można nie dostrzegać.

Jego Ewangelia rozgrywa się cala w atmosferze liturgii: poprzez uczniów, chodzących za Jezusem po drygach Palestyny, ukazują się nam uczniowie oddający cześć Panu w gminach chrześcijańskich.

Punktem ciężkości tej Ewangelii jest Królestwo Boże i pierwsza próba jego realizacji w Kościele. Nazwano ja Ewangelią Kościelną i wywarta też wielki wpływ na zachodnie chrześcijaństwo.

Pascha i Ostatnia Wieczerza

Uczta paschalna przebiega według ustalonego wzoru w każdej rodzinie żydowskiej. Rozpoczyna ją modlitwa - pobłogosławienie kielicha (pierwszy z czterech kielichów wina krążących wokół stołu podczas ceremonii). Następnie każdy z uczestników bierze porcję ziół i macza je w solonej wodzie (zob. Mt 26,23). Ojciec rodziny bierze jeden z trzech kawałków niekwaszonego chleba, łamie i część odkłada na bok. Później, na pytanie najmłodszego członka rodziny, ojciec opowiada historię pierwszej Paschy, po czym wszyscy śpiewają Psalmy 113 i 114. Napełnia się drugi kielich (zob. Łk 22,17), który krąży wokół stołu.

Przed właściwą ucztą wszyscy obmywają ręce (prawdopodobnie w tym momencie Jezus obmył uczniom nogi, J 13,4-12), odmawiają modlitwę dziękczynną, łamią się chlebem. Rozdziela się gorzkie zioła maczane w sosie (wtedy właśnie Jezus podał kawałek chleba Judaszowi, J 13,26). Punktem kulminacyjnym ceremonii jest uroczyste spożywanie pieczonego barana.

Właśnie po tej czynności Jezus ustanowił Eucharystię, Wieczerzę Pańską, łamiąc chleb odłożony wcześniej i podając uczniom trzeci kielich wina, „kielich błogosławieństwa".

Uczta kończy się odśpiewaniem pozostałej części „Hallelu" (Ps 115-118) i „Wielkiego Hallelu" (Ps 136). Hymny, o których wspomina Mt 26,30, to prawdopodobnie te właśnie psalmy. W tym momencie wypijano też ostatni kielich wina.

Ustanowienie Eucharystii przy wieczerzy święta Paschy wskazuje na jej znaczenie. Jezus identyfikuje się z barankiem paschalnym, ofiarowanym na odkupienie grzechów ludzi. Wino mówi o Jego śmierci i o nowym przymierzu, jakie zawiera za cenę swojej krwi, jednając nas z Bogiem. Aż do ponownego przyjścia Jezusa musimy pamiętać to, co On uczynił dla nas.

opr. mg/mg