Temat: Pozwolić prowadzić się Bogu.

Jak wygląda życie człowieka, kiedy pełen dobrych chęci, gorliwości i pewności siebie stara się dać z siebie wszystko, ale w swej pewności nie dba o to, aby działać w świetle Bożej nauki? Sam Apostoł Narodów w dzisiejszym pierwszym czytaniu pokazuje różnicę na swoim własnym przykładzie. Zaangażowany i gorliwy faryzeusz, który poświęca swój czas będąc przekonanym, że oddaje chwałę Bogu i działa dla dobra własnego narodu, okazuje się być bluźniercą i prześladowcą uczniów Pańskich. Jednak podcięty łaską, powalony na ziemię i wezwany po imieniu przez Chrystusa, choć traci na pewien czas wzrok, później odzyskując go, jednocześnie odzyskuje wzrok duszy. Już wie, co w jego życiu było złe, choć on sam był przekonany, że działa w dobrej wierze.
Zbawiciel jako przykład podaje w dzisiejszej Ewangelii podróż dwóch niewidomych. My ludzie, kiedy pozbawiamy się światła Bożej łaski, gdy chcemy postępować jedynie według własnego widzimisię, jesteśmy w stanie upaść naprawdę głęboko i boleśnie. Poleganie na słowie jedynie ludzkim, na własnym odczuciu może nas prowadzić w zupełnie innym kierunku, niż nawet sami chcielibyśmy podążać.
Przestroga Zbawiciela nie jest jedynie ostrzeżeniem. Pan Jezus daje nam bardzo konkretną radę, aby nie podążać drogą, na której będzie nas nawigował inny niewidomy, tak samo pewny swego jak my sami. Oto Jezus mówi nam, abyśmy usunęli belkę z własnego oka, zanim zajmiemy się wyciąganiem drzazgi z oka naszego bliźniego.

SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Trzeba samemu odzyskać wzrok wiary, trzeba oczyścić własne sumienie i nauczyć się iść wedle wskazań Ducha Świętego, aby nie zagubić się pośród krętych dróg współczesności. Jeśli mamy dobre intencje, trzeba nam wsłuchać się w głos Zbawiciela, który jak ongiś Szawła z Tarsu także nas pyta o naszą dotychczasową drogę życia. Jezu pragnie nam przywrócić prawdziwy wzrok wiary. Pozostaje otwartym pytanie

PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy gotów jestem zmienić swoje życie, jeśli Jezus tego zażąda?