Jezus wybiera nie herosów, ale słabych ludzi i na nich buduje fundamenty swojego Kościoła. Wśród nich niewielu jest uczonych, biegłych retorów lub szlachetnie urodzonych. To przede wszystkim prości rybacy z nad galilejskiego jeziora. Bóg wybiera to co słabe, abyśmy się nie chlubili, wybiera to co słabe, aby to z Niego była owa przeogromna moc. To Bóg nas umacnia do czynienia wielkich dzieł.

Misja Apostołów jest bardzo prosta: idźcie i głoście “Bliskie już jest królestwo niebieskie”. Treścią nauczania Apostołów jest królestwo Boga. Apostoł jest ambasadorem Boga, Jego wysłannikiem do świata. Aby stać się Apostołem - a przecież Jezus powołał na Apostołów każdego z nas – trzeba wpierw stać się obywatelem “Królestwa Bożego”. Czy mam świadomość swojego pochodzenia i godności wynikającej z chrztu świętego? Czy jestem przekonany, że moja ojczyzna jest w niebie, a nie tu na ziemi? Czy “Królestwo niebieskie” jest dla mnie realną rzeczywistością, a może jedynie abstrakcyjną ideą?

Z tego doświadczenia bycia dzieckiem Bożym, bycia obywatelem i dziedzicem Królestwa Bożego, bierze się entuzjazm i gorliwość apostolska. Muszę być wewnętrznie przekonany, że Królestwo Boże należy do mnie i jest największą wartością w moim życiu. Jeśli tak jest to idę do ludzi gdziekolwiek są i głoszę im tę radosną nowinę, że królestwo Boże jest już bliskie!