Uratowana z getta w Radomiu przez polską rodzinę katolicką Ruth Posner, która później zrobiła karierę artystyczną w Anglii i jej mąż Michael – oboje w wieku ponad 90 lat – zmarli w klinice wspomaganego samobójstwa w Szwajcarii.
Urodzona w Warszawie 20 kwietnia 1929 jako Ruth Wajsberg, która jako dziecko zdołała uciec z hitlerowskiego getta i po wojnie zrobiła na Wyspach Brytyjskich karierę w tańcu i teatrze, zmarła – jak się przypuszcza – 23 września w klinice Pegasos pod Bazyleą.
Ona i jej 97-letni mąż Michael wysłali na krótko przed śmiercią e-mail do rodziny i przyjaciół, informując o swojej decyzji odejścia – powiedziała dramatopisarka Sonja Linden, oznajmiając BBC News, że otrzymała tę wiadomość.
Pożegnalny list
W liście tym, o którym jako pierwszy poinformował „The Times”, para napisała: „Przykro nam, że nie wspomnieliśmy o tym wcześniej, ale kiedy otrzymacie tego e-maila, my już opuścimy ten padół ziemski… Mieliśmy życie ciekawe i różnorodne, z wyjątkiem smutku po utracie Jeremy’ego, naszego syna. Cieszyliśmy się sobą, staraliśmy się nie skarżyć na przeszłość, żyć teraźniejszością i nie oczekiwać zbyt wiele od przyszłości. Z miłością – Ruth i Mike”.
Pani Linden, bliska przyjaciółka zmarłej, złożyła jej hołd jako „najbardziej żywotnej, niezwykłej kobiecie”, a jej mężowi jako „wyjątkowemu, mądremu, intelektualnemu człowiekowi”.
Ucieczka z getta
Większość rodziny Ruth zginęła w czasie Holokaustu, w tym jej rodzice, wujowie, ciotki i kuzyni – przeżyła jedynie ona i jedna z jej ciotek. Rodzina trafiła do getta w Radomiu po najeździe Niemiec na Polskę we wrześniu 1939, jednakże dzięki pomocy ojca dziewczynce udało się w 1942 przedostać na stronę aryjską, gdzie pracowała w żydowskim zakładzie odzieżowym. Ale stamtąd też zdołała uciec, po czym znalazła schronienie w katolickiej rodzinie polskiej jako Irena Słabowska. Po Powstaniu Warszawskim w 1944 roku została uwięziona jako Polka katoliczka. W ukrywaniu się i przetrwaniu czasów wojny pomógł jej fakt, że ona i jej rodzice częściej mówili w domu po polsku niż w języku jidysz. Następnie zdołała ukryć się na farmie pod Essen do końca II wojny światowej, a w wieku 16 lat uciekła do Wielkiej Brytanii.
Kariera w Wielkiej Brytanii
Tam w 1950 wyszła za Michaela Posnera, z zawodu chemika, który później wiele lat pracował w UNICEF – Funduszu ONZ Pomocy Dzieciom. Ona natomiast została członkinią Londyńskiego Teatru Tańca Nowoczesnego (London Contemporary Dance Theatre), w którym nie tylko tańczyła, ale także zajmowała się choreografią, a następnie dołączyła do Royal Shakespeare Company. Na początku lat siedemdziesiątych wysłano go do pracy w UNICEF w Nowym Jorku, Ruth udała się tam wraz z nim i na miejscu pogłębiała studia w zakresie tańca i aktorstwa.
Po 9 latach, w 1980 małżonkowie wrócili do Londynu, gdzie Ruth uczyła w Akademii Muzyki i Sztuki Dramatycznej, Królewskiej Akademii Sztuki Dramatycznej oraz w Centralnej Szkole Wymowy i Dramatu. Do połowy drugiej dekady bieżącego stulecia występowała w teatrze, w telewizji i na ekranie m.in. w sztukach szekspirowskich, ale też w repertuarze współczesnym. W 2022 otrzymała Medal Imperium Brytyjskiego
Organizacja Campaign Against Antisemitism (Kampania przeciwko antysemityzmowi) podkreśliła, że Ruth była osobą wpływową w „wychowywaniu przyszłych pokoleń i nigdy nie uchylała się od walki z antysemityzmem”.
Misja dla młodych
Stowarzyszenie Holocaust Educational Trust (HET) z siedzibą w Londynie w hołdzie zmarłej określiło ją jako „niezwykłą kobietę”. „Choć była już po osiemdziesiątce, uczyniła swoją misją rozmowy z jak największą liczbą młodych ludzi o doświadczeniach z czasów Holokaustu. Miała nadzieję, że przyszli liderzy wyciągną lekcje z przeszłości. Ruth była jedyna w swoim rodzaju. Pełna charyzmy i ciepła, wywierała wrażenie na każdym, kogo spotkała. Będzie nam jej brakować” – powiedziała w oświadczeniu dyrektor wykonawcza HET Karen Pollock.
Źródło: KAI
Dziękujemy za przeczytanie artykułu. Jeśli chcesz wesprzeć naszą działalność, możesz to zrobić tutaj.