Ofiara doskonała

Temat: Ofiara doskonała

List do Hebrajczyków w sposób niezwykle dokładny i oczywisty tłumaczy różnicę pomiędzy ofiarami składanymi na podstawie Prawa Mojżeszowego w czasach Starego Testamentu, a ofiarą Jezusa Chrystusa. Otóż Prawo Mojżeszowe było niejako jedynie wychowawcą ludzkości. Miało pomóc nam ludziom dorosnąć do tego momentu, w którym Bóg spełni swoją obietnicę i sprawi, że bramy raju na nowo zostaną otwarte. Ofiara złożona przez Pana objęła wszystkich ludzi, wszechczasów, pokoleń i kultur. Nie oznacza to jednak tego, co wielu chciałoby wprowadzić w życie jako konsekwencję tychże słów.
Po pierwsze, w żaden sposób nie oznacza, że skoro ofiara Zbawiciela została złożona za wszystkich, to nie ma już możliwości potępienia. Piekło nie zostało zabarykadowane a złe duchy nie stały się na nowo aniołami światłości. Boże prawo, ongiś wypisane na tablicach kamiennych, teraz dodatkowo w ludzkich sercach nie zostało anulowane. Słowem, to że dokonało się zbawienie, nie oznacza, że możemy postępować tak, jak ludzie, którzy bardziej umiłowali ciemność niż światłość. Ofiara doskonała w żaden sposób nie daje nam prawa do grzeszenia, a sam Pan mówi wyraźnie, że ten kto pełni Jego wolę, jest mu tak bliski, jak najbliższa rodzina.
Po drugie, ofiara doskonała nie oznacza, że każda religia jest dobra i prowadzi do Boga. Jeden jest chrzest, jedna wiara, jakie podobają się Temu, Który Sam nam je nadał. Dlatego też słowa dzisiejszej liturgii nie mogą wprowadzać zamętu, ale jedynie winny skłaniać nasze serca do większej miłości Boga.

SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Świadomość, że ten, kto pełni wolę Bożą, jest kimś najbliższym Jezusowi, winna nas niezwykle motywować. Przynaglać do jeszcze większej miłości Boga i bliźniego, zachęcać do życia godnego dzieci Bożych, ale też do dzielenia się z innymi tą radością, że Jezus jest naszym Bogiem bratem.

PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy Jezus jest moim bratem?