Od Abrahama do Zbawiciela

Temat: Od Abrahama do Zbawiciela

Bóg pragnąc ocalenia człowieka zwraca się do nas jak do przyjaciół. Wychodzi naprzeciw słabemu człowiekowi i jak miłosierny Ojciec z przypowieści o Synu Marnotrawnym przyjmuje nas i jedna ze sobą. Kiedy człowiek popadł w grzech, Bóg nie pozostawi nas samymi sobie. Nie tylko obiecał, że zło kiedyś zostanie ostatecznie pokonane, ale zaczął przygotowywać ludzkość na tę chwilę. Przymierza, począwszy od Noego, poprzez Abrahama i Mojżesza miały doprowadzić ostatecznie do tego najważniejszego – dokonanego w ciele i krwi Zbawiciela.
Od wieków zawsze konkretne potrzeby, doświadczenia życiowe i dramaty skłaniały człowieka do wznoszenia wzroku ku niebu i poszukiwaniu pomocy u Boga. Bóg nigdy nie odmawiał. Przymierze z Abrahamem ukazuje jedną z najgłębszych i najbardziej ludzkich potrzeb. Potrzebę posiadania potomstwa. Bóg zawiera z Abrahamem przymierze i obiecuje, że jego potomstwo będzie liczne jak piasek na dnie morza i jak gwiazdy na niebie. Trzeba jednak, aby Abraham i jego potomstwo zachowywali przymierze.
Doskonale wiemy, że słaby i grzeszny człowiek wiele razy łamał i odchodził od przymierzy zawieranych z Bogiem. Bóg mimo to posłał na świat Zbawiciela. Zawarł z nami w Chrystusie Nowe i wieczne przymierze. Dał nam nie tylko obietnicę potomstwa i Ziemię Obiecaną, ale otworzył nam bramy do Nowej Ziemi Obiecanej, która nigdy nie przeminie i powołał nas do szczęścia, które nigdy się nie skończy.

SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Przymierze w Chrystusie dokonało się na Golgocie. Zostaliśmy wyzwoleni z niewoli grzechu i na nowo staliśmy się dziećmi Bożymi. Trzeba nam o tym pamiętać, zwłaszcza, kiedy zwracamy się do Boga ze sprawami o wiele mniejszej wagi. Jesteśmy zaproszeni do wiecznej szczęśliwości z Bogiem. Nie zmarnujmy tego.

PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy pamiętam o powołaniu do świętości?