„Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów”. Są osoby, które poszukują prawdy i z takimi warto i trzeba rozmawiać. Są jednak osoby, które szukają zwady i żadna odpowiedź ich nie usatysfakcjonuje. Gdy próbujemy cierpliwie im coś wyjaśniać, gdy przytaczamy sensowne argumenty, one uciekają się do rozmaitych chwytów erystycznych, wyszukują kolejne problemy. W ten sposób można dyskutować w nieskończoność, nie dochodząc do niczego. Gdy jedna strona traktuje dyskusję jako okazję do udowodnienia swojej racji, nie istnieje żadna przestrzeń na dialog. Chodzi tylko o to, żeby pogrążyć oponenta. I dokładnie z takim zamiarem przyszli do Jezusa saduceusze, nie uznający zmartwychwstania ani żadnych wyższych wartości. Podobną postawę przejawiał król Antioch, dla którego nie istniały żadne wartości poza własnym zyskiem. Gdy perspektywa zysku prysła, gdy rozpadł się jego plan, rozchorował się z żalu. Biedny człowiek!

Kwestia, którą przedstawiają Jezusowi do rozstrzygnięcia, jest wydumana. Zamiast zastanawiać się nad kwestią nieśmiertelności, saduceusze wymyślają „casus”, który rzekomo miałby udowadniać niemożliwość zmartwychwstania. Gdyby podążać tropem ich myśli, można by dojść do wniosku, że w niebie będzie wielożeństwo. Dlatego też Jezus nie daje się wprowadzić na błędny tor myślenia, ale pokazuje rzeczywistość z zupełnie innej strony: tak, jak ją widzi Bóg, a nie tak, jak wyobrażają sobie saduceusze. Życie wieczne, czy też „przyszły świat” nie jest kopią doczesnego. Kto tak myśli, łatwo popadnie w absurdy. To raczej życie doczesne jest bladym odbiciem tego, czego doświadczymy w wieczności.

W doczesności małżeństwo jest ważnym dobrem: dzięki niemu mężczyzna i kobieta dopełniają się wzajemnie pod wieloma względami, są dla siebie wsparciem i pomocą i mogą stać się rodzicami, przekazując dar życia kolejnemu pokoleniu. Czy w wieczności nie będzie relacji między mężczyznami a kobietami? Czy wszyscy będziemy tej samej płci? Tego Jezus nie mówi i nie wynika to z jego słów. Jednak znikną cele, którym służy małżeństwo w życiu doczesnym, stąd i małżeństwo będzie niepotrzebne. Żyjąc przed obliczem Boga, doświadczając Bożej pełni, nie musimy się już „dopełniać", nie musimy zmagać się z trudami życia i nie będą też rodzić się kolejne dzieci. Gdy tak popatrzeć na kwestię postawioną przez saduceuszy, staje się ona bezprzedmiotowa.

Jezus obalając błędne rozumowanie saduceuszów odwołuje się do Słowa Bożego. Mówi, że skoro Bóg nazywany jest „Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”, to nie może być Bogiem umarłych, tak więc musi istnieć zmartwychwstanie i życie wieczne. To ważna lekcja dla nas: zamiast polemizować z cynikami, agnostykami i niewierzącymi, odwołujmy się do Słowa Bożego. Ono ma moc – znacznie większą niż nasze ludzkie argumenty. Nawet gdy początkowo zostanie odrzucone przez naszych rozmówców, pamiętajmy, że Słowo Boże nigdy nie wraca do Boga bezowocne, zanim nie wykona tego, co zamierzył (por. Iz 55,11). Gdy dotknie czyjegokolwiek serca, prędzej czy później przyniesie owoc.