Liturgia na dzień 2025-02-05:

Pierwsze czytanie

Hbr 12, 4-7. 11-15

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:

Jeszcze nie opieraliście się aż do krwi, walcząc przeciw grzechowi, a zapomnieliście o napomnieniu, z jakim Bóg się zwraca do was jako do synów: «Synu mój, nie lekceważ karcenia Pana, nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza. Bo kogo miłuje Pan, tego karci, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje». Trwajcie w karności! Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego by ojciec nie karcił?

Wszelkie karcenie na razie nie wydaje się radosne, ale smutne, potem jednak przynosi tym, którzy go doświadczyli, błogi plon sprawiedliwości. Dlatego wyprostujcie opadłe ręce i osłabłe kolana! Proste ślady czyńcie nogami, aby kto chromy, nie zbłądził, ale był raczej uzdrowiony. Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie zobaczy Pana. Baczcie, aby nikt nie pozbawił się łaski Bożej, aby jakiś korzeń gorzki, który wyrasta do góry, nie spowodował zamieszania, a przez to nie skalali się inni.

Psalm responsoryjny

Ps 103

Ps 103 (102), 1b-2. 13-14. 17-18a (R.: por. 17a)

Bóg jest łaskawy dla swoich czcicieli

Błogosław, duszo moja, Pana, *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

Bóg jest łaskawy dla swoich czcicieli

Jak ojciec lituje się nad dziećmi, *
tak Pan się lituje nad tymi, którzy cześć Mu oddają.
Wie On, z czegośmy powstali, *
pamięta, że jesteśmy prochem.

Bóg jest łaskawy dla swoich czcicieli

Lecz łaska Pana jest wieczna *
dla Jego wyznawców,
a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem, *
nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza.

Bóg jest łaskawy dla swoich czcicieli

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

J 10, 27

Alleluja, alleluja, alleluja

Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Mk 6, 1-6

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy zaś nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: «Skąd to u Niego? I co to za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce! Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?» I powątpiewali o Nim.

A Jezus mówił im: «Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony».

I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Czy Bóg chłoszcze?

ks. Nikos Skuras ks. Nikos Skuras

Pewien mnich, gdy przyszły pokusy, poranił się do krwi. Gdy nie pomogło, pobiegł do lasu. Żyły tam niedźwiedzie. Myślał: „Lepiej być rozszarpanym niż upaść”. Przypomniało mi się także o św. Franciszku, co zrobił, gdy uderzyły w niego pokusy przeciw czystości. Ja nie potrafię tego, co oni. Upadam. Ale walczę, bym „nie pozbawił się łaski Bożej”. Bym zawsze wracał w ramiona Chrystusa.

Nazarejczycy z dzisiejszej Ewangelii „powątpiewali o Nim”, bo Go znali. Czasami, gdy próbuję przepowiadać „głupstwo” Ewangelii, słyszę: „Ja to znam” lub „Ja poznałem Chrystusa kilka lat temu, jak się nawróciłem.”

Czy Jezus zlekceważony w Nazarecie może być zlekceważony przeze mnie, który odprawiam Mszę, lub przez kogoś, kto często karmi się sakramentami? Pierwsze czytanie pomaga to zobaczyć.

„Trwajcie w karności! Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego by ojciec nie karcił?” Cechą dzisiejszego społeczeństwa, jest nieumiejętność przyjmowania upomnień. Ktoś zwrócił uwagę swojemu podwładnemu, że powinien on skorygować pewne błędy, które uczynił. Podwładny poszedł na zwolnienie lekarskie z powodu doznanego stresu. Jeśli kogoś kochasz, to nie pozostawisz go błądzącego. Skorygujesz go, choć to zaboli. Jeśli nie chcesz przyjąć upomnienia, bo boli, wówczas czynisz się niezdolnym do przyjęcia Jego Słowa. W tym sensie lekceważysz Chrystusa.

Może wzburzają cię Czytelniku słowa, że Bóg chłoszcze. On nie jest sadystą, nie ma nienawiści w sobie. Chłoszczą nas grzechy drugiego. Gdy ojciec cię zostawił, gdy miałaś osiem lat; gdy dowiedziałeś się o niewierności żony; gdy odczuwasz nienawiść do rodzonej siostry – oto jest prawdziwa chłosta, „korzeń gorzki”. Dlaczego więc jest napisane, że Bóg chłoszcze? To jest List do Hebrajczyków, mających mentalność biblijną – za wszystkimi faktami stoi Bóg. Choć człowiek nie zawsze rozumie, czemu Bóg daje spotkać człowieka, którego grzechy chłoszczą.

Chrystus „pamięta, że jesteś prochem”, niezdolnym do bycia ziemią żyzną. Dlatego chciał być chłostany, nie tylko biczami żołnierzy. Przede wszystkim twoimi grzechami. Nie tylko chłostany, lecz zabity. Chrystus kocha cię, gdy biczujesz innych, gdy nie zgadzasz się na bycie korygowanym. On dał swoją krew, byś nie ukarał siebie. Byś pozwolił Mu przebaczyć tobie. Byś „był raczej uzdrowiony”. Byś pozwolił Mu zbawić ciebie. Czy zlekceważysz Jego pragnienie?