Do nieba z ciałem i duszą. Uroczystość Wniebowzięcia to jedno z najważniejszych świąt maryjnych

Wiara we wniebowzięcie Maryi obecna jest od pierwszych wieków chrześcijaństwa. Dogmat został ogłoszony dopiero w 1950 r., m.in. w odpowiedzi na prośbę polskich biskupów. W tradycji Kościołów wschodnich święto to nosi nazwę „Zaśnięcie Matki Bożej”. W Polsce dzień ten znany jest również jako święto Matki Bożej Zielnej, od wieków związane z błogosławieństwem ziół i kwiatów.

Uroczystość upamiętnia prawdę wiary, że Maryja, Matka Jezusa Chrystusa, po zakończeniu ziemskiego życia została wzięta z ciałem i duszą do nieba. Wydarzenie to rozumiane jest jako Jej bezpośrednie uczestnictwo w Zmartwychwstaniu Chrystusa. Nowy Testament nie wspomina o ostatnich dniach życia Maryi, Jej śmierci ani wniebowzięciu. Jednak brak grobu i relikwii Matki Bożej od początku skłaniał chrześcijan do przekonania, że Jej ciało nie pozostało na ziemi, lecz zostało przemienione na wzór ciała zmartwychwstałego Jezusa i zabrane do nieba. Wniebowzięcie Maryi potwierdza misję, którą Bóg powierzył Jej w dziele zbawienia.

Wschodnia i zachodnia tradycja

Święto, jako Zaśnięcie Bogurodzicy, pojawiło się w Kościele wschodnim w 431 r. Kościół łaciński wprowadził obchody Wniebowzięcia (Assumptio) w VII wieku. Z pism św. Grzegorza z Tours (+594) wynika, że w Galii obchodzono je już w VI wieku, początkowo 18 stycznia. Prefacja mszalna z tego okresu zawierała słowa:

„Tę, która nic ziemskiego za życia nie zaznała, słusznie nie trzyma w zamknięciu skała grobowa”.

Wielu świętych, m.in. Grzegorz z Tours, Albert Wielki, Tomasz z Akwinu i Bonawentura, rozważało prawdę o wzięciu Maryi do nieba z duszą i ciałem. Jednym z dowodów tej wiary jest fakt, że Kościół nigdy nie poszukiwał relikwii ciała Maryi ani nie wystawiał ich do publicznej czci.

Ogłoszenie dogmatu

Pius XII w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus z 1 listopada 1950 r. stwierdził: „Powagą Pana naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła i Naszą, ogłaszamy, orzekamy i określamy jako dogmat objawiony przez Boga: że Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej” (Breviarium fidei VI, 105).

Czy Maryja umarła?

Dogmat nie przesądza, czy Maryja zmarła, czy też została wzięta do nieba bez umierania.

W Kościołach wschodnich tradycja mówi o „zaśnięciu” Maryi. Jan Paweł II w katechezie z 26 czerwca 1997 r. wyraził przekonanie, że Matka Boża doświadczyła naturalnej śmierci, podobnie jak Jej Syn.

W kulturze i sztuce

Ikonografia przedstawia wniebowziętą Maryję unoszoną przez aniołów w promienistym świetle. Jednym z najsłynniejszych dzieł o tej tematyce jest „Assunta” Tycjana w weneckim kościele Santa Maria Gloriosa.

Święto w Polsce i na świecie

Wniebowzięcie NMP jest dniem wolnym od pracy w wielu krajach, m.in. w Austrii, Belgii, Niemczech, Francji, Włoszech, Hiszpanii, Polsce, na Litwie i w Słowenii.

W Polsce, a także w krajach na obszarze dawnej Rzeczypospolitej oraz innych krajach Europy środkowo-wschodniej, oprócz wymiaru teologicznego ma ono charakter dziękczynienia za zbiory. Zwyczaj święcenia ziół i zbóż w trakcie liturgii symbolizuje wdzięczność za Bożą opiekę oraz prośbę o błogosławieństwo dla pracy rolników.

Tego samego dnia obchodzone jest Święto Wojska Polskiego, ustanowione na pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej z 1920 r.

Źródło: KAI

Dziękujemy za przeczytanie artykułu. Jeśli chcesz wesprzeć naszą działalność, możesz to zrobić tutaj.

« 1 »

reklama

reklama

reklama

reklama

reklama