Polska porażka „My Voice, My Choice”. Aborterzy bez poparcia

„My Voice, My Choice” to Europejska Inicjatywa Obywatelska. Ma na celu zmianę unijnej polityki w sprawie aborcji. Głównym postulatem inicjatywy jest zapewnienie refundacji zabijania dzieci w krajach Unii Europejskiej, gdzie jest ono legalne, dla kobiet z krajów, gdzie aborcja jest nielegalna lub znacznie ograniczona – jak Polska czy Malta.

Projekt zakładał, że Unia Europejska powinna z pieniędzy budżetowych pokrywać koszty aborcji, ale też przejazdu i ewentualnego zakwaterowania dla kobiet, które wyjeżdżają za granicę, aby zamordować dziecko. Z prawnego punktu widzenia nie chodziło o zmianę krajowego prawa aborcyjnego, lecz o mechanizm finansowy, który omijałby lokalne przepisy o ochronie życia.

Kojarzycie Państwo, że nawet egzotycznym kandydatom na prezydenta udało się nazbierać w kilkanaście tygodni co najmniej 100 tysięcy podpisów pod swoją kandydaturą? To teraz nasze polskojęzyczne feministki, które twierdzą, że mają potężny ruch społeczny za sobą...

Tadam! Zebrały… pic.twitter.com/HN3yVXLnwR

— Kaja Godek 🇵🇱 (@GodekKajaU) April 30, 2025

Inicjatywa była zgłoszona do Komisji Europejskiej w ramach procedury przewidzianej dla Europejskiej Inicjatywy Obywatelskiej (EIO).  Jest to narzędzie pozwalające obywatelom UE wpływać na prawo unijne, jeśli zbiorą co najmniej milion podpisów. Podpisy trzeba zbierać w co najmniej siedmiu państwach członkowskich, przy zachowaniu minimalnych progów dla każdego państwa. Przy czym te progi są bardzo niskie – w naszym kraju nieco ponad 36 tysięcy podpisów.

„Same to ogarniemy” – porażka polskich aborterów

W Polsce kampania promująca inicjatywę odbywała pod hasłem „Same to ogarniemy”. Prowadził ją m.in. Strajk Kobiet Marty Lempart oraz organizacja Studio Wschód, czyli ekoterroryści z Ostatniego Pokolenia. Pomimo całorocznej kampanii i możliwości składania podpisów online, poparcie w Polsce było bardzo niskie i wyniosło jedynie 48 tysięcy głosów.

Dla porównania, ustawy prolife gromadzą zawsze po kilkaset tysięcy podpisów w zaledwie dwa lub trzy miesiące. I to przy znacznie trudniejszej logistyce – zbiórki odbywają się wyłącznie na papierze, bez wsparcia cyfrowych platform. Porażka „My Voice, My Choice” w Polsce pokazuje, że faktyczne poparcie dla aborcji w naszym kraju jest znacznie mniejsze niż się powszechnie uważa.

Wyniki te potwierdzają, że tzw. ruch aborcyjny w Polsce istnieje głównie w przestrzeni medialno-politycznej, a nie społecznej. Elektorat proaborcyjny okazuje się być raczej produktem propagandy niż realną siłą. Gdy przychodzi do konkretnych działań – jak złożenie podpisu – ujawnia się słabość ruchu aborcyjnego.