II Festiwal Barokowych Smyczków i Strun - wykonawcy

II Festiwal BAROKOWYCH SMYCZKÓW I STRUN, Poznań 22 września — 01 października 2006

Szymon Małecki

Biogramy wykonawców

Dyrekcja Festiwalu: Cezary Zych (0603 858 882)
Kierownictwo muzyczne: Ewa i Aureliusz Golińscy (0603 858 404)
Szef Biura Festiwalu: Dorota Puszkiel (0603 858 909)
Patronat honorowy:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego

W tym roku zaprosiliśmy

Accademia Strumentale Italiana

Zespół powstały w roku 1981 w Weronie. Jej założycielami byli Patrizia Marisaldi i Alberto Rasi z intencją przywołania atmosfery słynnej starożytnej akademii. Repertuar zespołu kncentrował się wokół muzyki wokalnej i instrumentalnej renesansu i baroku. Zespół działa w różnych składach od tria po małą orkiestrę kamerlną i w czasie swej ponad dwudziestoletniej historii wystąpił na wielu europejskich i amerykańskich festiwalach muzyki dawnej. Członkowie zespołu pojawiają się regularnie w składach tak słynnych formacji jak Amsterdamska Orkiestra Barokowa, Hesperion XXI, La Reverdie, Il Concerto Palatino, L'Europa Galante, Suonatori della Gioiosa Marca. Accademia Strumentale Italiana współpracowała przez wiele lat z Radiem i Telewizją Szwajcarii Romańskiej w Lugano (Rete 2), a od 1993 roku nagrywała dla włoskiej wytwórni Stradivarius i szwajcarskiej DIVOX. Od roku 1991 kierownictwo muzyczne zespołu sprawuje Alberto Rasi, a jego skłąd opiera się na consorcie viol da gamba i lutni, do których dołączają w miarę potrzeb śpiewacy i inni instrumentaliści. Nagrania Accademii uzyskały wiele międzynarodowych wyróżnień. Szczególnym uznaniem krytyków i publiczności cieszyły się płyty zrealizowane przy udziale Roberty Invernizzi. Właśnie z nią Accademia Strumentale Italiana pojawiła się w Polsce w ramach festiwalu Muzyka dawna — persona grata.

Alberto Rasi

Urodził się w mieście Romea i Julii, gdzie mieszka do dziś. Należy do pierwszego pokolenia włoskich muzyków, którzy poświęcili się wykonawstwu stylowemu. Uczył się gry na violi i violone w bazylejskiej Schola Cantorum pod kierunkiem Jordi Savalla oraz w Konserwatorium w Genewie pod kierunkiem Arianne Maurette. Od roku 1978 jego nazwisko pojawia się w składach europejskich zespołów muzyki dawnej - Amsterdam Baroque Orchestra, Sonatori de la Gioiosa Marca, Hesperion XX, Clemencic Consort, Hannover Baroque Ensemble. W 1981 roku założył wraz z żoną, Patrizią Marisaldi, zespół Accademia Strumentale Italiana, z którym koncertował w wielu krajach Europy i z którym dokonał licznych nagrań płytowych. W 1999 roku założył w Weronie orkiestrę Il Tempio Armonico, której jest głównym dyrygentem. Obecnie w Conservatorio di Verona prowadzi klasę violi da gamba.

Alexis Kossenko

Flecista absolutny — gra na wszystkich typach fletów. Jako czternastolatek ukończył konserwatorium na flecie poprzecznym, lecz później w Paryżu i Amsterdamie studiował grę na fletach historycznych - poprzecznych oraz prostych.

Dzięki swej wszechstronności Alexis zapraszany był od początku kariery do współpracy przez orkiestry symfoniczne: Philharmonie der Nationen, Ensemble Orchestral de Paris, Ensemble Orchestral de Basse Normandie, Orchestre de Bretagne, Orchestre d'Auvergne. Występował z orkiestrami romantycznymi: Anima Aeterna, Orchestre Révolutionaire et Romantique; zabiegały o niego zespoły barokowe i klasyczne: Capriccio Stravagante, La Grande Ecurie et la Chambre du Roi, Le Concert d'Astrée, Mozart Akademie. Pracował pod dyrekcją między innymi Tona Koopmana, Roya Goodmana, Johna Eliota Gardinera, Jos van Immerseela, Mścisława Rostropowicza, Josa van Veldhovena, Emmanuelle Haime, Fabio Biondiego. Brał udział w nagraniu kilkudziesięciu płyt, w tym jako solista niezwykle trudnego koncertu fletowego Carla Nielsena. Od kilku lat stoi na czele dwóch zespołów muzyki dawnej: La Bergamasca i Les Musiciens de Monsieur Croche. Z Arte dei Suonatori współpracuje od roku 2000 i nagrał z nami płytę z koncertami fletowymi C.Ph.E. Bacha. Kolejne nagrania tuż po festiwalu.

Aline Zylberajch

Po ukończeniu konserwatorium w Paryżu kontunuowała nauke gry na klawesynie u Tona Koopmana w Amsterdamie i w Bostonie u Johna Gibbonsa. Grywała z wieloma orkiestrami, zespołami kameralnymi, solistami, opanowując wszystkie możliwe formy muzyczne od oratorium, francuskiej opery, po solowe pieśni, muzykę kameralną i solową. Brała udział w nagraniu około 50 płyt, a wśród jej ostatnich dokonań znalazły się dwie płyty - Frobergera i François Couperina „Portrait de l'Amour” - nagranie to zostało jednomyślnie docenione przez krytykę (Diapason d'or, 10 de Répertoire, Choc du Monde de la Musique, Recommandé par Classica, Gramophone, Early Music Review) oraz sonaty Domenico Scarlattiego zarejestrowane na pianoforte Cristoforiego, którym przyznano Diapason d'Or.

Aktualnie Aline Zylberajch uczy gry na klawesynie w Conservatoire National de Région de Strasbourg. Zapraszana jest też do udziału w mistrzowskich kursach we Francji, Hiszpani, Polsce, USA, Chorwacji, Meksyku, Japonii. Od trzech lat regularnie współpracuje z orkiestrą Arte dei Suonatori.

Allan Rasmussen

W Kopenhadze w protestanckim Frederiksberg Kirke usłyszeć można w czasie nabożeństw grę jednego z ciekawszych organistów i klawesynistów europejskich, Allana Rasmussena. Nim jednak został organistą i dyrektorem do spraw muzycznych tego kościoła, studiował w Królewskiej Akademii Muzycznej w Kopenhadze. Jako solista występował, między innymi, z Concerto Copenhagen, Collegium Musicum, Helsingborg Symphony Orchestra oraz Tivoli Symphony Orchestra. W roku 1999 otrzymał nagrodę doroczna Duńskiej Krytyki Muzycznej. Od roku 2002 należy do żelaznego składu Arte dei Suonatori, występując na naszych festiwalach w roli solisty oraz w grupie basso continuo.

Wraz z przyjaciółmi założył kwartet Baroque Fever, z którym występował na wielu europejskich festiwalach.

Anneke Veenhoff

Ukończyła fortepian i dyrygenturę chóralną w Konserwtorium w Groningen. Następnie studiowała w Konserwatorium im. Rimskiego Korsakowa w Petersburgu i w Królewskim Konserwatorium w Hadze, koncentrując się już na klasycznym i wczesnoromantycznym repertuarze wykonywanym na historycznych instrumentach. Artystka występowała na wielu koncertach w Holandii i poza jej granicami jako solistka jak i członkini zespołów. Jako solistka zadebiutowała w 2002 roku w głównej sali Concertgebouw, gdzie w Koncertach Fortepianowych C.P.E. Bacha, akompaniowała jej New Dutch Academy pod batutą Simona Murphy'ego. W 2003 roku z Kwartetem André występowała na Holenderskim Festiwalu Muzyki Dawnej w Utrechcie, a z sopranistką, Marią Skibą, wykonywała w Polsce Winterreise Schuberta. Razem ze skrzypaczką Alidą Schat, Anneke koncertowała na Prinsengracht Festival w Amsterdamie, a w jubileuszowym roku Mozarta wystąpiła z recitalem we Frits Philips Music Centre w Eindhoven i w Diligentii w Hadze. Wiele jej koncertów tranmitowało radio, zaś jej nazwisko pojawiło się też na dwupłytowym albumie «Oranje en de Muziek». Jest członkiem Opery Barokowej w Amsterdamie, lecz równolegle z pianistycznym powołaniem Anneke pracuje jako dyrygent chóru i orkiestry Sempre Crescendo w Leiden oraz Dissonant w Amsterdamie.

Bas van Hengel

Studiował w Sweelinck Conservatorium w Amsterdamie u Dymitra Ferschtmana i Maartena Mosterta. Kontynuował studia w grze na wiolonczeli barokowej u Woutera Möllera. Uczestniczył w wielu kursach mistrzowskich wiolonczelowych oraz poświęconych muzyce kameralnej i dawnej, prowadzonych przez Colina Carra, Williama Pleetha, Orpheus Quartett, Bartholda Kuijkena, Lucy van Dael Jaapa ter Lindena. Bas gra w wielu orkiestrach barokowych w Holandii, Belgii, Niemczech i Polsce, prócz Arte dei Suonatori to Concerto d'Amsterdam, Orchestra van Wassenaer, Musica ad Rhenum, Netherlands Bach Orchestra, Anima Eterna , Das Kleine Konzert, La Stravaganza Köln i Le Parlement de Musique. Jest współzałożycielem kameralnego zespołu La Clementina złożonego z klasycznych istrumentów smyczkowych oraz zespołu barokowego Ensemble Phoebus Amsterdam. Prócz tego jest członkiem The Northern Consort w Groningen. W 1999 roku zdobył nagrodę w kategorii kameralnej wraz z Kwartetem André oraz solowej na Konkursie Musica Antiqua, stanowiącym część Flanders Festival w Brugii. Przyznano mu także trzecią nagrodę i nagrodę publiczności na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej Van Wassenaara w Hadze w 2002 roku.

Claudia Pasetto

Jest absolwentką Konserwatorium w Weronie, gdzie uczyłs się pod kierunkiem Nanneke Schaap, Paolo Pandolfo i Alberto Rasiego. Brała udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Lorenza Duftschmida i Jordi Savalla.

Współpracuje z wieloma znanymi zespołami, między innymi z La Reverdie, Armonico Tributo, Clemencic Consort, Capella Artemisia, Mala Punica, Accentus i oczywiście Accademia Strumentale Italiana. Nagrywa dla Radia i Telewizji Szwajcarii Romańskiej (Rete 2) oraz dla wytwórni Arcana, Tactus, Stradivarius, Naxos, Erato. Koncertuje na całym świecie, a oprócz tego uczy gry na swoim instrumencie w Konserwatorium G. Steffani w Castelfranco Veneto

Nicole van Bruggen-Harris

Po ukończeniu klasy klarnetu w New South Wales Conservatorium w Sydney rozpoczęła studia podyplomowe w zakresie klarnetu klasycznego oraz gry na instrumentach historycznych u Erica Hoepricha w Królewskim Konserwatorium w Hadze, które ukończyła w 1997 roku. Specjalizuje się w grze na historycznym klarnecie, basset hornie i szałamaji. Jest założycielem Kwartetu André, kameralnego zespołu specjalizującego się w wykonawstwie osiemnastowiecznej muzyki z udziałem klarnetu. Z zespołem tym zdobyła nagrodę na konkursie Flanders Festival w Brugii w 1999 roku. Kwartet André uczestniczył też w wielu ważnych koncertach i festiwalach - Network Series Holenderskiego Towarzystwa Muzyki Dawnej, na festiwalach w Barcelonie, Utrechcie, występowała również w Muzeum Instrumentów w Brukseli. Równolegle Nicole współpracuje z wieloma zespołami kameralnymi i orkiestrami grającymi na historycznych instrumentach. Ostatnie koncerty to występ w Ermitażu na Petersburskim Festiwalu Muzyki Dawnej oraz wykonanie solowej partii Koncertu klarnetowego Johanna Stamitza z towarzyszeniem The New Dutch Academy w De Doelen w Rotterdamie.

Trio Van Bruggen - Van Hengel - Veenhoff to specjaliści w dziedzinie muzyki dawnej i historycznej praktyki wykonawczej, którzy przywracają do życia zapomniany repertuaru z przełomu XVIII i XIX wieku przeznaczony na klasyczny klarnet, wiolonczelę i fortepiano. Pasja badawcza muzyków sprawiła, że światło dzienne ujrzało wiele mistrzowskich dzieł. Odkryli na przykład znakomite trio holenderskiego kompozytora Ruppe'go i kilka dzieł Antona Eberla, który za życia należał do wiodących kompozytorów europejskich i porównywano go często z Beethovenem.

Wkrótce po założeniu tria, w 2001 roku, zespół uhonorowany został trzema nagrodami na Międzynarodowym Konkursie Van Vassenaera. Muzycy występowali z powodzeniem zarówno w Holandii na Festiwalu Muzyki Dawnej w Utrechcie i na Festivalu Prinsengracht w Amsterdamie, jak w innych państwach europejskich.

Trio dokonało wielu nagrań dla radia holenderskiego i BBC, a niedawno nagrało swą pierwszą płytę dla wytwórni Ramee z Grande Sonata Antona Eberla,.

Oprócz wspólnej pracy w zespole członkowie zespołu działają również jako soliści i wykonywali koncerty z towarzyszeniem New Dutch Academy i Orchestra Van Wassenaer w amsterdamskim Concertgebouw, Vredenburg w Utrechcie i De Doelen w Rotterdamie.

Bas van Hengel otrzymał nagrodę za solową grę na wiolonczeli konkursie przy Festiwalu Muzyki Dawnej Musica Antiqua w Brugii w 1999 roku, a razem z Nicole van Bruggen i Kwartetem André był laureatem nagrody w kategorii muzyki kameralnej.

Gospodarz festiwalu — orkiestra Arte dei Suonatori

Należy dzisiaj do czołówki polskich orkiestr grających na instrumentach dawnych i jest wśród polskich zespołów barokowych formacją koncertującą najczęściej i najregularniej. Dzięki systematycznej, intensywnej pracy oraz dzięki artystycznym kontaktom z najwybitniejszymi muzykami europejskimi, amerykańskimi i japońskimi orkiestra wypracowała swój własny, indywidualny styl wykonawczy, charakteryzujący się pięknym brzmieniem, żywiołową, a jednocześnie głęboką ekspresją oraz łatwością w przyswajaniu sobie różnych muzycznych stylów i idiomów estetycznych. W zgodnej opinii krytyków oraz publiczności orkiestra Arte dei Suonatori jest jednym z najciekawszych zjawisk na europejskiej scenie muzyki dawnej ostatnich lat. Wydane przez zespół płyty spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem międzynarodowej krytyki muzycznej i licznymi wyróżnieniami prasy muzycznej (Diapason d'Or, Gramophone Editor's Choice, Choc du Monde de la Musique, Luister 10, 10 de Repertoire, Classics Today, Classic CD). Przed miesiącem ukazała się płyta nagrana dla francuskiej wytwórni Alpha, a we wrześniu pojawi się nowe nagranie dokonane dla BIS Records. Orkiestra Arte dei Suonatori jest inicjatorem i głównym bohaterem festiwali „Muzyka dawna — persona grata”, „Muzyka w Raju” (Paradyż), „Festiwal Trzech Baroków” (Wrocław), „Festiwal Barokowych Smyczków i Strun” (Poznań), Festiwal Haendlowski (Toruń). Za swoją działalność otrzymała „Medale Młodej Sztuki” oraz nagrodę TVP Kultura. Nominowana była do nagrody kulturalnej „Pegaza” oraz kilkukrotnie do „Paszportów” tygodnika „Polityka”. W czerwcu tego roku orkiestra otrzymała Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania. Kapituła przyznała ją orkiestrze: za wybitne osiągnięcia artystyczne i uczynienie Poznania europejskim centrum muzyki dawnej. Wśród solistów i dyrygentów, z którymi orkiestra współpracowała są między innymi: Paul Goodwin, Micaela Comberti, Mark Caudle, Hidemi Suzuki, Rachel Brown, Sirkka-Liisa Kaakinen, Gabriele Cassone, Eduardo López Banzo, Davitt Moroney, Hille Perl, Veronika Skuplik, Alice Piérot, Alberto Rasi, Roberta Invernizzi, Monique Zanetti, Nele Gramss, Matthew White, Olga Pasiecznik, Alexis Kossenko, Dan Laurin, Barthold Kuijken, Ryo Terakado, Reinhard Goebel, Salomé Haller, Robert Hill, Maria Keohane, Allan Rasmussen, Kati Debretzeni, Bolette Roed, Aline Zylberajch i Rachel Podger.

opr. mg/mg