Znaleziono 1253 wyników
Koreański kardynał o pielgrzymce papieża: Azja może być szansą dla Europy w odnowieniu wiary
Według prefekta Dykasterii ds. Duchowieństwa podróż papieża do Azji i Oceanii będzie zanurzeniem w Kościołach „poza centrum”. „Są to ziemie bogate w duchowość, gdzie dialog z religiami jest centralny, a głoszenie Ewangelii potwierdza radość wiary typową dla mieszkańców Azji” – podkreślił kard. Lazarus You Heung-sik.
Papież przyleciał do Indonezji – największego islamskiego państwa świata. Pojęcie „ateista” tu nie funkcjonuje
Indonezja to czwarty co do wielkości kraj na świecie. Żyje około 10,5 mln katolików, na ponad 275 mln mieszkańców, z których ponad 80 proc. to muzułmanie. Pojęcie „ateista” nie funkcjonuje w tym kraju. Dokument tożsamości zawiera rubrykę „religia”, a prawo wymaga, aby każdy obywatel miał ją wypełnioną. Indonezja jest pierwszym etapem 45. zagranicznej wizyty apostolskiej papieża Franciszka.
Papież Franciszek rozpoczyna najdłuższą podróż swojego pontyfikatu. Odwiedzi wspólnoty w Azji i Oceanii
To z pewnością nie będzie podróż na „peryferie” Kościoła. W Timorze Wschodnim czy Papui-Nowej Gwinei z chrześcijaństwem identyfikuje się ponad 90 proc. społeczeństwa! Umacnianie wiary i ducha misyjnego, budowanie braterstwa oraz bliskość z tymi, którzy, znajdują się na marginesie świata i lokalnych społeczeństw – to tematy, wokół których skoncentrowana jest papieska pielgrzymka.
Tylko chrześcijaństwo się tu rozwija. Singapur – „Miasto Lwa” przyjmie papieża
Singapur jest drugim pod względem gęstości zaludnienia państwem świata. Przedstawiany jest jako przykład wzrostu gospodarczego, nowoczesności i bogactwa. Mieszkańcy tego wyspiarskiego miasta‑państwa w Azji Południowo‑Wschodniej udowadniają, że mimo różnic etnicznych, kulturowych i religijnych pokojowe współistnienie jest możliwe. Wizyta w dniach 11-13 września na wyspie będzie stanowiła zwieńczenie azjatyckiej podróży papieża Franciszka.
Co to znaczy, że Maryja z „ciałem i duszą” została wzięta do nieba?
Wiara we wniebowzięcie Maryi obecna jest od pierwszych wieków chrześcijaństwa, choć stała się ona dogmatem dopiero w 1950 r. i to tylko w Kościele zachodnim. Sensem tego święta nie jest docenienie zasług Maryi, ale nadzieja, że tak jak Maryja, mamy szansę uczestnictwa w chwale nieba w całej pełni: wraz z „ciałem i duszą”. A nastąpi to ostatecznie po Zmartwychwstaniu.
