Biskupi polscy z wizytą "ad limina apostolorum"

Zrozumienie sensu wizyty ad limina wymaga wcześniejszego wyjaśnienia właściwego obrazu władzy w Kościele. Pomimo tego, że jest ona rozumiana hierarchicznie, nie jest to hierarchia na sposób wojskowy, gdzie papież byłby widziany jako szef armii, a kongregacje watykańskie jako jego sztab. W rzeczywistości, podstawową strukturą Kościoła jest diecezja, w której biskup ma «całą władzę zwyczajną, własną i bezpośrednią» (Sobór Watykański II, Dekret Christus Dominus, 8). «Jedność Kościoła zakorzeniona jest w jedności Episkopatu, który, aby być jednym, potrzebuje Głowy Kolegium. Analogicznie Kościół, aby być jednym, wymaga jednego Kościoła jako Głowy Kościołów: Kościoła rzymskiego, którego biskup, Następca Piotra, jest Głową Kolegium. Aby zatem każdy Kościół partykularny - czyli diecezjalny - był w pełni Kościołem, to znaczy lokalną obecnością Kościoła powszechnego z jego wszystkimi istotnymi elementami, a zatem by był ukonstytuowany na obraz Kościoła powszechnego, musi w nim być obecny, jako element właściwy, najwyższy autorytet Kościoła (...). Prymat Biskupa Rzymu i Kolegium biskupów są elementami właściwymi Kościoła powszechnego. (...) Istnienie posługi Następcy Piotra wewnątrz każdego Kościoła partykularnego jest koniecznym wyrazem tego podstawowego wzajemnego przenikania się Kościoła powszechnego i Kościoła partykularnego» (List Communionis notio, 13).

«Przejawem i zarazem środkiem komunii pomiędzy biskupami a Katedrą Piotrową są wizyty ad limina Apostolorum. Wyróżnia się w istocie trzy główne punkty takiego wydarzenia, z których każdy posiada własne znaczenie. Przede wszystkim jest to pielgrzymka do grobów książąt apostołów Piotra i Pawła, która wskazuje na odniesienie do jedynej wiary, o której zaświadczyli w Rzymie swoim męczeństwem (...) Moment ten wiąże się ze spotkaniem z Następcą Piotra (...) To, co wówczas ma miejsce, nie jest zwykłym wzajemnym przekazaniem informacji, lecz przede wszystkim potwierdzeniem i umocnieniem kolegialności w ciele Kościoła, z której wynika jedność w różnorodności. (...) Trzeci aspekt wizyt ad limina stanowi spotkanie z odpowiedzialnymi za dykasteria Kurii Rzymskiej. Rozmawiając z nimi biskupi mają bezpośredni dostęp do spraw, które leżą w gestii poszczególnych dykasterii, w ten sposób wprowadzeni są w kwestie objęte wspólną troską pasterską.» (Pastores gregis, 57)

Wizyta z 2005 r.

Przemówienia do poszczególnych grup biskupów:

Wizyta z 1998 r.

opr. mg/mg