Wezwani do nawrócenia

Temat: Wezwani do nawrócenia

Od momentu wystąpienia św. Jana Chrzciciela nad Jordanem, poprzez całą działalność publiczną Zbawiciela wezwanie do nawrócenia było integralną częścią przepowiadania. Dążenie do życia według Bożego Prawa było trwałą tendencją uczniów Mistrza z Nazaretu. Oczywiście chrześcijaństwo nie oznacza wyznawania jakiejś filozofii samodoskonalenia, wyzwalania w sobie jakichś tajemniczych mocy czy energii. Wezwanie do nawrócenia jest wezwaniem do życia w świętości życia. Jezus Chrystus jest Światłością Świata. Czy zatem można sobie wyobrazić życie w światłości i postępowanie takie, jakby człowiek umiłował ciemności grzechu?
Jezus daje nam zbawienie. On sam wyzwolił nas z mocy zła i dlatego wezwani jesteśmy do życia w światłości. Ciągle mamy się nawracać. Poprawiać i doskonalić, ale nasz\\e doskonalenie, nasze postępowanie w światłości jest odpowiedzią na miłość Zbawiciela, jest podążaniem za Mistrzem, gdyż uczeń nie może iść inną drogą niż kroczy jego Mistrz. Ten, kto ujrzał Króla Światłości nie może dalej skrywać się w ciemności.
Jezus głosząc konieczność nawrócenia pragnie, abyśmy wydawali owoce godne nauki, za którą poszliśmy. Zbawiciel wyposaża więc swoich uczniów w moc, która w sposób widzialny pokaże co znaczy zostać uwolnionym od niemocy duszy i ciała. Wszak wszystko co istnieje ma zostać odnowione w Chrystusie.

SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
My sami także jesteśmy wezwani do nawrócenie. Choć na świecie wciąż jest wielu, którzy chcieliby wykreślić z nauki Kościoła to wezwanie, my jesteśmy świadomi treści Dobrej Nowiny. Nasze nawrócenie oznacza pójście za Chrystusem. Wyrzeczenie się grzechu i życie w wolności Dzieci Bożych.
PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy świadom jestem konieczności nawrócenia?