18
kwietnia
czwartek
3. wielkanocny
Rok liturgiczny: B/II
Pierwsze czytanie:
Dz 8, 26-40
Psalm responsoryjny:
Ps 66
Werset przed Ewangelią:
J 6, 51ab
Ewangelia:
J 6, 44-51

Patroni:

  • św. Hermogenes i Elpidiusz,
  • św. Pusycjusz,
  • św. Euzebiusz,
  • św. Molazjusz,
  • św. Lasreanus lub Molassius,
  • św. Ursmar,
  • św. Anthusa,
  • św. Atanazja,
  • św. Jan Isaurus,
  • św. Perfekt,
  • bł. Idesbald,
  • św. Galdinus,
  • bł. Andrzej,
  • bł. Andrzej Hibernon,
  • bł. Maria od Wcielenia {Barbara} Avrillot,
  • bł. Józef Moreau,
  • bł. Sabina Petrilli,
  • bł. Roman Archutowski

Liturgia na dzień 2024-04-18:

Pierwsze czytanie

Dz 8, 26-40
Czytanie z Dziejów Apostolskich

Anioł Pański powiedział do Filipa: «Wstań i pójdź około południa na drogę, która prowadzi z Jerozolimy do Gazy: jest ona pusta». A on poszedł. Właśnie wtedy przybył do Jerozolimy oddać pokłon Bogu Etiop, dworzanin królowej etiopskiej Kandaki, zarządzający całym jej skarbcem, i wracał, czytając w swoim wozie proroka Izajasza.

«Podejdź i przyłącz się do tego wozu» – powiedział Duch do Filipa. Gdy Filip podbiegł, usłyszał, że tamten czyta proroka Izajasza: «Czy rozumiesz, co czytasz?» – zapytał.

A tamten odpowiedział: «Jakżeż mogę rozumieć, jeśli mi nikt nie wyjaśni?» I zaprosił Filipa, aby wsiadł i spoczął przy nim.

A czytał ten urywek Pisma: «Prowadzą Go jak owcę na rzeź, i jak baranek, który milczy, gdy go strzygą, tak On nie otwiera ust swoich. W Jego uniżeniu odmówiono Mu słuszności. Któż zdoła opisać ród Jego? Bo Jego życie zabiorą z ziemi».

«Proszę cię, o kim to Prorok mówi, o sobie czy o kimś innym?» – zapytał Filipa dworzanin. A Filip otworzył usta i wyszedłszy od tego tekstu Pisma, opowiedział mu Dobrą Nowinę o Jezusie.

W czasie podróży przybyli nad jakąś wodę: «Oto woda – powiedział dworzanin – cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?» I kazał zatrzymać wóz, i obaj, Filip i dworzanin, weszli do wody. I ochrzcił go.

A kiedy wyszli z wody, Duch Pański porwa ł Filipai dworzanin już więcej go nie widział. Jechał zaś z radością swoją drogą. A Filip znalazł się w Azocie i głosił Ewangelię, przechodząc przez wszystkie miasta, aż dotarł do Cezarei.

Psalm responsoryjny

Ps 66
Ps 66 (65), 8-9. 16-17. 19-20 (R.: por. 1b)

Niech cała ziemia chwali swego Pana
Albo: Alleluja

Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu *
i rozgłaszajcie Jego chwałę,
bo On życiem obdarzył naszą duszę *
i nie dał się potknąć naszej nodze.

Niech cała ziemia chwali swego Pana
Albo: Alleluja

Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy, †
którzy boicie się Boga, *
opowiem, co uczynił mej duszy.
Do Niego wołałem moimi ustami, *
chwaliłem Go moim językiem.

Niech cała ziemia chwali swego Pana
Albo: Alleluja

Bóg mnie wysłuchał, *
przyjął głos mojej modlitwy.
Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby *
i nie oddalił ode mnie swej łaski.

Niech cała ziemia chwali swego Pana
Albo: Alleluja

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

J 6, 51ab
Alleluja, alleluja, alleluja

Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba.
Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

J 6, 44-51
Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do ludu:

«Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał; Ja zaś wskrzeszę go w dniu ostatecznym. Napisane jest u Proroków: „Oni wszyscy będą uczniami Boga”. Każdy, kto od Ojca usłyszał i przyjął naukę, przyjdzie do Mnie. Nie znaczy to, aby ktokolwiek widział Ojca; jedynie Ten, który jest od Boga, widział Ojca. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne.

Ja jestem chlebem życia. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. To jest chleb, który z nieba zstępuje: Kto go je, nie umrze. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata».

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Bóg bliski dla człowieka

ks. Przemysław Krakowczyk ks. Przemysław Krakowczyk

Bóg bliski dla człowieka   unsplash.com

Bóg wyciąga rękę do człowieka. Posłał na świat swojego Jedynego Syna, Jezusa Chrystusa, aby każdy kto w Niego wierzy został zbawiony. Nie ma zbawienie w innym imieniu – prócz imienia Jezusa z Nazaretu. Odrzucenie Chrystusa jest de facto odrzuceniem Boga. Nie można być czcicielem Jedynego Boga nie uznając Jego Syna i odrzucając zbawienie, które przyniósł na świat.

Chociaż Bóg wszystko posiada w pełni i niczego Mu do szczęścia nie brakuje, to jednak możemy metaforycznie powiedzieć, że szczęściem lub inaczej chwałą Boga jest człowiek zbawiony. Całe działanie Boga zmierza w tym jednym celu, aby zabłąkaną ludzkość doprowadzić do zdrojów zbawienia.

Chrystus nazywa siebie Chlebem żywym, chlebem dającym życie wieczne. I nie jest to metafora. Chociaż w tym momencie uczniowie jeszcze nie rozumieją do końca słów Jezusa, zresztą wielu z Jego uczniów odejdzie od Niego sądząc, że jest obłąkany, ale ci co wytrwali do końca, będą uczestniczyć w obrzędzie nowej Paschy. To właśnie w Wieczerniku Jezus po raz pierwszy wypowiedział słowa, które dziś kapłani na całym świecie powtarzają każdego dnia: „To jest Ciało moje”. To nie metafora. Jezus naprawdę daje nam swoje Ciało, ukrzyżowane i zmartwychwstałe, na pokarm pod osłoną przaśnego chleba. Czy wierzę w Jego realną obecność w eucharystycznych postaciach chleba i wina? Czy przyjmuję ten pokarm z należytym szacunkiem i głęboką wiarą?