Zarys wiary: Działać solidarnie

Kwestia z "Zarysu wiary", katechizmu wydanego przez Związek Katechetów Niemieckich w 1980 r.


DZIAŁAĆ SOLIDARNIE

Chrześcijanie nie mogą zadowolić się światem takim, jaki on jest, mając nadzieję, że przyjdzie lepszy świat, w którym wszystko jakoś samo z siebie zmieni się na lepsze. Muszą starać się, w miarę swoich sił, czynić obecny świat bardziej ludzkim. Nie wystarczy entuzjazm dla wspaniałych programów, lecz konieczna jest zauważalna troska o łudzi, z którymi się żyje.

Należy mieć oczy otwarte na sprawy ludzkie, trzeba pamiętać przede wszystkim o ludziach pokrzywdzonych - o starcach, dzieciach specjalnej troski, o kalekach i chorych.

Nie można pozostawiać przypadkowi tego, czy człowiek potrzebujący pomocy znajdzie kogoś, kto poda mu rękę, czy też będzie czekał daremnie. Pomoc bliźniemu powinna być zorganizowana, aby można było jej udzielać każdemu.

W historii Kościoła istnieli zawsze ludzie, którzy zakładali wspólnoty, aby pod hasłem chrześcijańskiej solidarności poświęcać swe życie biednym, chorym, starcom, sierotom, więźniom (np. Wincenty a Paulo, Jan Bosco, Brat Albert). Ludzie ci ukazują, w jaki sposób chrześcijanie starają się wspierać potrzebujących, naśladując Jezusa, który oddał swe życie, aby inni mogli żyć.

Solidarność oznacza dla chrześcijanina nie tylko występowanie w obronie praw ludzi w społeczeństwie. Wysiłki chrześcijan zmierzające do pokojowego doskonalenia świata służą wyrównywaniu różnic między narodami biednymi i bogatymi. Działalność solidarna żąda czegoś więcej niż samej tylko pieniężnej ofiary dla uspokojenia sumienia. Problemy ludzkie wymagają od nas uporu i niewyczerpanej cierpliwości, a przede wszystkim - czujnego serca, które wykorzysta każdą możliwość niesienia skutecznej pomocy.

Solidaryzowanie się ze słabymi czyni dzisiaj chrześcijaństwo wiarygodniejszym, niż wszystko inne:
Wolę nawet najbardziej zły świat chrześcijański, niż najlepszy pogański,
ponieważ w świecie chrześcijańskim jest miejsce dla tych,
którym dotychczas żaden pogański świat miejsca nie dał:
dla kalek i chorych, starców i słabych.
Poza miejscem jest dla nich jeszcze coś więcej:
miłość da tych, którzy dla pogańskiego i bezbożnego świata byli i są bezużyteczni.

Solidarność: Poczucie łączności, aktywna działalność przede wszystkim na rzecz slabych i potrzebujących pomocy.

Odpowiedzialność obywatelska chrześcijan: Z racji swego powołania chrześcijanie zobowiązani są troszczyć się o dobro wspólne; powinni zabiegać o doskonalenie struktur życia społecznego, gospodarczego i politycznego, i usuwać z nich wszelką niesprawiedliwość i zło.

Ludzie niepełnosprawni: Osoby, które - w wyniku uszkodzeń cielesnych i psychicznych lub wad wrodzonych - mają trudności dostosowania się do normalnych warunków życia; niewidomi, głusi, chromi, niezdolni do uczenia się itd. Chrześcijanie świadomi są swego obowiązku udzielania pomocy ludziom niepełnosprawnym. Chodzi przy tym o to, aby ludzie ci nauczyli się, o ile jest to możliwe, sami sobie pomagać, a tym samym - włączać się w życie społeczne. Młodzież może - pojedynczo lub w grupach - uczynić wiele w tej dziedzinie.


opr. mg/lb

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama