Kwestia z "Zarysu wiary", katechizmu wydanego przez Związek Katechetów Niemieckich w 1980 r.
Przez większość naszego życia pracujemy, ale dzięki nowoczesnej technice wzrasta ilość naszego czasu wolnego. Praca i wypoczynek stają się jednakowo ważnymi formami naszego osobistego rozwoju, samorealizacji. Wiążą się z nimi wysiłek i radość. Praca może jednak zaprzeczać godności ludzkiej, może człowieka zniechęcać i nużyć, szkodzić zdrowiu. Ale też może stać się źródłem wielkiej radości - jeśli jest się przekonanym o jej sensie. Rozwija nasze zdolności, pozwala śledzić powstawanie czegoś nowego, pomaga odkrywać, jak pod jej wpływem się zmieniamy, i doświadczać, że realizując nasze idee, służymy innym.
A czas wolny? Dla wielu jest on straconym czasem, bezmyślną konsumpcją. Ale może stać się też chwilą wytchnienia, dobrze zasłużonym odprężeniem, przerwą na wypoczynek, w której nie tylko nabiera się nowych sił do pracy, lecz która sama w sobie jest wartością. Odpowiednio spędzony wolny czas mógłby przybliżyć zrozumienie znaczenia wypoczynku. Żyjemy bowiem nie tylko po to, aby pracować. Do życia potrzebne są także: doznania uczuciowe, zabawa, marzenia, przeżywanie sztuki i uczestniczenie w niej, obserwowanie świata, a przede wszystkim - duchowy kontakt z Bogiem.
Jest wiele form i możliwości spędzenia wolnego czasu. Kto znalazł w Bogu cel swego życia, dla tego punktem centralnym wolnego czasu będzie udział w Eucharystii. Odradzają się tu na nowo wszystkie elementy bezinteresownego działania. Modlimy się nie po to, aby coś osiągnąć, i uczestniczymy w Eucharystii nie po to, aby spełnić obowiązek. Eucharystia angażuje wszystkie siły człowieka do „świętowania” przed żywym Bogiem, aby Go wielbić, dziękować Mu i w Nim się cieszyć. Dlatego też może ona być źródłem siły do pracy i impulsem do twórczego działania.
Dekalog żąda, aby dzień siódmy poświęcić wypoczynkowi. Praca i wypoczynek warunkują w równym stopniu osobisty rozwój człowieka.
Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień, siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w tym dniu wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram (Wj 20, 9-10).
Praca: Fizyczny i duchowy wysiłek człowieka. Celem jego jest w pierwszym rzędzie zaspokojenie ludzkich potrzeb życiowych (zaspokojenie glodu, zapewnienie bezpieczeństwa) i rozwój zdolności człowieka. W naszej gospodarce, nacechowanej podziałem pracy, rozróżniamy pracę twórczą (artyści), kierowniczą (kierownicy przedsiębiorstw), planującą (inżynierowie) i wykonawczą (rzemieślnik, robotnik).
Zawód: Wykształcona, poparta wiedzą umiejętność, wynikająca - w idealnym przypadku - z powołania, zdolności i zapotrzebowania społecznego, umożliwiająca wykonywanie określonej pracy. Odnosi się to również do służby dla Kościoła - ludzi świeckich, w kapłaństwie lub życiu zakonnym.
Prawo do pracy: Podstawowe prawo człowieka, zagwarantowane m. in. w Deklaracji Praw Człowieka z roku 1948.
opr. mg/lb