Znaleziono 262 wyników
„Samotność przełamana” – książka o tym, że Bóg zawsze o nas pamięta
Ta książka jest pocieszeniem i zapewnieniem, że życie ludzkie, wbrew temu, co często słyszymy, nie oznacza: „jesteś skazany na samotność”. Przeciwnie, chrześcijaństwo to droga powrotu do komunii z Tym, który pamięta o nas od zawsze i nieustannie – i nie godzi się na naszą samotność. Erik Varden OCSO z wielką erudycją, a jednocześnie z delikatnością, analizuje kondycję człowieka, w centrum stawiając „pamiętanie”. Przywołuje historie z Biblii, by uzmysłowić nam, że celem ludzkich zmagań jest niebo – i że nie jesteśmy na naszej drodze sami.
Nie tak jak daje świat, Ja wam daję
Walka z ubóstwem, budowanie pokoju, walka o prawa człowieka – to wszystko są ważne i szlachetne cele. Ale nie one są podstawową misją Kościoła. Są bowiem skutkami nawrócenia, powrotu do Boga i winny być podporządkowane właśnie temu pierwszemu celowi. Kościół nie może więc bezkrytycznie dialogować ze światem – pisze felietonista Opoki ks. prof. Jan Strumiłowski OCist.
„Samotność przełamana” – książka o tym, że Bóg zawsze o nas pamięta
Ta książka jest pocieszeniem i zapewnieniem, że życie ludzkie, wbrew temu, co często słyszymy, nie oznacza: „jesteś skazany na samotność”. Przeciwnie, chrześcijaństwo to droga powrotu do komunii z Tym, który pamięta o nas od zawsze i nieustannie – i nie godzi się na naszą samotność. Erik Varden OCSO z wielką erudycją, a jednocześnie z delikatnością, analizuje kondycję człowieka, w centrum stawiając „pamiętanie”. Przywołuje historie z Biblii, by uzmysłowić nam, że celem ludzkich zmagań jest niebo – i że nie jesteśmy na naszej drodze sami.
W chrześcijaństwie nie chodzi o naiwny „dobroludzizm”. Chodzi o Boga
„Sprowadzenie misji Kościoła do dobroczynności, budowania pokoju, wspierania ubogich i migrantów, dbania o ekologię – bez głoszenia jedyności zbawczej Chrystusa i bez misji jednoczenia ludzi z Bogiem w Kościele, jest niestety zdradą Chrystusa. Do czynienia dobra bowiem Kościół nie jest konieczny. Do zbawienia – Kościół jest koniecznie potrzebny” – pisze o. Jan P. Strumiłowski OCist.
