Chrystus i jego Kościół

"Miłość Kościoła dzisiaj według św. Ignacego Loyoli. Wokół Reguł o trzymaniu z Kościołem św. Ignacego Loyoli" - Praca zbiorowa pod redakcja Wacława Królikowskiego SJ - fragmenty

Chrystus i jego Kościół

Praca zbiorowa pod redakcja Wacława Królikowskiego SJ

MIŁOŚĆ KOŚCIOŁA DZISIAJ WEDŁUG ŚW. IGNACEGO LOYOLI

Wokół Reguł o trzymaniu z Kościołem św. Ignacego Loyoli

ISBN: 978-83-7505-385-2

wyd.: WAM 2009



Piotr Kasiłowski SJ

CHRYSTUS I JEGO KOŚCIÓŁ

Termin ekklesia („kościół”) pochodzi od greckiego słowa ekkaleo — „wzywać, zwoływać, powoływać”. W greckiej literaturze pozabiblijnej ekklesia oznacza „zgromadzenie ludu” o charakterze świeckim i politycznym. W Biblii greckiej znaczy „zgromadzenie zwołane do celów religijnych i kultycznych”. Odpowiednikiem pojęcia ekklesia w Biblii hebrajskiej jest słowo qahal, które w tradycji deuteronomistycznej oznacza „zgromadzenie ludu” w drodze do Ziemi Obiecanej (por. Pwt 4, 10; 31, 30; Joz 8, 35); zaś w Pierwszej Księdze Kronik — „izraelską wspólnotę liturgiczną” (por. 1 Krn 28, 8)1. W Nowym Testamencie ekklesia przyjmuje znaczenie wspólnoty lokalnej (por. Rz 16, 1; 1 Kor 1, 2), wspólnoty regionu (np. Azji, por. 1 Kor 16, 19), kościoła jako wszystkich wierzących (por. Rz 16, 23; 1 Kor 14, 23), kościoła domowego (Rz 16, 5; Kol 4, 15). Spośród Ewangelistów tylko Mateusz używa tego słowa, nawiązując do starotestamentalnej idei zgromadzenia „ludu Bożego” (qahal). Ekklesia ma u niego trzy możliwe znaczenia łączące się ze sobą: zgromadzenie wspólnoty; każda wspólnota lokalna; Kościół powszechny (por. Mt 16, 18; 18, 17).

W odróżnieniu od synagoge termin ekklesia nie był wiązany z judaizmem i jego ekskluzywnością. Wskazuje on na zwołane przez Boga zgromadzenie ludu, które realizuje się w Chrystusie i którym kierują święci mężowie mocą Bożego Ducha2. Jest ono początkiem urzeczywistniania się królestwa Bożego na ziemi. Odwołując się do tekstów Soboru Watykańskiego II, można powiedzieć, że „Kościół to wspólnota ludu Bożego zwołana przez Chrystusa i skupiona wokół Niego, pielgrzymująca do Ojca i urzeczywistniająca się w mocy Ducha Świętego przez posłuszeństwo słowu Bożemu, posługę sakramentalną i konkretną służbę człowiekowi, pod przewodnictwem kolegium apostolskiego, na czele z papieżem. Jako taka stanowi misterium zjednoczenia ludzi z Bogiem, znak i narzędzie zbawienia całego rodzaju ludzkiego”3.

Niektórzy liberalni teologowie uważają, że Jezus nie założył Kościoła, a nawet nie chciał go założyć. Narodzenie Kościoła uznają za wydarzenie popaschalne, czysto historyczne i socjologiczne. Twierdzą, że Jezus chciał jedynie królestwa Bożego. Jest to jednak pogląd sprzeczny z wiarą Kościoła. Historia chrześcijaństwa opiera się na woli Jezusa założenia Kościoła. Miał On świadomość zakładania swego Kościoła. Chciał zjednoczyć wszystkich ludzi i zwołać ich do siebie w „rodzinę Bożą”, ze względu na królestwo Boże. Kościół jest zakorzeniony w życiu Jezusa. Trzyma się tego źródła przez epoki historii, gdy pozostaje wierny wierze Apostołów i sprawuje sakramenty. Dzięki więzi z własnym źródłem Kościół zachowuje ciągłość. Ową więź wyraża sakrament święceń kapłańskich, wskazując na Ducha Świętego jako gwaranta ciągłości.

Fundamentem i korzeniem Kościoła jest całe życie i dzieło zbawcze Jezusa, Jego śmierć, zmartwychwstanie i zesłanie Ducha Świętego. Jednak Kościół nie powstał w jednym momencie. W procesie Jego powstania trzeba dostrzegać rozwój i etapy. Jezus dokonał konkretnych czynów, które świadczą o Jego woli założenia Kościoła. Mają one charakter aktów założycielskich. W działaniu Jezusa można dostrzec elementy przygotowawcze, stopniowy rozwój i etapy prowadzące do powstania Kościoła. Chociaż zostaje on ostatecznie ukonstytuowany w czasie Paschy i Pięćdziesiątnicy, to podstawowe jego elementy, objawione w pełni po wydarzeniach paschalnych, są już obecne w ziemskim życiu Jezusa. Dokument Międzynarodowej Komisji Teologicznej Wybrane zagadnienia z eklezjologii (1985 rok) wymienia szereg elementów przygotowujących powstanie Kościoła oraz ważne wydarzenia stanowiące etapy w jego rozwoju4. Odkrywamy w tym zbawczy plan Boga i odkupieńcze działanie Syna, udzielane człowiekowi przez Ducha Świętego. Etapy te uwzględnione razem ukazują, że założenie Kościoła to proces historyczny, wewnątrz historii Objawienia: „Przedwieczny Ojciec wierzących w Chrystusa postanowił zgromadzić w Kościele świętym, który już od początku świata ukazany przez fi gury, cudownie przygotowany w historii narodu izraelskiego i w Starym Przymierzu, ustanowiony w czasach ostatecznych, objawiony został przez wylanie Ducha, a w końcu wieków osiągnie swe chwalebne dopełnienie” (LG 2).

W tym artykule omówione zostaną pokrótce poszczególne etapy w procesie powstawania Kościoła.


1 Por. X. Leon-Duforu, Słownik teologii biblijnej, Poznań — Warszawa 1985, s. 383-384.

2 Por. A. Czaja, Traktat o Kościele, [w:] E. Adamiak, A. Czaja, J. Majewski (red.), Dogmatyka, t. 2, Warszawa 2006, s. 306-307.

3 Tamże, s. 379; por. Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen gentium” (dalej: LG); Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym „Gaudium et spes”.

4 Por. Od wiary do teologii. Dokumenty Międzynarodowej Komisji Teologicznej 1969-1996, Kraków 2000, s. 201-202.

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama

reklama