stycznia

czwartek

Wspomnienie świętych Bazylego Wielkiego i Grzegorza z Nazjanzu, biskupów i doktorów Kościoła

Rok liturgiczny: C/I

Pierwsze czytanie:

1 J 2, 22-28

Psalm responsoryjny:

Ps 98

Werset przed Ewangelią:

Hbr 1, 1-2

Ewangelia:

J 1, 19-28

Patroni:

św. Bazyli Wielki,
św. Grzegorz z Nazjanzu,
św. Telesfor,
św. Argeusz, Narcyz i Marcelin ,
św. Teodor,
św. Bladulf,
św. Jan Dobry,
św. Wincentian,
św. Mainchin,
św. Adalhard,
św. Airaldus,
św. Sylwester,
bł. Marcolinus Amanni,
bł. Stefana Quinzani,
bł. Wilhelm Repin i Wawrzyniec Bátard,
bł. Maria Anna {Maria Stella} Soureau Blondin

Liturgia na dzień 2025-01-02:

Pierwsze czytanie

1 J 2, 22-28

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła

Najmilsi:

Któż jest kłamcą, jeśli nie ten, kto zaprzecza, że Jezus jest Mesjaszem? Ten właśnie jest antychrystem, kto nie uznaje Ojca i Syna. Ktokolwiek nie uznaje Syna, nie ma też i Ojca, kto zaś uznaje Syna, ten ma i Ojca.

Wy zaś zachowujecie w sobie to, co słyszeliście od początku. Jeżeli będzie trwało w was to, co słyszeliście od początku, to i wy będziecie trwać w Synu i w Ojcu. A obietnicą tą, daną przez Niego samego, jest życie wieczne. To wszystko napisałem wam o tych, którzy wprowadzają was w błąd.

Co do was, to namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, trwa w was i nie potrzebujecie pouczenia od nikogo, ponieważ Jego namaszczenie poucza was o wszystkim. Ono jest prawdziwe i nie jest kłamstwem. Toteż trwajcie w Nim tak, jak was nauczyło.

Teraz właśnie trwajcie w Nim, dzieci, abyśmy, gdy się zjawi, mieli ufność i w dniu Jego przyjścia nie doznali wstydu.

Psalm responsoryjny

Ps 98

Ps 98 (97), 1. 2-3ab. 3cd-4 (R.: por. 3c)

Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.

Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.

Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się i weselcie, i grajcie.

Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Hbr 1, 1-2

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków,
a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Ewangelia

J 1, 19-28

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś?», on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem».

Zapytali go: «Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?» Odrzekł: «Nie jestem». «Czy ty jesteś prorokiem?» Odparł: «Nie». Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?» Powiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak rzekł prorok Izajasz».

A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. i zaczęli go pytać, mówiąc do niego: «Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?» Jan im tak odpowiedział: «Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała». Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Głos Proroka

ks. Przemysław Krakowczyk ks. Przemysław Krakowczyk

Sebastian Voortman / pexels.com

Jeden z Ojców Kościoła zauważył, że istnieje istotowa różnica między głosem a słowem. Słowo może istnieć niezależnie od głosu, np. może być spisane w książce lub opublikowane jako tekst w Internecie. Głos natomiast, jeśli nie jest połączony ze słowem, jest niezrozumiałym bełkotem, zlepkiem dźwięków, które nie niosą treści.

Misja Jana nabiera sensu dopiero wtedy, gdy jest Ten, który treścią wypełnia jego głos. Jan nie głosi siebie – on głosi Słowo Wcielone, czyli Jezusa Mesjasza i Zbawiciela ludzi. Jan ma tego pełną świadomość. Nie żyje i nie działa dla samego siebie, ale sens swego istnienia odnajduje w Chrystusie.

My jesteśmy wspólnotą uczniów Chrystusa. Miejmy taką samą świadomość jak prorok Jan. W oderwaniu od Jezusa jesteśmy niczym, jedynie prochem na wietrze. Sens naszego istnienia zamyka się w osobie Jezusa Chrystusa. Być chrześcijaninem to znaczy należeć do Chrystusa. Być jak Jan – nosicielem Słowa Bożego, które stało się ciałem za sprawą Ducha Świętego.